به طور کلی، تصور می شود که افسردگی شامل تغییراتی در شیمی مغز است که منجر به احساس کم خلقی می شود. هرکسی می تواند در هر زمان از زندگی خود بدون هیچ دلیل مشخصی دچار افسردگی شود. این به دلیل ناتوانی در کنار آمدن با زندگی، ضعف یا شکست نیست. چالش های زندگی با مولتیپل اسکلروزیس نیز می توانند منجر به افسردگی شوند. زندگی با عدم اطمینان، احساس درماندگی، تجربه از دست دادن فرصت و انزوای اجتماعی همگی می توانند از عوامل بروز افسردگی در ام اس باشند. افزایش سطح استرس و تجربه علایمی مانند کم خوابی، درد مزمن و خستگی طاقت فرسا نیز می توانند از عوامل مؤثر در این امر باشند. درد و افسردگی تمایل به تقویت یکدیگر در بیماری ام اس دارند.
در بیماری ام اس رابطه بین معلولیت و افسردگی ساده نیست. گاهی اوقات ممکن است افسردگی در اوایل دوره بیماری ام اس شروع شود، شاید در همان زمانی که کسی با تشخیص روبرو می شود. از طرف دیگر، افسردگی بعد از سال ها زندگی با بیماری ام اس ممکن است رخ دهد. با این حال، بسیاری از افراد مبتلا به ام اس یا ناتوانی شدید هرگز دچار افسردگی نمی شوند. اگر ضایعات ام اس در مناطقی از مغز که با خلق و خوی همراه است اتفاق بیافتد می تواند منجر به افسردگی شود.
برخی از داروهایی که برای درمان ام اس تجویز می شوند نیز می توانند در بروز افسردگی مؤثر باشند. این داروها شامل استروئیدهایی هستند که برای درمان عود بیماری ام اس یا همچنین درمان اسپاسم استفاده می شوند.
تقریباً نیمی از افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس در دوره ای از زندگی خود دچار افسردگی می شوند. به طور تقریب سه برابر بیشتر از جمعیت عمومی. بخشی از این خطر ناشی از آسیب رساندن MS به اعصاب مغز است و بخشی دیگر ناشی از تجربه زندگی با یک بیماری پیچیده.
افسردگی در ام اس به صورت مزمن تجربه می شود. در بیماری ام اس، به دلیل ضایعات زمینه ای، بعید است افسردگی به خودی خود برطرف شود، اما بسیار قابل درمان است. بنابراین هرچه زودتر از پزشک خود کمک بگیرید. خطر خودکشی برای مبتلایان به ام اس نیز به طور قابل توجهی بیشتر است. در حالی که مردان جوان در 5 سال اول تشخیص ام اس بیشتر در معرض خطر پایان دادن به زندگی خود هستند.
راه هایی برای مقابله با افسردگی در ام اس
آن را تشخیص دهید
تشخیص افسردگی بالینی دشوار است و شما ممکن است همیشه نتوانید افسردگی را در خود تشخیص دهید، اگرچه ممکن است خانواده و دوستانتان تغییراتی را در شما مشاهده کرده باشند. پزشک عمومی، پرستار MS یا متخصص مغز و اعصاب نیز ممکن است علایم افسردگی را تشخیص دهد. هیچ آزمایش ساده ای مانند آزمایش خون وجود ندارد تا بفهمید افسرده هستید. متخصصان بهداشت شما به توصیف علایمی که تجربه می کنید و تأثیری که بر زندگی شما می گذارند متکی هستند.
تشخیص افسردگی در ام اس می تواند دشوار باشد. ممکن است در صورت عدم وجود عفونت یا عود، تغییر یا بدتر شدن علایمی مانند خستگی، تمرکز و مشکلات خواب را تجربه کنید. این اتفاق نشان از افسردگی می باشد.
علایم افسردگی عبارتند از:
- حداقل دو هفته تمام، تغییر در خلق و خو.
- افکار منفی در مورد خود و آینده.
- از چیزهای معمولی که قبلاً از آنها لذت می بردید مانند غذا خوردن، تماشای تلویزیون یا صحبت با دوستان دیگر لذت نمی برید.
- افکار خودکشی دارید.
- همچنین گفته شده است که در بیماری ام اس، افسردگی باعث افزایش مشکلات در تفکر، احساس تحریک پذیری، ناامیدی و دلسردی می شود.
صحبت در مورد آن
این مهم است که به افراد اطراف خود بگویید چه احساسی دارید. ممکن است دشوار باشد که در مورد احساس خود صحبت کنید. اما این کار باعث بهبودی نسبی شما می شود. افسردگی می تواند توانایی تمرکز شما را مختل کند و بنابراین می تواند بر عملکرد کارتان تأثیر بگذارد. در صورت عدم اطلاع از شرایط، ممکن است این امر تنبلی یا بی کفایتی درک شود. آیا می توانید افسردگی خود را به یکی از همکاران، منابع انسانی یا مدیر خود بگویید تا بتوانید در محل کار خود پشتیبانی شوید؟
بدون کمک صحیح، افسردگی می تواند از کنترل خارج شود، بنابراین مهم است که هرچه زودتر با پزشک عمومی یا شخص دیگری که به او اعتماد دارید صحبت کنید.
در این مورد کمک بگیرید
متخصص مغز و اعصاب و روانپزشک می توانند با همکاری شما بهترین روش برای درمان افسردگی در ام اس را که مناسب شماست، پیدا کنند.
افسردگی ممکن است باعث شود شما بخواهید از روابط صمیمی یا اجتماعی کنار بروید که قطعاً خانواده و دوستان قادر به تشخیص این امر نخواهند بود. این رخداد در ذهن بیمار ممکن است نوعی طرد شدن یا بی علاقگی از طرف آن ها را تداعی کند و منتج به از بین رفتن حس همدلی با شما گردد، در صورتی که این امر به خاطر شرایط موجود است و این اتفاق می تواند افسردگی را تحریک کند و منجر به کناره گیری اجتماعی بیشتری شود.
افسردگی غالباً با احساس ناامیدی، بی فایده بودن یا فقدان ارزش شخصی همراه است. این امر می تواند منجر به خود غفلتی شود. شما ممکن است مراقبت از خود و پیروی از یک سبک زندگی سالم را متوقف کنید یا از مصرف داروهای تجویز شده معمول خود غافل شوید. از آن جا که افسردگی می تواند بر شما و مدیریت بیماری ام اس تأثیر بگذارد، مهم است که به دنبال کمک باشید.
خود مدیریتی امری مهم در درمان افسردگی
- در افسردگی خفیف تا متوسط، خودمدیریتی روشی است که توسط رهنمودهای NICE توصیه می شود. این امر ممکن است شامل توصیه هایی در مورد افزایش سطح فعالیت بدنی شما باشد، به عنوان مثال از طریق ورزش مناسب، اتخاذ عادات سبک زندگی سالم مانند تغذیه سالم، ترک سیگار، به حداقل رساندن استرس، بهبود خواب و آرامش یا تکنیک های ذهن آگاهی.
- همچنین ممکن است بخواهید از طریق یک گروه خودیاری، خدمات مشاوره تلفنی، انجمن گفتگوی آنلاین یا یکی از مراکز خیریه بهداشت روان، به پشتیبانی دسترسی پیدا کنید. تیم حرفه ای سلامت، به طور منظم پیشرفت شما را بررسی می کند تا اطمینان حاصل شود که افسردگی در ام اس شما بهتر می شود.
- شناخت عوامل خطرساز خود نیز می تواند بسیار مهم باشد، بنابراین یادداشت برداری از احساس خود می تواند ارزشمند باشد.
