شرح علامت
افتادگی پا، افتادگی بخش جلویی پا به دلیل ضعف ، آسیب به عصب پرونئال و یا فلج عضلات در قسمت قدامی ساق پا می باشد . این حالت معمولا نشانه ای از یک مشکل بزرگتر می باشد اما خودش یک بیماری محسوب نمی شود . آن معمولا با ناتوانی و مشکل در حرکت دادن مچ پا و انگشتان به سمت بالا مشخص می شود . شدت افتادگی پا بسته به میزان ضعف ماهیچه به حالت های موقت و دائم دسته بندی می شود . این اختلال می تواند در یک یا دو طرف بدن ایجاد شود . افتادگی پا می تواند به تنهایی از آسیب عصبی ناشی شود . با این حال آن می تواند با ترومای عصب نخاعی یا ماهیچه یا برخی بیماری ها ایجاد شود . بیماری هایی که می توانند موجب ایجاد افتادگی پا شوند شامل این موارد می باشد : ALS یا بیماری لوگریگ ، پارکینسون ، دیستروفی عضلانی و ام اس .
این عارضه به صورت ناتوانی در انجام Dorsiflexion در مفصل مچ پا و نیز عدم عملکرد مناسب مفصل Subtalar خود را نشان می دهد. عوامل ایجاد این عارضه عصبی-عضلانی و یا آناتومیکی بوده و برحسب نوع عامل ایجاد کننده می تواند موقت و یا دائمی باشد. این عارضه در تمامی گروه های سنی بطور یکسان دیده شده و در مردان شایعتر است. این عارضه سبب ایجاد کشیدگی پا شده که بیمار را مجبور به استفاده از مکانیسمهای جبرانی نا خواسته در راه رفتن می کند . همانند حالت steppage Gait و یا Toe drag
درمان موقت
در مراحل ابتدای می توان از درمان آرتزی و یا تحریک الکتریکی - عصبی استفاده نمود. در مورد درمان آرتزی از دو نوع آرتز استفاده می شود:
۱. آرتز AFO با مفصل Klenzak
۲. آرتز Leaf Spring AFO
این نوع درمان به روش های زیر به این عارضه کمک می کند:
۱. کنترل Plantarflexion در مرحله تماس پاشنه پا با زمین
۲. ایجاد Dorsiflexion در انگشتان پا در مرحله پیچش هنگام راه رفتن
۳. ایجاد ثبات داخی و خارجی در مفصل مچ پا در مرحله ایستادن
۴. ایجاد تحریک هنگام راه افتادن و در آخرین مرحله ایستادن
درمان
در مراحل حاد می توان از روش جراحی استفاده کرد.
