ضعف عضلانی ، که در بیماری ام اس شایع است ، می تواند در هر قسمت از بدن رخ دهد. اولین قدم در مدیریت ضعف به طور مؤثر مشخص کردن علت آن است.
- تعدیل عضلات ناشی از عدم استفاده است. اغلب در ام اس، به دلیل خستگی، درد، عدم تعادل یا علائم دیگر، سطح کلی فعالیت یک فرد کاهش می‌یابد.کمبود فعالیت، باعث ضعف عضلات می‌شود، برای این نوع ضعف، ورزش های مقاومتی تصاعدی با وزنه می‌تواند بسیار مؤثر باشد. یک فیزیوتراپیست می تواند یک برنامه تمرینی با وزنه ی متناسب با توانایی هر فرد را به او پیشنهاد دهد.
- آسیب رشته های عصبی(میلین زدایی) در نخاع و مغز که تحریک عضلات را انجام می دهند می‌توانند سبب ضعف عضلات شوند. هنگامی که عضلات تکانه های عصبی را که برای کارکرد کارآمد مورد نیازشان است دریافت نمی کنند این مساله اغلب باعث کاهش تمرینات استقامتی می شود. به دلیل این که منبع این نوع ضعف، اختلال در انتقال عصب است و وزنه برداری برای تقویت عضلات آسیب دیده موثر نیست و حتی ممکن است احساس ضعف و خستگی را افزایش دهد.استراتژی پیشنهادی این است که با بکارگیری منظم آنها، تعادلی بین عضلاتی که انتقال عصبی مناسب را دریافت نمی کنند برقرار کنید در عین حال ماهیچه های اطراف را که انتقال عصبی کافی را دریافت می کنند تقویت نمایید. فیزیوتراپیست می تواند با شما همکاری کند تا منابع ضعف شما را شناسایی و استراتژی های مناسب برای مدیریت انها را توصیه کند.
ضعف در پا، مچ پا و پنجه پا می‌تواند در راه رفتن اختلال ایجاد کند. استراتژی‌های مدیریت رفع مشکلات پیاده‌روی شامل: ورزش، وسایل کمکی و دارو است. ضعف در قسمت بالای بدن و بازوها می‌توانند در فعالیت‌های روزمره زندگی و مراقبت از خود اختلال ایجاد کند. کاردرمان‌ها می توانند تمرینات مناسب برای بازوها و دستها پیشنهاد دهند. آنها همچنین قادرند ابزارها و دستگاه‌هایی برای کمک به فعالیت در خانه و محل کار را توصیه کنند.
