کنترل و درمان با عمل جراحی
برای آن هایی که اسپاستیسیتی مقاوم و شدید دارند(نوعی که تمام عملکرد ها را با مشکل مواجه کند وبه ورزش یا دارو پاسخ نمی دهد)عمل جراحی جهت کنترل اسپاستیسیتی ضروری است. اعصابی که ماهیچه ها(مخصوصاً پا)را کنترل می کنند را می توان با تزریق ماده ی شیمیای به نام فنول که به داخل عضله تزریق می شود تخریب کرد.
به این عمل بلوک نقطه ای عصب حرکتی گویند و فقط برای اسپاسم های بسیار شدید که به دارو درمانی پاسخ نمی دهد به کار می رود. این عمل ممکن است باعث شلی در عضلات شود و سستی عمیقی بر خلاف آن چه در اسپاستیسیتی است ایجاد کند. این شلی عضلانی ممکن است باعث احساس راحتی شود اما معمولاً باعث افزایش عملکرد حرکتی نمی شود. تکرار این عمل به طور پیش رونده به دلیل مشکلات تکنیکی، مشکل تر است.
تکنیک بهتر و مدرن تر، کاربرد سم بوتولینیوم است که توسط نوعی باکتری ساخته می شود. این سم فلج کننده سبب بلوک موقت عصب و عضله می شود. کنترل آن از فنول آسان تر است ولی ممکن است به تزریقات مکرر و بیشتر عضلانی نیاز داشته باشد. استفاده از این روش برای درمان اسپاسم های عضلات کوچک به خصوص آن هایی که اطراف چشم یا صورت است عملی می باشد ولی اسپاسم های شدید عضلات بزرگتر ممکن است نیاز به دوز های بالاتری داشته باشند. اسپاسم های شدید نیز ممکن است توسط عمل جراحی(مثل برش اعصاب یا تاندون ها)کنترل و درمان شوند.
رویکرد بهتر کنترل و درمان اسپاستیسیتی شدید استفاده از پمپ است که مستقیماً باکلوفن را به داخل کانال نخاعی وارد می کند. لوله ای در کانال جایگزین می شود، سپس با پمپی که در ناحیه شکم قرار گرفته(زیر پوست)ارتباط برقرار می کند. پمپ حاوی باکلوفن، در طول نخاع و در سطوح تجویز شده پخش می شود. پمپ از طریق کامپیوتر یا امواج رادیویی برنامه ریزی و کنترل می شود، بنابرین می توان دوز را در صورت نیاز طریق داد. برای برخی از بیماران این روش ممکن است برای اسپاسم مقاوم روش خوبی باشد. از آن جایی که باکلوفن مستقیماً در کانال نخاعی بخش می شود و سطح آن در خون و بافت ها پایین می ماند، اثرات جانبی نیز بسیار کم است و تقریباً همیشه کاهش قابل توجهی در خستگی و ضعف وجود دارد. این درمان تهاجمی و گران است و بهتر است برای افرادی که اسپاستیسیتی شدیدی دارند وبه اندازه کافی با دارو های خوراکی کنترل نمی شوند بکار می رود.
کنتراکچر(خشکی و جمود مفصلی)
کنتراکچر، خشک شدن و جمود مفصل است بنابرین مفصل نمی تواند در محدوده و دامنه حرکتی خود خم شود، این حالت زمانی به وجود می آید که از مفصل استفاده نشود(مثلاً به دنبال اسپاستیسیتی)مفصل دچار کنتراکچر بدون استفاده و غالباً دردناک می شود. تمام رویکردهایی که برای درمان اسپاستیسیتی بکار میرود در کنترل و درمان کنتراکچر نقش دارد. مفصل بایستی حرکت داده شود، گاهی اوقات گرما و سرما قبل از کشش عضلانی جهت کاهش درد و کشش موثرتر استفاده می شود. وسایلی مانند تخته های خاص ممکن است مفید باشند. باکلوفن(خوراکی یا از طریق پمپ)تیزانیدین، کلونازپام، دیازپام یا دانترولن ممکن است جهت کاهش قوام عضلانی به کار رود و به تسکین سریع تر کنتراکچر کمک کند. گاهی اوقات تزریق مستقیم کورتن به داخل مفصل جهت کاهش التهاب و افزایش دامنه حرکت انجام می شود. برخی بریس ها را می توان برای کشش آهسته مفصل طراحی کرد و به تدریج با تغییر زاویه بریس مفصل خشک شده را به حرکت در آورد. گچ گیری مکرر مفصل(در صورتی که شکسته باشد)طوری که بتوان کششی تدریجی به آن وارد کرد اغلب مفید است. در شرایط بسیار سخت آزاد سازی تاندون ها با عمل جراحی حرکت مفصل را تسهیل می کند.
مفاصل معمولاً در وضعیت خم شده و گاهی در وضعیت مستقیم یا باز خشک می شوند، درمان این خشک شدن مفصل نیز مثل مفصل منقبض شده است.
برای آن هایی که اسپاستیسیتی مقاوم و شدید دارند(نوعی که تمام عملکرد ها را با مشکل مواجه کند وبه ورزش یا دارو پاسخ نمی دهد)عمل جراحی جهت کنترل اسپاستیسیتی ضروری است. اعصابی که ماهیچه ها(مخصوصاً پا)را کنترل می کنند را می توان با تزریق ماده ی شیمیای به نام فنول که به داخل عضله تزریق می شود تخریب کرد.
به این عمل بلوک نقطه ای عصب حرکتی گویند و فقط برای اسپاسم های بسیار شدید که به دارو درمانی پاسخ نمی دهد به کار می رود. این عمل ممکن است باعث شلی در عضلات شود و سستی عمیقی بر خلاف آن چه در اسپاستیسیتی است ایجاد کند. این شلی عضلانی ممکن است باعث احساس راحتی شود اما معمولاً باعث افزایش عملکرد حرکتی نمی شود. تکرار این عمل به طور پیش رونده به دلیل مشکلات تکنیکی، مشکل تر است.
تکنیک بهتر و مدرن تر، کاربرد سم بوتولینیوم است که توسط نوعی باکتری ساخته می شود. این سم فلج کننده سبب بلوک موقت عصب و عضله می شود. کنترل آن از فنول آسان تر است ولی ممکن است به تزریقات مکرر و بیشتر عضلانی نیاز داشته باشد. استفاده از این روش برای درمان اسپاسم های عضلات کوچک به خصوص آن هایی که اطراف چشم یا صورت است عملی می باشد ولی اسپاسم های شدید عضلات بزرگتر ممکن است نیاز به دوز های بالاتری داشته باشند. اسپاسم های شدید نیز ممکن است توسط عمل جراحی(مثل برش اعصاب یا تاندون ها)کنترل و درمان شوند.
رویکرد بهتر کنترل و درمان اسپاستیسیتی شدید استفاده از پمپ است که مستقیماً باکلوفن را به داخل کانال نخاعی وارد می کند. لوله ای در کانال جایگزین می شود، سپس با پمپی که در ناحیه شکم قرار گرفته(زیر پوست)ارتباط برقرار می کند. پمپ حاوی باکلوفن، در طول نخاع و در سطوح تجویز شده پخش می شود. پمپ از طریق کامپیوتر یا امواج رادیویی برنامه ریزی و کنترل می شود، بنابرین می توان دوز را در صورت نیاز طریق داد. برای برخی از بیماران این روش ممکن است برای اسپاسم مقاوم روش خوبی باشد. از آن جایی که باکلوفن مستقیماً در کانال نخاعی بخش می شود و سطح آن در خون و بافت ها پایین می ماند، اثرات جانبی نیز بسیار کم است و تقریباً همیشه کاهش قابل توجهی در خستگی و ضعف وجود دارد. این درمان تهاجمی و گران است و بهتر است برای افرادی که اسپاستیسیتی شدیدی دارند وبه اندازه کافی با دارو های خوراکی کنترل نمی شوند بکار می رود.
کنتراکچر(خشکی و جمود مفصلی)
کنتراکچر، خشک شدن و جمود مفصل است بنابرین مفصل نمی تواند در محدوده و دامنه حرکتی خود خم شود، این حالت زمانی به وجود می آید که از مفصل استفاده نشود(مثلاً به دنبال اسپاستیسیتی)مفصل دچار کنتراکچر بدون استفاده و غالباً دردناک می شود. تمام رویکردهایی که برای درمان اسپاستیسیتی بکار میرود در کنترل و درمان کنتراکچر نقش دارد. مفصل بایستی حرکت داده شود، گاهی اوقات گرما و سرما قبل از کشش عضلانی جهت کاهش درد و کشش موثرتر استفاده می شود. وسایلی مانند تخته های خاص ممکن است مفید باشند. باکلوفن(خوراکی یا از طریق پمپ)تیزانیدین، کلونازپام، دیازپام یا دانترولن ممکن است جهت کاهش قوام عضلانی به کار رود و به تسکین سریع تر کنتراکچر کمک کند. گاهی اوقات تزریق مستقیم کورتن به داخل مفصل جهت کاهش التهاب و افزایش دامنه حرکت انجام می شود. برخی بریس ها را می توان برای کشش آهسته مفصل طراحی کرد و به تدریج با تغییر زاویه بریس مفصل خشک شده را به حرکت در آورد. گچ گیری مکرر مفصل(در صورتی که شکسته باشد)طوری که بتوان کششی تدریجی به آن وارد کرد اغلب مفید است. در شرایط بسیار سخت آزاد سازی تاندون ها با عمل جراحی حرکت مفصل را تسهیل می کند.
مفاصل معمولاً در وضعیت خم شده و گاهی در وضعیت مستقیم یا باز خشک می شوند، درمان این خشک شدن مفصل نیز مثل مفصل منقبض شده است.
از کتاب درمان های علامتی در ام اس - دکتر سید مسعود نبوی
... وقتی تبر به جنگل آمد ، درختان فریاد زدند و گفتند :نگاه کنید دسته اش از جنس ماست !!. ... 1213.2
