در ارزیابی قبل از عمل، یک تاریخچه و معاینه اساسی نورولوژیک باید برای بیماران مبتلا به ام اس انجام شود. بیمارانی که تحت درمان با کورتیکواستروئید ها هستند باید درمان را ادامه دهند و ممکن است به دوز استرس نیاز داشته باشند. برای بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بیهوشی عمومی بیشتر استفاده می شود. متخصص بیهوشی باید از نزدیک دمای بدن را کنترل کرده و افزایش بیش از حد اولیه را به حداقل برساند زیرا افزایش ناچیز دمای بدن ممکن است باعث کاهش عملکرد عصبی بعد از عمل شود. علاوه بر این، باید از سوكسینیل كولین به طور منطقی استفاده شود زیرا میلین زدایی ممکن است خطر هایپرکالمی ناشی از سوکسینیل کولین را در این بیماران افزایش دهد.
استفاده از مسدودکننده های عصبی عضلانی غیرپولاریزه بی خطر است اگرچه بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس ممکن است حساسیت نسبت به این داروها را تا حدی نشان دهند. آن ها همچنین ممکن است دارای"ذخیره فیزیولوژیک" محدود باشند و کم تر تحمل عوامل استرس زا مانند درجه خفیف شل کننده عضلانی پس از عمل را داشته باشند. برخی از بیماران مولتیپل اسکلروزیس، مانند بیماران مبتلا به ضعف پایه یا اختلال عملکرد، نیاز به نظارت و مراقبت طولانی مدت بعد از عمل دارند.
طبق بررسی ها از نظر بیهوشی منطقه ای، بیهوشی نخاعی و اپیدورال مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس با موفقیت انجام شده است. در برخی از مطالعات، بی حسی نخاعی در تشدیدهای علائم بیماری پس از عمل نقش دارد. در حالی که بلوک های عصبی اپیدورال و محیطی این نقش را ندارند. یک نظریه این است که از بین بردن حس نخاع باعث حساسیت بیشتر آن در برابر اثرات عصبی بی حسی های موضعی می شود و غلظت بی حس کننده موضعی در ماده سفید نخاع به دنبال یک بیهوشی محیطی در مقایسه با اپیدورال بیشتر است. شواهد بسیار کمی برای تأیید یا رد نگرانی های مربوط به بیهوشی نخاعی وجود دارد.
سرانجام، صرف نظر از تکنیک بیهوشی، بدتر شدن علائم مولتیپل اسکلروزیس توسط 20-30 از زنان در دوره پس از زایمان تجربه می شود. این که آیا این به دلیل تغییر وضعیت "تحمل ایمنی" ناشی از بارداری است یا سایر عوامل کاملاً مشخص نیست.
ام اس و بیهوشی
طبق مطالعه اخیر مجله مولتیپل اسکلروزیس که شامل داده های 281 بیمار و 609 عمل جراحی است، نشان می دهد خطر عود ام اس پس از عمل با خطر عود قبل از عمل تفاوت خاصی ندارد. هیچ مطالعه قبلی به طور سیستماتیک تأثیر جراحی یا بیهوشی را در خطر عود بررسی نکرده است اما این امر در عمل بالینی بسیار نگران کننده است.
این نگرانی تصمیم گیری بالینی را بسیار تحت تأثیر قرار می دهد. این تصمیمات، مانند مشاوره های مغز و اعصاب برای ترخیص قبل از عمل، می تواند جراحی های مهم را به طور بالقوه به تأخیر اندازند.
Lindsey De Lott ، MD ، استادیار مغز و اعصاب و نویسنده اول نسخه خطی، می گوید امیدوار است که این تحقیق به پزشکان و بیماران اطمینان دهد که در روند تصمیم گیری بهترین انتخاب را کنند.
دی لوت می گوید: "این ایده که بیماران مبتلا به ام اس ممکن است در معرض خطر عود مجدد به دنبال جراحی و بیهوشی باشند، لزوماً درست نیست.
De Lott و نویسنده ارشد Tiffany Braley ، MD، دانشیار متخصص مغز و اعصاب و مولتیپل اسکلروزیس، این فرضیه را مطرح کردند که در صورت عدم وجود عوارض بعد از عمل، قرار گرفتن در معرض بیهوشی یا جراحی باعث افت عملکرد یا عود علائم نمی شود.
برلی می گوید که"اکثریت قریب به اتفاق"بیماران وی بدون شواهدی از عود پس از جراحی به خوبی عمل می شوند. بنابراین این نگرانی ها از کجا ناشی می شود؟
برلی می گوید:"در موارد بسیار نادری که با فردی مبتلا به ام اس رو به رو شده ایم، پس از عمل جراحی، فرد علائم عصبی پیدا کرده است، علائم در بیشتر اوقات با تب یا عفونت دیده شده است." با توجه به این عوامل، بیمارانی که از قبل اقدامات جراحی داشتند و از یک سری دارو ها استفاده می کرده اند یا افرادی که عملکردهایی داشتند که انتظار می رود معاینات مغز و اعصاب بعد از عمل را مختل کنند و افرادی که از درمان سرکوب سیستم ایمنی که ممکن است بر میزان عود ام اس تأثیر بگذارد (به عنوان مثال پیوند اعضا) استفاده می کردند، از مطالعه خارج شدند.
محققان اظهار داشتند که عود بیماری ام اس می تواند به طرق مختلفی ظاهر شود و در صورت بروز علائم بیماری پس از انجام یک عمل، عود می تواند به صورت سخت تر یا کم تر از قبل از جراحی رخ دهد.
دی لوت می گوید:"عود یا شعله ور شدن می تواند به عنوان ظهور هر علامت عصبی باشد."این می تواند شامل ضعف در بازو یا پا، از دست دادن احساس، از دست دادن بینایی، مشکلات در راه رفتن یا هماهنگی باشد.
در مطالعه ای دیگر، عود به مدت 24 ساعت یا بیشتر در غیاب عفونت یا تب همزمان تعریف شده است. هر دو De Lott و Braley اظهار داشتند که مشخص نیست این بیهوشی است یا متغیر دیگری از جراحی، مانند استرس برای بدن که می تواند بر خطر عود فرد تأثیر بگذارد.
محققان همچنین اشاره کردند که عوامل دیگری مانند سن می تواند بر میزان عود تأثیر بگذارد و جمعیت مورد مطالعه شامل بسیاری از افراد مسن (میانگین سنی 49 ساله، دامنه 18 تا 75 سال) بود. تعداد کمی از بیماران که در این مطالعه عود پس از عمل داشتند (12 نفر) رده سنی جوان بودند و تعداد بیشتری ضایعات تقویت کننده در MRI داشتند که به گفته برلی ممکن است بیماری شدیدتر یا فعال تر باشد.
برآورد خام میزان عود سالانه قبل و بعد از عمل در افراد مبتلا به ام اس به ترتیب 7.1 و 5.5 درصد در هر بیمار در سال بود. احتمال عود پس از عمل حتی با در نظر نگرفتن متغیر های دیگر از جمله سن با احتمال عود قبل از عمل تفاوت معناداری نداشت.
برلی می گوید:"اگرچه برای تأیید یافته های ما، یک مطالعه بزرگتر و جامع تر لازم می باشد اما این داده ها نشان می دهد که جراحی و بیهوشی محرک عود بیماری ام اس نمی باشد. این نتایج ممکن است نگرانی هایی را که بسیاری از ارائه دهندگان خدمات بهداشتی هنگام مراجعه به بیماران MS برای جراحی دارند، از بین ببرد. "
با توجه به متن بالا، بسیاری از افراد مبتلا به بیماری ام اس ممکن است برای درمان بیماری خود نیاز به جراحی و به طبع آن نیاز به بیهوشی داشته باشند. گروهی از محققان بیان می کنند که بیهوشی در این افراد، عوارضی از جمله تب را به همراه خواهد داشت اما گروهی بیان می کنند، این جراحی و بیهوشی خطری برای افراد ندارد و مشکلی برای آن ها به وجود نمی آورد. از این رو می توان تا حدی اطمینان حاصل کرد که پس از عمل دچار عود یا عوارض خاصی نمی شوید.