هنگامی که فرد مبتلا به MS دچار شعله ور شدن علائم خود می شود، ممکن است پزشک استروئیدهای داخل وریدی یا خوراکی تجویز کند. با این حال، اگرچه مصرف کورتون می تواند برای کاهش شدت و مدت زمان علائم فرد در هنگام شعله ور شدن مؤثر باشد اما می تواند عوارض جانبی ناخوشایندی ایجاد کند. به همین دلیل، پزشک فقط ممکن است استروئیدها را هنگامی که علائم بیماری در حال شعله ور شدن شدید است و عملکرد فرد مختل می شود، توصیه کند.
در صورت مشاهده علائم زیر، پزشک ممکن است یک استروئید برای فرد مبتلا به MS تجویز کند:
- اختلالات بینایی
- ضعف شدید
- عدم تعادل شدید
- تنفس دشوار
- گرفتگی عضلانی شدید
کدام نوع از کورتون ها بهتر هستند؟
استروئیدهایی که پزشکان برای درمان MS استفاده می کنند، گلوکوکورتیکوئیدها هستند. این ها باعث کاهش التهاب می شوند. پزشکان در بیشتر اوقات از گلوکوکورتیکوئیدها برای درمان بیماری هایی که التهاب در آن ها نقش دارد، استفاده می کنند مانند آسم و حملات آلرژی.
برای درمان MS شعله ور شده، پزشک اغلب متیل پردنیزولون وریدی را یک بار در روز و به مدت 3-5 روز پیشنهاد می کند. در برخی موارد، پزشک تصمیم می گیرد که درمان استروئیدی وریدی را با قرص های کورتونی دنبال کند که فرد به مدت 1 تا 2 هفته دیگر با دوز کم تری، کورتون را مصرف می نماید.
در گذشته، بسیاری از پزشکان تصور می کردند که استروئیدهای داخل وریدی بهترین نوع است. امروزه یک بررسی نشان داد که دوزهای بالای کورتون های خوراکی به همان اندازه مؤثر می باشد.
مصرف کورتون برای چه کسانی توصیه می شود؟
پزشکان از کورتون ها برای افرادی که دچار شعله ور شدن علائم می شوند، استفاده می کنند. درمان استروئیدی به فرد مبتلا به ام اس کمک می کند تا از علائم حاد شعله ور شده، رهایی یابد. به طور کلی، استروئیدها تأثیر پایداری در درمان MS ندارند. بنابراین، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی، استروئیدها را درمان اصلی MS نمی دانند.
در بیشتر زمان ها، علائمی که فرد در هنگام شعله ور شدن بیماری خود تجربه می کند، خود به خود بهبود می یابد. هرکسی که علائم شعله ور شده داشته باشد، برای بهبود، نیازی به استروئید نخواهد داشت. فرد باید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کند تا مشخص شود آیا کورتون ها گزینه درمانی مناسبی برای آن ها هستند یا نه. توجه به این نکته مهم می باشد که افراد مبتلا به عفونت فعال نباید از کورتون استفاده نمایند. عفونت ها، مانند سرماخوردگی یا عفونت ادراری، می توانند علائم بیماری ام اس را بدتر کنند. کورتون ها می توانند تا حدی باعث بدتر شدن عفونت شوند، از این رو افراد باید قبل از مصرف استروئیدها در صورت داشتن بیماری خاصی به پزشک اطلاع دهند. پس از درمان عفونت، علائم بیماری ام اس ممکن است فروکش کنند.
مقدار مصرف کورتون
استروئیدها برای بیماری ام اس به صورت تزریقی و داروهای خوراکی در دسترس هستند. اگرچه دوزهای واقعی که افراد مصرف می کنند، ممکن است متفاوت باشد. یک مطالعه معتبر دوز مناسب متیل پردنیزولون را با دوز بالاتر از 500 میلی گرم در روز و دوز پایین را کم تر از 48 میلی گرم در روز تعریف کرد. نتیجه این شد که دوزهای بالا، حدود 500-1000 میلی گرم در روز، به مدت 3 تا 5 روز به صورت داخل وریدی بهترین اثر را دارند.
فرم تزریقی استروئیدها به صورت پودری می باشد که متخصصان بهداشت با مایعی مخلوط می نمایند. آن ها تزریق را مستقیماً به داخل ورید یا عضله انجام می دهند.
فرم خوراکی استروئیدها بیشتر به صورت قرص است که فرد باید آن را بخورد. همچنین فرد باید دارو را همراه غذا استفاده کند تا از ناراحتی معده جلوگیری نماید. مصرف قرص برای افراد بسیار راحت تر از مراجعه منظم برای تزریق است.
فرد باید دستورالعمل های ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود را برای مدت زمان مصرف استروئیدها و دوز مصرفی آن ها دنبال کند. اگر کسی به طور تصادفی از دوز مصرفی خود صرف نظر کند، باید آن را به محض یادآوری مصرف کند و به پزشک خود اطلاع دهد.
اثربخشی مصرف کورتون
گفته می شود تزریق استروئید در دوزهای بالا کاملاً مؤثر است. با این حال، این روش گران تر و راهی ناخوشایند برای دریافت دارو می باشد.
عوارض جانبی، هشدارها و خطرات مصرف کورتون
هر دو کورتون خوراکی و تزریقی با خطرات زیادی همراه می باشند. استروئیدهای خوراکی ممکن است عوارض جانبی زیر را ایجاد کنند:
- افزایش وزن: استروئیدها بر متابولیسم بدن و چگونگی رسوب چربی در بدن تأثیر می گذارند. این می تواند اشتهای شما را افزایش دهد، باعث افزایش وزن شود و منجر به رسوبات اضافی چربی در شکم شما شود. پس کالری خود را بررسی و به طور منظم ورزش کنید تا از افزایش وزن جلوگیری کنید اما اجازه ندهید که افزایش وزن به عزت نفس شما آسیب برساند. بدانید که در شش ماه تا یک سال پس از قطع مصرف استروئیدها، وزن، شروع به کم شدن می کند.
- سردرد
- سوزش معده
- افسردگی
- ناراحتی معده
- بی قراری
- استفراغ
- سرگیجه
- آکنه
- افزایش رشد مو
- اضطراب
- بی خوابی
- کبودی
- دوره های قاعدگی نامنظم
هنگام مصرف کورتون خوراکی برای ام اس، در صورت مشاهده علائم زیر، فرد باید فوراً با ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود تماس بگیرد:
- متورم شدن صورت، پایین پا یا مچ پا
- مشاهده بثورات پوستی
- اختلال در بینایی
- سرماخوردگی یا عفونت به مدت طولانی
- مدفوع سیاه
- ضعف شدید عضلانی
استروئیدهای تزریقی نیز دارای درجاتی از خطر هستند. برخی از عوارض جانبی که باید از آن ها آگاه باشید شامل موارد زیر است:
- عدم التیام زخم
- سردرد
- سرگیجه
- افسردگی
- لکه های قرمز یا بنفش زیر پوست
- پوستی نازک، شکننده یا خشک
- دوره های قاعدگی نامنظم
- خستگی شدید
- آکنه
- افزایش چربی بدن
- فرورفتگی های پوستی در محل تزریق
- تغییرات شدید در روحیه و شخصیت
- تعریق زیاد
- سکسکه
- ضعف عضلانی
- درد مفصل
- افزایش اشتها
اگر فردی که از استروئیدهای تزریقی استفاده می کند متوجه علائم زیر شد، باید سریعاً با ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود تماس بگیرد:
- مشکلات بینایی
- بی حسی، سوزش یا سوزن سوزن شدن در صورت، بازوها، پاها یا دست ها
- گلودرد، تب، لرز، سرفه یا سایر علائم عفونت
- لکه های پوستی غیرطبیعی در دهان، بینی یا گلو
- افزایش ناگهانی وزن
- تشنج
- گیجی
- تورم صورت، زبان، چشم ها، لب ها
- دشواری در تنفس یا بلعیدن
- تنگی نفس
- خارش
- بثورات پوستی
برخی از نکات دیگر برای افرادی که تزریق استروئید انجام می دهند عبارتند از:
- آن ها در معرض خطر ابتلا به آب مروارید یا گلوکوم هستند.
- آن ها ممکن است عوارض جانبی غیرمعمول دیگری را تجربه کنند.
اگر افراد از استروئیدها به مدت طولانی استفاده می کنند، نباید آن ها را به طور ناگهانی قطع کنند.