اضطراب در ام اس

اضطراب در ام اس نشانه ای که نادیده گرفته می شود

اضطراب در ام اس غالباً نادیده گرفته می شود و قابل تشخیص نیست. اضطراب شاید مهم ترین اثر روانشناختی زندگی با ام اس باشد. به نظر نمی رسد که اضطراب نتیجه روند بیماری ام اس باشد، بلکه ناشی از واقعیت های زندگی با ام اس است. افراد مبتلا به ام اس می دانند که این غیرقابل پیش بینی بودن و دشواری در برنامه ریزی و آمادگی برای تأثیرات ام اس بر زندگی است که اضطراب فرد را برمی انگیزد. تخمین زده می شود که اختلالات اضطرابی 43 درصد مبتلایان به ام اس را درگیر می کند و همچنین در بین زنان بیشتر دیده می شود.

سطح اضطراب در ام اس در زمان شروع بیماری و همزمان با افسردگی متوسط ​​تا شدید بیشتر است. ترکیبی از افسردگی مداوم و درمان نشده به همراه اضطراب می تواند میزان بالاتری از خودکشی را در میان مبتلایان به ام اس ایجاد کند. حمایت اجتماعی محدود و میزان بالاتر مصرف الکل نیز باعث افزایش اختلالات اضطرابی در بیماری ام اس می شود.

اختلالات اضطرابی اغلب نادیده گرفته می شوند و قابل تشخیص نیستند. در نتیجه، کیفیت زندگی فرد را بدتر کرده و پایبندی به درمان را تا حد زیادی کاهش می دهد. در صورت وجود اضطراب و افسردگی، فقط تشخیص اختلال افسردگی داده می شود.

تحقیقات نشان می دهد تقریباً نیمی از مبتلایان به ام اس که دارای اختلال اضطراب قابل تشخیص هستند، داروی ضد اضطراب و یا روان درمانی دریافت نمی کنند. در نظر گرفتن این نکته مهم است، زیرا اگر یک اختلال اضطرابی همراه با یک اختلال افسردگی وجود داشته باشد، دوز داروی مصرفی تغییر می کند. این چیزی است که بسیاری از متخصصان مراقبت های بهداشتی که در این زمینه مهارت کافی ندارند، ممکن است آن را اجرا نکنند.

علایم اضطراب در ام اس

طیف اختلالات اضطرابی شامل حملات هراس، هراس، اختلال وسواس فکری (OCD) و اختلال اضطراب عمومی (GAD) است. GAD در MS شیوع بیشتری دارد و به دنبال آن اختلال وحشت و OCD دیده می شود. خانم ها در معرض خطر بیشتری هستند، به ویژه کسانی که سابقه افسردگی و نوشیدن بیش از حد الکل دارند. به عنوان یک اختلال اضطرابی، بیمار علایم فیزیولوژیکی و یا روانی را نشان می دهد.

نمونه هایی از علایم فیزیولوژیکی عبارتند از:

• لرزیدن


• افزایش ضربان قلب یا تپش قلب


• خشک شدن دهان


• تنگی نفس


• حالت تهوع


• عدم تعادل دمای بدن


• سوزن سوزن شدن در انگشتان دست و پا


• سبکی سر


• ضعف


•  خستگی


• کشش عضلانی


• بی قراری


• بی خوابی، به ویژه مشکل در خوابیدن


• تکرر ادرار

نمونه هایی از علایم روانشناختی عبارتند از:

• ناراحتی مزمن


• نگرانی مکرر، احساس گناه یا احساس عدم کنترل


• بلاتکلیفی


• احساس عدم کفایت، احساس انتقاد یا به راحتی خجالت کشیدن


• خصومت، احساس خشم نسبت به دیگران


• تکرار برخی رفتارها یا افکار نشخوارکننده (تعمق در مورد چیزی به صورت مکرر)


• نگرانی بیش از حد در مورد سلامت جسمی


• تفکر منفی در مورد آینده


• افکار مسابقه ای

ارزیابی اضطراب در ام اس

برای ارزیابی سطح اضطراب در ام اس می توان از چندین ابزار غربالگری یا پرسشنامه استفاده کرد که شامل موارد زیر می باشد:

• مقیاس اضطراب همیلتون (HAS)


• مقیاس اضطراب و افسردگی بیمارستانی (HAD)


• مقیاس اضطراب موقعیتی (STAI)

پنج روش برای مقابله با اضطراب در ام اس

1. علایم را بشناسید و از متخصص کمک بگیرید: اگر متوجه شدید که اضطراب بر عملکرد روزانه شما تأثیر گذاشته است یا اینکه به تنهایی نمی توانید از پس آن برآیید، از متخصص کمک بگیرید. بسیاری از متخصصان بهداشت روان آموزش دیده وجود دارند که رفتار درمانی شناختی را انجام می دهند و مهارت های مدیریت اضطراب را ارائه می نمایند. با یادگیری مهارت های مقابله ای و مدیریت اضطراب در ام اس، این اطمینان وجود دارد که نتایج بیماری MS مثبت تر شود.

2. بیرون بروید: آیا وقتی بیرون از خانه با طبیعت هستید احساس خوشبختی می کنید و اضطراب کمتری دارید؟ پس آن را امتحان کنید. یک قدم جلوتر بردارید و مهارت های ذهن آگاهی، یا حضور در لحظه را تمرین کنید. وقتی بیرون هستید، مکانی راحت را برای نشستن در چمن پیدا کنید. چه می شنوید؟ چه می بینید؟ از نظر جسمی چه احساسی دارید؟ بوی شما چیست؟ مشاهده خواهید کرد که هنگام انجام این آزمایش، شما فقط به لحظه فعلی متمرکز شده اید و به گذشته یا آینده فکر نمی کنید (خواه 10 دقیقه یا 10 سال آینده).

3. در روابط معنادار سرمایه گذاری کنید: روابط معنادار به عنوان یک مانع برای اضطراب عمل می کنند. وقت خود را صرف ایجاد روابط عمیق تر با کسی کنید که برای شما مهم است. هنگام انجام این کار، شما همچنین در حال افزایش اندورفین (هورمون احساس خوب) هستید، که به کاهش اضطراب کمک می کند.

4- بهتر بخوابید: مشکلات خواب در مبتلایان به ام اس می تواند منجر به چالش های جسمی و عاطفی شود. اختلال در خواب می تواند منجر به بدتر شدن اضطراب، ترس، تحریک پذیری و استرس شود. علاوه بر این، افراد مبتلا به ام اس تا سه برابر بیشتر از افراد عادی دچار اختلالات خواب می شوند. اما به طور کلی تشخیص داده نمی شوند و درمان نمی شوند. برای کمک، سعی کنید برنامه خواب و بیداری خود را نه فقط در طول هفته، بلکه در آخر هفته ها نیز حفظ کنید. همچنین سعی کنید در کنار تخت خواب خود یک دفترچه ثبت نگرانی داشته باشید. به جای نگه داشتن افکار در ذهن خود، آنها را یادداشت کنید.

5- تکنیک های تنفس عمیق و ذهن آگاهی را تمرین کنید: تنفس عمیق دیافراگمی را تمرین کنید یا مانند آن چه که در قبل توضیح داده شد از تکنیک های ذهن آگاهی استفاده کنید. در اینجا نحوه انجام تنفس عمیق آورده شده است: در وضعیت راحتی بنشینید یا دراز بکشید، بعد یک دست را روی سینه و دیگری را روی دیافراگم یعنی ناحیه زیر دنده ها قرار دهید. حالا یک نفس آرام و ثابت بکشید و اجازه دهید نفس شما دستی را که روی دیافراگم قرار دارد را بالا ببرد. این کار را هر چند وقت یک بار به مدت پنج دقیقه انجام دهید.