دانشمندان علوم اعصاب MIT و دانشگاه هاروارد دلیل این که چرا مدیتیشن به کاهش حواس پرتی و تسکین درد کمک می کند، را تشریح می کنند.
تحقیقات نشان داده‌اند که مدیتیشن منظم می‌تواند به کاهش علائم در افرادی که از درد مزمن رنج می‌برند کمک کند، اما مکانیسم‌های عصبی بنیادی این تاثیر مشخص نبود. اکنون محققان MIT و هاروارد دلیلی برای این پدیده پیدا کرده اند.
در مطالعه‌ای که به صورت آنلاین، در 21 آوریل در مجله Brain Research Bulletin منتشر شد، محققان دریافتند، افرادی که در یک دوره هشت هفته‌ای مدیتیشن شرکت کرده اند، توانایی بیشتری در کنترل نوع خاصی از امواج مغزی به نام ریتم آلفا دارند.
کریستوفر مور، عصب‌شناس MIT و نویسنده ارشد مقاله می‌گوید: «تصور می شود که این الگوها عمل حواس‌پرتی را کاهش می دهند تا محرک‌های احتمالی توجه شما را به خودتان معطوف کنند.» «نتایج بدست آمده نشان می‌دهد که آموزش مدیتیشن باعث افزایش تمرکز می شود، و تا حدی به شما اجازه می دهد تا اتفاق هایی که در اطرافتان رخ می دهد را کنترل کنید.»
انواع مختلفی از امواج مغزی وجود دارد که به تنظیم جریان اطلاعات بین سلول‌های مغزی کمک می‌کنند، مشابه روشی که ایستگاه‌های رادیویی در فرکانس‌های خاص پخش می‌کنند. امواج آلفا از طریق سلول‌های قشر مغز، جایی که اطلاعات حسی پردازش می‌شود، جریان می‌یابد. امواج آلفا به سرکوب اطلاعات حسی نامربوط یا منحرف کننده کمک می کنند.
یک مطالعه در سال 1966 نشان داد که گروهی از راهبان بودایی که به طور منظم مدیتیشن می‌کردند، ریتم‌های آلفا در مغزشان بالا بود. در مطالعه جدید، محققان بر نقش امواج در بخش خاصی از مغز متمرکز شدند. این بخش از مغز، سلول‌های قشر حسی بودند که اطلاعات لمسی دست‌ها و پاها را پردازش می‌کنند.
برای این مطالعه، محققان 12 نفر را که هرگز مدیتیشن نکرده بودند، انتخاب کردند. نیمی از شرکت کنندگان در یک دوره هشت هفته ای با تکنیکی به نام کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی (MBSR) آموزش دیدند، در حالی که به نیمی دیگر گفته شد که مدیتیشن نکنند.
برنامه MBSR از شرکت کنندگان می خواهد که پس از یک جلسه آموزشی اولیه دو ساعت و نیم، روزانه 45 دقیقه مدیتیشن کنند. شرکت کنندگان در مطالعه به یک سی دی ضبط شده گوش می دهند که آنها را در طول جلسات راهنمایی می کند.
دو هفته اول به یادگیری توجه دقیق به احساسات بدن اختصاص دارد. آنها واقعاً در حال یادگیری حفظ و کنترل توجه خود در ابتدای دوره هستند. به عنوان مثال، آنها یاد می گیرند که توجه مستمر را روی احساسات خود متمرکز کنند. کاترین کر، مربی دانشکده پزشکی هاروارد می گوید: آنها یاد می گیرند که احساسات خود را در یک ناحیه خاص، مانند پایین پاها، درگیر کنند و روی آنها تمرکز کنند، و سپس معطوف کردن احساسات و تغییر تمرکز به ناحیه دیگری از بدن را تمرین می کنند.
محققان قبل از شروع مطالعه، سه هفته پس از آن و در پایان هشت هفته، اسکن مغزی افراد را انجام دادند. در هفته هشتم، افرادی که در مدیتیشن آموزش دیده بودند، هنگامی که از آنها خواسته شد به قسمت خاصی از بدن، به عنوان مثال، "پای چپ" توجه کنند، تغییرات بزرگتری در اندازه (دامنه) امواج آلفای خود نشان دادند. این تغییرات در اندازه موج نیز در مراقبه‌کنندگان با سرعت بیشتری رخ می‌داد.
کلیفورد سارون، دانشمند پژوهشی در مرکز ذهن و مغز در دانشگاه کالیفرنیا می گوید: این مطالعه "نمایش زیبایی" از تأثیرات آموزش مدیتیشن و توانایی پرورش آگاهی درونی از احساسات بدنی خود است.
افراد در این مطالعه از درد مزمن رنج نمی‌بردند، اما یافته‌ها نشان می‌دهد که در کسانی که از درد های ناشی از بیماری رنج می برند، اثرات مفید مدیتیشن ممکن است ناشی از کاهش مقدار سیگنال‌های درد باشد. کر می‌گوید: «آنها یاد می‌گیرند که آگاهانه بر روی قسمتی از بدن خود تمرکز کنند و به ناحیه دردناک بدن خود فکر نکنند».
شرکت کنندگانی که مدیتیشن انجام می دادند نیز گزارش کردند که نسبت به افرادی که مدیتیشن انجام نمی دادند، استرس کمتری را احساس می کنند. کر می‌گوید: «شرایط عینی آنها ممکن است تغییر نکرده باشد، اما آنها نسبت به عوامل تحریک کننده اطراف خود واکنش شدید نشان نمی‌دهند. "در حقیقت، آن ها توانایی بیشتری برای کنترل استرس دارند."
محققان اکنون در حال برنامه ریزی مطالعات بعدی در مورد تاثیرات مفید مدیتیشن در بیمارانی هستند که از دردهای مزمن رنج می برند و یا مبتلا به سرطان هستند.
