وبسایت تخصصی ام اس سنتر | عود کننده - فروکش کننده(RRMS)

ام اس عود کننده-فروکش کننده (RRMS) چیست؟

RRMS یا همان ام اس عودکننده - فروکش کننده که به ام اس خوش خیم هم معروف است ، شایع ترین نوع بیماری ام اس است که با حملات مشخصی همراه با علائم عصبی جدید یا علایم عصبی عود یافته مشخص می شود. این حملات که به آن عود یا تشدید نیز گفته می شود ممکن است بطور کامل یا بطور جزئی بهبود یابند. در طول درمان ، همه علائم ممکن است ناپدید شوند ، یا برخی از علائم ممکن است ادامه یابد و دائمی شود. با این حال ، بیماری در دوره های بهبودی پیشرفت چشمگیری ندارد.

RRMS می تواند به انواع زیر طبقه بندی شود:

نوع فعال (همراه با عود و/یا شواهدی مبنی بر فعالیت جدید در MRI)
نوع غیر فعال
نوع بدتر شونده (افزایش تایید شده ناتوانی در مدت زمان معینی پس از عود)
نوعی که وضعیت بیمار بدتر نمی شود
افزایش ناتوانی وقتی که فرد در ارزیابی عصبی بعدی همان سطح ناتوانی را نشان می دهد تأیید میشود. که این ارزیابی به طور معمول با فواصل 6 تا 12 ماه انجام می شود.

تقریباً ۸۵ درصد از مبتلایان به MS در ابتدا RRMS تشخیص داده می شوند.

شایع ترین نوع ام اس

تصویر بالا انواع فعالیتهای بیماری در RRMS را نشان داده است. با این حال ، تجربه هر شخص دارای RRMS منحصربفرد خواهد بود. به دنبال عود بیماری، علائم جدید ممکن است بدون ایجاد ناتوانی از بین بروند ، یا علائم جدید فقط تا حدی از بین بروند و سبب افزایش ناتوانی شوند. ضایعات جدید در MRI ، همانطور که توسط فلش نشان داده شده است عود بیماری را نشان می دهند. ضایعات جدید در MRI که فعالیت MS را نشان می دهد ممکن است بوجود آمده باشند، بدون اینکه بیمار دارای علایم باشد.

در RRMS چه اتفاقی می افتد؟

MS نوع عودکننده-فروکش کننده را می توان حملات التهابی به میلین و فیبرهای عصبی تعریف نمود. در طی این حملات التهابی ، سلولهای ایمنی فعال باعث ایجاد آسیب به مناطق کوچک و موضعی می شوند که علائم MS را ایجاد می کنند. از آنجا که محل آسیب بسیار متغیر است ، هیچ دو نفر دقیقاً علائم یکسانی ندارند. فعالیت و پیشرفت بیماری باید در فواصل منظم با معاینه عصبی و MRI ارزیابی شود.

کنترل وضعیت بیماران در فواصل زمانی مرتب به پزشک و بیمار کمک می کند تا در مورد گزینه های درمانی و نتایج مورد انتظار خود تصمیم گیری کند. مثلا:

اگر RRMS فعال و رو به وخامت دارید ، ممکن است پزشک در مورد یک روش درمانی متفاوت از اینکه هیچ شواهدی از فعالیت یا بدتر شدن وجود ندارد ، تصمیم گیری کند. پزشک ، می تواند خطرات و مزایای احتمالی سایر گزینه های درمانی را نیز بسنجد.
اگر علائم بیمار در مورد درمانی که اخیراً انجام داده بدتر نشده باشد ، اما شواهدی مبنی بر فعالیت بیماری جدید در MRI وجود داشته باشد ، پزشک ممکن است برای کنترل فعالیت بیماری یک روش دیگر درمانی با مکانیسم متفاوت را انتخاب کند که به طور موثرتر از بدتر شدن بیماری جلوگیری کند.
اگر RRMS شما بدون شواهد فعالیت در MRI یا بدتر شدن علایم، همه چیز پایدار باشد، پزشک می تواند اطمینان داشته باشد که رژیم درمانی فعلی به طور مؤثر کار می کند.

تشخیص RRMS چگونه است؟

به طور کلی تشخیص ام اس به روش های مختلفی انجام می شود . اما اگر بخواهیم فقط تشخیص ام اس RRMS را در نظر بگیریم باید بدین گونه باشد که :

ناتوانی های فرد در طول یکسال بدتر شده باشد
در اسکن MRI باید حداقل دو یا چند ضایعه در قسمت های مختلف مغز و نخاع ، در مقطع مختلف وجود داشته باشد.
در پونکسیون کمری یا همان نمونه برداری از مایع نخاعی هم باید علائم ام اس وجود داشته باشد.

چگونه RRMS با انواع پیشرفته MS متفاوت است؟

در حالی که RRMS با حملات یا عود علائم جدید MS تعریف می شود ، اما نوع پیش رونده MS شامل حملات کمتری است.

نتایج MRI بیماران RRMS، ضایعات جدید مغزی - که به آنها پلاک یا زخم نیز گفته می شود –نشان می دهد.
مبتلایان به RRMS ، ضایعات التهابی بیشتری در MRI دارند (هنگامی که از رنگ گادولینیوم در طول MRI استفاده می شود).
افراد مبتلا به MS پیشرونده اولیه (PPMS) ضایعات نخاعی بیشتری داشته باشند.
در RRMS ، زنان هر دو برابر سه برابر مردان مبتلا می شوند. در PPMS ، تعداد زنان و مردان تقریباً برابر است.

معمولاً RRMS قبل از پیشرفت بیماری تشخیص داده می شود:

بیشتر افراد مبتلا به RRMS در دهه ۲۰ و ۳۰ تشخیص داده می شوند (اگرچه ممکن است در کودکی یا بعد از بزرگسالی رخ دهد) ، در حالی که PPMS در دهه ۴۰ یا ۵۰ تشخیص داده می شود.
انتقال از RRMS به SPMS بطور کلی در افرادی اتفاق می افتد که حداقل ۱۰ سال با RRMS زندگی می کنند.

شایع ترین علائم گزارش شده در RRMS شامل دوره های اپیزودیک خستگی ، بی حسی ، مشکلات بینایی ، اسپاسم یا سفتی ، مشکلات روده و مثانه و مشکلات مربوط به شناخت (یادگیری و حافظه یا پردازش اطلاعات) است.

افرادی که دارای نوع پیشرفته MS هستند ، به همراه مشکلات دیگر در پیاده روی و تحرک ، همچنین علائم دیگر ، به تدریج با مشکلات بدتری روبرو می شوند.