[maedeh]

یکی از عادت های غذایی برزیلی ها، مصرف میوه به همراه صبحانه است. این عادت بسیار خوب است و ما هم تلاش می کنیم مروج آن در ایران باشیم. انسان در طول روز به ویتامین ها نیاز دارد و برخی ویتامین ها نظیر ویتامین C، به جذب املاحی مثل آهن کمک می کنند بنابراین وقتی در وعده صبحانه، میوه های حاوی ویتامین C مصرف می کنیم، جذب آهن گیاهی موجود در نان هم افزایش می یابد...
صبحانه می تواند بهترین وعده و حتی اصلی ترین وعده باشد. خوردن میوه هایی مثل انبه که سرشار از ویتامین C و A است، در صبح ، ویتامین و قند بدن را در طول روز تامین می کند. از آنجا که این میوه بومی کشور ما نیست، بیشتر خوردن پرتقال را توصیه می کنیم. گوجه فرنگی نیز از نظر ویتامین مانند میوه هاست اما قند بالایی ندارد.
توصیه می شود بین ۳ تا ۶ واحد در روز میوه مصرف شود. افراد با شرایط نامناسب اقتصادی یا کسانی که به خوردن میوه علاقه چندانی ندارند، باید حداقل ۳ واحد میوه در روز بخورند اما برای کسانی که وضعیت اقتصادی خوبی دارند، مصرف ۵ تا ۶ واحد میوه توصیه می شود.
این مقدار تقریبا برابر است با نیم کیلوگرم میوه در روز. البته این نیم کیلوگرم مختص میوه هایی است که آب زیادی ندارند مانند پرتقال، سیب، گلابی، انگور و... زیرا ۵ ۴ واحد طالبی، هندوانه و خربزه تقریبا معادل یک کیلوگرم میوه های دیگر است.
کودکان معمولا به دلیل کوچک بودن حجم معده بیش از ۲ واحد میوه در روز نمی خورند بنابراین می توان به آنها آب میوه داد. البته توجه به این نکته ضروری است که مصرف بیش از اندازه میوه توصیه نمی شود زیرا میوه ها هم کالری بالایی دارند هم نسبت دریافت موادغذایی را به هم می ریزند. درست است که میوه ویتامین دارد ولی نباید جایگزین پروتئین ها شود.
بهترین زمان مصرف میوه غیر از وعده صبح، در صورتی که غذا سنگین نباشد، میان وعده است. بعد از شام هم می توان میوه مصرف کرد. در وعده صبحانه بهتر است حداقل ۳ گروه از وعده های اصلی غذایی مثل نان و غلات، میوه ها و لبنیات وجود داشته باشد.
برزیلی ها نان و میوه را دارند اما جای لبنیات و ماده ای مثل شیر یا پنیر در صبحانه شان خالی است که حتما در وعده های دیگر جبران می شود. فقط فراموش نکنید کره و خامه جزو چربی ها هستند و ماده لبنی محسوب نمی شوند.

بهترین شیوه مصرف میوه

البته خیلی ها به خوردن میوه تازه چندان علاقه ای ندارند یا بر اثر مشكلات فیزیولوژیك، مصرفشان را محدود می كنند و انواع خشك، كمپوت یا پوره شده آن را ترجیح می دهند...


در حالی كه هیچ یك جای میوه تازه را نمی گیرند بنابراین میوه تازه میل كنید كه منبع انواع ویتامین ها، مواد معدنی و تركیب هایی با خاصیت آنتی اكسیدانی است به خصوص اگر در شهری زندگی می كنید كه هوایی بسیار آلوده دارد. در این پوستر می خواهیم برایتان از تفاوت انواع روش های فرآوری میوه ها بگوییم.

فریز كردن
بیشتر از این روش برای نگهداری میوه ها در دسترس نیستند، استفاده می شود. با اینكه از سایر روش ها كم آسیب تر است، اما انجماد آب موجود در بافت، به تخریب دیواره سلولی می انجامد و می تواند باعث از بین رفتن مواد مغذی موجود در آنها به مرور زمان شود. فقط روش های سریع فریز كردن توصیه می شود. پس از خارج شدن میوه از حالت انجماد، دوباره نباید آن را منجمد كرد زیرا با این كار از بین رفتن مواد مغذی بیش از پیش خواهد بود. البته بسته بندی های مناسب می توانند این ضایعات را به حداقل ممكن برسانند.

كمپوت كردن
در این روش كه معمولا با هدف افزایش قابلیت هضم میوه ها انجام می شود، میوه به دلیل حرارت دیدن، مقداری از ویتامین های حساس به حرارت خود را از دست می دهد بنابراین اگر هدف شما از خوردن كمپوت، تامین ویتامین های تقویت كننده سیستم دفاعی بدن است، با این كار فقط مقداری فیبر و كمی هم شكر به عنوان منبع انرژی دریافت می كنید.

آب گیری
وقتی پای بیماری و تقویت كردن به میان می آید، همه به یاد یك لیوان آب پرتقال تازه می افتند و ممكن است كم كم عادت به خوردن آبمیوه جای خوردن میوه تازه را بگیرد. در حالی كه با كوچك ترین فرآیندی كه روی میوه ها انجام می شود، ارزش تغذیه ای خود را (كم یا زیاد) از دست می دهند. فیبر میوه بعد از آبگیری تقریبا به صفر می رسد و آب، املاح و ویتامین های محلول در آن باقی می مانند بنابراین اگر هدف شما از خوردن آب میوه، دریافت فیبر است، اشتباه كرده اید زیرا فقط آب، مقداری ویتامین و املاح محلول در آن را دریافت خواهید كرد.

مرباگیری
برای تهیه مربا، همیشه میوه را به مدت طولانی حرارت می دهند و به آن شكر زیادی می افزایند پس خوردن مربا هرگز جای میوه خام را نمی گیرد و فقط یك منبع انرژی با حداقل فیبر است. در ضمن شكر موجود در آن می تواند برای بیماران مبتلا به دیابت مشكل ساز باشد و میوه را كه یك انتخاب مناسب برای تنظیم قند خون است، به یك افزایش دهنده این فاكتور تبدیل میكند.

خشك كردن
در بیشتر میوه های خشك شده، ویتامینی وجود ندارد و فقط فیبر و املاحی نظیر پتاسیم و منیزیم در آنها باقی می مانند. بنابراین اگر هدف از خوردن میوه های خشك، دریافت یك میان وعده مغذی برای كنترل فشار خون و دیابت نوع 2، آن هم به جای گروه تنقلات و شیرینی هاست، انتخاب میوه های خشك اقدامی مناسب محسوب می شود.

پوره كردن
برخی افراد به دلیل مشكلات گوارشی، میوه را به صورت پوره یا رنده شده مصرف می كنند. در این روش فقط شكل فیزیكی میوه تغییر می كند اما چون سطح آن افزایش می یابد، امكان دارد در اثر ماندن طولانی پوره در معرض هوا، ویتامین های خود (به خصوص ویتامین C) را بر اثر اكسید شدن از دست بدهد بنابراین، پوره را تازه به تازه تهیه كنید و تا آنجا كه می توانید، آن را حرارت ندهید.

یادآوری
1. برای هریك از این روش ها از میوه های سالم و تازه استفاده كنید زیرا در این صورت بیشترین مقدار مواد مغذی را خواهد داشت.

2. هریك از این روش ها بهتر است در مدت زمان كوتاهی انجام شود. به طور مثال كمپوت كردن در حداقل زمان و خشك كردن در زمان بسیار كوتاهی انجام شود تا افت ویتامینی كمتر باشد.
3. آنچه از فرآیند میوه ها به دست می آید، در زمان كوتاهی نیز باید به مصرف برسد زیرا هر چه بیشتر بماند، ضایعات مواد مغذی نیز بیشتر خواهد شد

---

فلفل در طب سنتی
بد نیست بدانید که این دسته از سبزی ها از قدیم مورد توجه گیاه شناسان غربی بوده اند. آنها معتقد بوده اند که از این گیاهان می توان برای افزایش جریان خون، تحریک سیستم عصبی، افزایش اشتها و رهایی از سوءهاضمه استفاده کرد. حتی بسیاری از گیاه شناسان چینی توصیه کرده اند که خانم ها برای رهایی از دردهای ناشی از دوره قاعدگی بهتر است از این سبزی ها در این دوران استفاده کنند. آنها در اصطلاح می گویند این دسته از خانم ها بهتر است در این دوران از بشقاب های داغ استفاده کنند.
شما فقط فلفل را همین فلفل قرمز تند می دانید؟ از خواص فلفل های دیگر چه شنیده اید؟ ابتدا باید بگوییم که فلفل ها عبارتند از فلفل قرمز که تند است، فلفل سبز که یا به شکل فلفل دلمه ای یا به شکل معمولی است.



فلفل دلمه ای
باید بگوییم فلفل های دلمه ای نیز به صورت سبز، نارنجی،زرد و قرمز عرضه می شوند که اصلا تند نیستند و ما اغلب آنها را با غذا یا در سالاد استفاده می کنیم. فلفلی که به فلفل قرمز نیز معروف است، برای اولین بار از سوی سرخپوستان "کاراییب" به خارج آمریکا معرفی شد. از آن زمان به بعد شهرت این گیاه فراگیر شده و به عنوان یک چاشنی مهم به ویژه در طبخ "کاجون و کرول" و در رستوران های جنوب شرق آسیا، چین، جنوب ایتالیا و مکزیک محسوب می شود.

کپساسین(capsicin) معروف
به نظر شما علت تندی فلفل از چیست؟
"کپساسین"(capsicin) ماده ای در فلفل است که سبب گرم بودن این گیاه می شود. هر چند که فلفل گیاهی گرم است، اما کپساسین موجود در آن سبب کاهش درجه حرارت بدن شده که یکی از دلایل اصلی تمایل مردم مناطق آب هوایی گرم به مصرف زیاد فلفل محسوب می شود.





تحقیقات نشان داده است که کپساسین به عنوان فعال ترین عنصر موجود در فلفل ، سبب کاهش میزان کلسترول خون و کاهش شدت سیگنال های درد در بدن می شود. این ماده همچنین خاصیت آنتی اکسیدانی (که سلول های شما را از آسیب های رادیکالهای آزاد محافظت می کند) و ضد باکتریایی نیز دارد.

این ماده به بسیاری از خواص درمانی فلفل کمک می کند و سیستم قلبی عروقی را تحریک، سیستم هاضمه را تقویت، درد موجود روی پوست یا مفاصل بدن را تسکین بخشیده و برای مثانه به عنوان داروی ضد احتقان و ضد باکتری عمل کند.





فلفل میزان کلسترول خون را پایین می آورد که این امر باعث کاهش فشار خون نیز می شود. این گیاه همچنین از انعقاد خون در رگ ها جلوگیری می کند، این خواص فلفل به پیشگیری از بیماری های قلبی نظیرآرترواسکلروز (سخت شدن رگ ها) کمک فراوانی می نند.



هر چند فلفل سبب سوزش زبان می شود، اما این گیاه واقعاً مسکنی قوی است. این گیاه ابتدا سبب تحریک درد می شود، اما بعد از مدتی شدت علایم درد را در بدن کاهش می دهد.



کپساسین موجود در فلفل نه تنها درد آرتروز و آرتریت روماتوئید را تسکین می دهد، بلکه هنگام استفاده به شکل موضعی، میزان ورم ناشی از این بیماری ها را کاهش می دهد.
فلفل با تحریک ترشح آنزیم های گوارشی در معده و نابودی باکتری هایی که می توانند عامل عفونت باشند، قدرت هضم را تقویت می کند.


خاصیت ضد باکتری فلفل، همچنین از اسهال ناشی از عفونت جلوگیری می کند.
این گیاه به عنوان داروی ضد احتقان سبب رقیق و نازک شدن خلط و خارج شدن آن از ریه ها می شد. از آنجا که این گیاه بافت ریه را تقویت می کند، در نتیجه برای بیماران مبتلا به آمفیزم(بیماری اتساع و بزرگ شدن ریه ها) نیز مفید است