به نظر من اولش نباید بگیم، اول نشون بدیم که هیچ مشکلی نداریم و با بقیه هیچ فرقی نداریم،تازه شایدم بهتر از بقیه عمل کنیم،چون مسئولیت پذیریمون عاالیه،بعد بگیم.من که موقعی که میخواستم برم استخدام،همین کارو کردم .و گذاشتم روزی که جلسه داشتیم و رئیسمون از کارمند نمونه میخواست تقدیر کنه،بعد از گرفتن پاداش،تو جلسه به همه گفتم که من افتخار میکنم که یه ام اسی هستم! و یا اینکه وقتی رفتیم سبلان! بدون اکیپ با پدرم دو نفری رفتیم..چون هوا کولاک بود و خیلی بد،گروها از وسط برمیشگتن.فقط من بودم و پدرم و دو نفر دیگه.پدرم همش اصرار میکرد به اینا بگیم ام اس داری.گفتم نه! دیدی همه برگشتن؟ اگه بگیم و ما برگردیم دلیلش میشه ام اس! اما دلیل برگشتن اونا میشه شرایط بد جوی! رفتیم،قله رو فتح کردیم و برگشتم کمپ همه تشویقمون کردن و گفتن خانم ما خجالت کشیدیم که مرد بودیم و برگشتیم و شما خانم بودی و رفتی!!! اونجا بود که بلند گفتم من ام اس دارم .. با افتخار، ام اس دارم
به یاد آرزوهایم سکوتی میکنم بالاتر از فریاد..
