بررسی اجمالی
CIS یکی از دوره های بیماری ام اس است. در واقع CIS به اولین دوره علائم عصبی گفته می شود که حداقل ۲۴ ساعت طول می کشد و در اثر التهاب یا میلین زدایی (از بین رفتن میلین که سلولهای عصبی را می پوشاند) در سیستم عصبی مرکزی (CNS) ایجاد میشود.
CIS میتواند تک علامتی یا چند علامتی باشد:
CIS تک علامتی: بیمار تنها یک علامت یا نشانه عصبی دارد که توسط یک ضایعه واحد ایجاد میشود. به عنوان مثال ، حمله به عصب چشم.
CIS چند علامتی: بیمار بیش از یک علامت یا نشانه را تجربه میکند که ناشی از ضایعات در بیش از یک عصب است. به عنوان مثال: حمله به عصب چشم همراه با بی حسی یا سوزن سوزن شدن پاها.
در این دوره (CIS) معمولا تب یا عفونت در بیمار وجود ندارد و این علائم به مرور زمان بطور نسبی یا کامل بهبود مییابند.
پیشرفت CIS به MS
افرادی که CIS را تجربه میکنند، احتمال دارد بیماری MS در آنها ایجاد شود، و از طرفی این احتمال هم وجود دارد که بیماری MS در آنها اصلن بوجود نیاید. به عبارتی در تشخیص CIS، دو چالش بوجود میآید:
اول ، آیا بیمار در حال تجربه یک دوره عصبی ناشی از آسیب به سیستم عصبی مرکزی (CNS) است ؟
دوم ، آیا فردی که دارای این نوع علایم (به عبارتی تخریب میلین) است، دچار بیماری MS شده؟
ضایعات مغزی که درنتیجه MRI گزارش میشود تعیین کننده احتمال ابتلای بیمار به MS است.
بنابراین:
ریسک ابتلا به بیماری ام اس بالا ست: زمانی که CIS با ضایعات مغزی همراه است ( این ضایعات در MRI گزارش میشوند). چرا که این حالت مشابه مواردی است که در بیماران مبتلا به MS دیده میشود. در این صورت احتمال دارد فرد ۶۰ تا ۸۰ درصد علایم ثانویه عصبی را در طی چندین سال تجربه کرده و بیماری MS او تشخیص داده شود.
ریسک ابتلا به بیماری ام اس پایین است زمانی که: CIS با ضایعات مغزی همراه نیست (از طریق بررسی نتایج MRI )، بنابراین فرد ۲۰ درصد احتمال ابتلا به ام اس را دارد.
مطابق بازنگری ها در معیارهای تشخیصی برای MS در سال ۲۰۱۷: زمانی می توان تشخیص MS را اعلام کرد که CIS با یافتههای MRI (ضایعات قدیمی) همراه باشد، که این نشان میدهد قسمتی از آسیب در مکان دیگری در CNS رخ داده است.
ضوابط جدید همچنین امکان ایجاد باندهای الیگوکلونال در مایع مغزی نخاعی یک فرد را برای کمک به تشخیص ایجاد میکند. با پیشرفته تر شدن فن آوری MRI ، این احتمال وجود دارد كه تشخیص MS سریعتر انجام شود و در نتیجه آن تعداد كمتری از افراد، مبتلا به CIS تشخیص داده شوند.
تشخیص دقیق و زود هنگام بسیار مهم است زیرا به افراد با ریسک بالای ابتلا به بیماری MS اعلام میشود تا یک درمان اصلاح کننده را به منظور جلوگیری از علایم ثانویه عصبی آغاز کنند. در واقع با این کار از ابتلا به MS جلوگیری میشود.
علاوه بر این، درمان زودهنگام ممکن است در آینده ناتوانی ناشی از التهاب و آسیب بیشتر به سلولهای عصبی، که گاهی اوقات ساکت هستند و بدون هیچ علامتی اتفاق می افتند را به حداقل برساند. سازمان غذا و دارو (FDA) چندین دارو برایCIS تایید کرده است، از جمله: Avonex® ، Betaseron® ، Extavia® و Mayzent®.
چه کسانی به CIS مبتلا میشوند و چه زمانی؟
CIS مانند MS نیز مستقیما ارثی و یا واگیردار نیست.CIS دو تا سه برابر بیشتر در زنان دیده میشود. هفتاد درصد افرادی که به CIS مبتلا هستند بین سنین ۲۰ تا ۴۰ سال (به طور متوسط ۳۰ سال) است اما افراد می توانند در سنین بالاتر یا جوان تر به CIS مبتلا شوند.
تفاوت CIS با MS چگونه است؟
تنها براساس علائم بالینی ، CIS و MS ممکن است یکسان ظاهر شوند. در هر دو مورد، آسیب به غلاف میلین در نحوه انتقال پالس‌های عصبی از مغز، تداخل ایجاد میکند و منجر به علائم عصبی میشود.
فرد مبتلا به CIS به طور قطع ، اولین دورهی علایم ناشی از التهاب وتخریب میلین را در سیستم عصبی مرکزی (CNS) تجربه میکند در حالی که یک فرد مبتلا به MS چندین دوره از علایم را تجربه کرده است.
درصورت وجود CIS ، با انجامMRI آسیب فقط در یک ناحیه مرتبط با علائم فعلی نشان داده خواهد شد. درصورت وجود MS ، ضایعات متعددی در مناطق مختلف مغز درMRI وجود خواهد داشت.
با توجه به تجدید نظر در معیارهای تشخیصی در سال ۲۰۱۷، هنگامی که CIS با شواهدی مبنی بر اینکه دوره دیگری از علایم عصبی نیز رخ داده است (با توجه به نتیجه MRI)، میتوان تشخیص MS را انجام داد. همچنین وجود باندهای الیگوکلونال در مایع مغزی نخاعی فرد نیز می تواند به این تشخیص کمک کند.
