دیابت شیرین، معروف به دیابت، یک بیماری متابولیکی می باشد که باعث افزایش قند خون می گردد. هورمون انسولین گلوکز را از خون به داخل سلول های بدن منتقل می کند تا ذخیره شود یا برای تولید انرژی مورد استفاده قرار گیرد. در دیابت، بدن شما در بیماری دیابت انسولین کافی تولید نمی کند یا نمی تواند به طور مؤثری از انسولین ساخته شده استفاده نماید. قند خون درمان نشده ناشی از دیابت می تواند به اعصاب، چشم ها، کلیه ها و سایر اعضای بدن آسیب های جدی بزند.
انواع مختلفی از دیابت وجود دارد:
- دیابت نوع 1 در واقع یک بیماری خود ایمنی می باشد. سیستم ایمنی بدن شما به سلول های پانکراس، جایی که در آن جا انسولین ساخته می شود، حمله می کند و آن ها را از بین می برد. به طور دقیق مشخص نیست که علت این حمله چه چیزی می باشد. حدود 10 درصد افراد دیابتی این نوع را دارند.
- دیابت نوع 2 زمانی اتفاق می افتد که بدن در برابر انسولین مقاوم می شود و قند در خون شما جمع می گردد.
- پیش دیابت زمانی اتفاق می افتد که قند خون شما بالاتر از حد طبیعی است اما برای تشخیص دیابت نوع 2 به اندازه کافی بالا نمی باشد.
یک بیماری به نام دیابت بی مزه وجود دارد که مربوط به دیابت شیرین نیست، اگرچه نام آن ها مشابه است. این یک وضعیتی است که در آن کلیه های شما مایعات زیادی را از بدن خارج می نمایند.
هر نوع دیابتی علائم، علل و روش های درمانی منحصر به فرد خود را دارد. علائم دیابت در اثر افزایش گلوکز خون ایجاد می شود.
علائم عمومی دیابت شیرین
- گرسنگی شدید
- تشنگی بیش از حد
- کاهش به نسبت شدید وزن
- تکرر ادرار
- تاری دید و مشکلات بینایی
- خستگی زیاد
- عدم التیام زخم
علل دیابت شیرین
دلایل مختلفی با هر نوع دیابت مرتبط است.
دیابت نوع 1
دانشمندان نمی دانند چه چیزی باعث بیماری دیابت نوع 1 می شود. به دلیلی، سیستم ایمنی بدن به اشتباه سلول های بتا تولید کننده انسولین در پانکراس را مورد حمله قرار می دهد و از بین می برد. ژن ها ممکن است در بعضی از افراد نقش داشته باشند. ویروس نیز می تواند به سیستم ایمنی بدن حمله کند.
دیابت نوع 2
دیابت نوع 2 ترکیبی از عوامل ژنتیکی و سبک زندگی می باشد. اضافه وزن یا چاقی نیز خطر ابتلا را تا حدی افزایش می دهد. وزن اضافی، به ویژه در شکم، سلول های شما را در برابر اثرات انسولین تا حدی مقاوم می کند. این شرایط در خانواده ها دیده می شود. اعضای خانواده ژن های مشترکی دارند که احتمال ابتلا به دیابت نوع 2 و چاقی در آن ها را بیشتر می کند.
تشخیص دیابت
هر کسی که علائم دیابت شیرین دارد یا در معرض خطر بیماری است باید آزمایش شود. پزشکان از این آزمایشات برای تشخیص دیابت شما استفاده می کنند:
- آزمایش گلوکز پلاسما ناشتا (FPG): بعد از 8 ساعت ناشتا بودن، قند خون شما را اندازه گیری می کند.
- آزمایش A1C: سطح قند خون شما در 3 ماه گذشته را ارائه می دهد.
هرچه سریع تر دیابت تشخیص داده شود، زودتر می توانید درمان خود را شروع کنید. ببینید آیا باید آزمایش شوید یا نیازی به آن نیست و در مورد آزمایشاتی که پزشک ممکن است انجام دهد اطلاعاتی بیاموزید.
درمان دیابت شیرین
پزشکان دیابت را با چندین داروی گوناگون درمان می کنند. بعضی از این داروها از طریق دهان مصرف می گردند، در حالی که برخی دیگر به صورت تزریقی می باشند.
دیابت نوع 1
انسولین اصلی ترین و مهم ترین درمان دیابت نوع 1 می باشد. این جایگزین هورمونی می شود که بدن قادر به تولید آن نمی باشد. چهار نوع انسولین وجود دارد که بیشتر از همه مورد استفاده قرار می گیرد. آن ها با توجه به سرعت و مدت زمان تأثیر، متفاوت می باشند.
دیابت نوع 2
رژیم و ورزش می تواند به بعضی از افراد در مدیریت دیابت نوع 2 کمک زیادی کند. اگر تغییر سبک زندگی برای کاهش گلوکز خون کافی نیست، باید شروع به مصرف دارو کنید.
دیابت و ام اس
ارتباط دیابت نوع 1 با ام اس ممکن است فقط مرتبط با بیماری خودایمنی باشد. با این حال، هر دو ویژگی اپیدمیولوژیک و ایمنی شناختی دارند و ممکن است با مکانیسم های ناشی از ویروس آغاز شوند.
شیوع دیابت نوع 2 در بیماران MS به دلیل بیماری عضلانی ناشی از تخلیه عصب یا استفاده از ACTH و گلوکوکورتیکوئیدها به عنوان درمان بیشتر است. چندین محقق برخی اختلالات متابولیکی را در ارتباط هر دو بیماری پیدا کرده اند، مانند ناهنجاری های متابولیسم چربی، کلسیم و ویتامین D. همچنین، شواهدی از اختلال در میلین به دلیل تغییر در سطح گلوکز وجود دارد. این که آیا این مشاهدات در ارتباط بین دیابت و ام اس تأثیراتی دارد، صرفاً حدس و گمان است و شواهد بیشتری از یک رابطه باید تأیید شود.
تحقیقات جدید از آرژانتین این ایده را بررسی می کند که کنترل علائم دیابت نوع 2 (سندرم متابولیک) همچنین می تواند بر پیشرفت بیماری مولتیپل اسکلروزیس (MS) سودمند باشد. مطالعه"اثرات ایمونولوژیک متفورمین و درمان پیوگلیتازون بر سندرم متابولیک و مولتیپل اسکلروزیس" در 7 مارس در مجله JAMA Neurology منتشر شد.
پیوگلیتازون و متفورمین داروهای خوراکی هستند که برای درمان دیابت نوع 2 استفاده می شوند. آن ها می توانند در ترکیب با انسولین برای کنترل سطح قند خون استفاده شوند و همچنین ممکن است تأثیراتی در کاهش التهاب داشته باشند. شواهد فزاینده ای وجود دارد که نشان می دهد مرگ نورون و از دست دادن آکسون هایی که از سلول های عصبی گسترش می یابند نیز در MS به دلیل التهاب رخ می دهد.
داشتن دیابت نوع 2 علاوه بر بیماری ام اس می تواند التهاب را تا حد زیادی افزایش دهد و هم علائم و هم پیشرفت بیماری را تشدید کند. در افراد مبتلا به هر دو بیماری، کنترل دیابت نوع 2 ممکن است به بهبود علائم MS کمک کند.
محققان به رهبری لورا نگروتو از گروه مغز و اعصاب، مؤسسه تحقیقات عصبی دکتر رائول کاره، می خواستند بدانند که آیا در بیماران مبتلا به MS و سندرم متابولیک (دیابت نوع 2) می توان فعالیت بیماری را با استفاده از متفورمین و یا پیوگلیتازون کاهش داد یا خیر. برای بررسی ضایعات مرتبط با MS، آن ها از تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) استفاده کردند. محققان همچنین مارکرهای خون را برای MS تجزیه و تحلیل کردند.
تیم تحقیقاتی در مجموع 50 بیمار MS و دیابتی را مورد مطالعه قرار داد که 20 نفر از آن ها تحت متفورمین و 10 نفر تحت درمان با پوگلیتازون قرار گرفتند. 20 بیمار دیگر به عنوان گروه شاهد عمل کردند.
پس از شش ماه، یافته ها نشان داد که هر دو روش درمانی منجر به کاهش قابل توجه ضایعات مرتبط با MS یا گسترش آن شد. این روش های درمانی همچنین نشانگرهای سیستم ایمنی که معمولاً در بیماری ام اس وجود دارند را کاهش می دهد.
در کل می توان گفت: استفاده از متفورمین و پیوگلیتازون در بیماران مبتلا به ام اس و دیابت نوع 2 اثرات ضد التهابی مفیدی به همراه خواهد داشت ولی این موضوع باید بیشتر مورد بررسی قرار بگیرد.
