(2013/10/09, 03:18 AM)pinkrose نوشته است: [ -> ]خانواده همسر من نمیدونند.یعنی من و همسرم نخواستیم بدونند.حتی پدر و مادر خودم هم نمیدونند(به خاطر سن بالا و مریضیشون رعایت حالشونو کردم)
به نظرم هر چی نفرات کمتری بدونند خودمون راحتتریم.
من شوهرم مبتلاست اصلا برام این ک ام اس داره مهم نی چون واقعا دوسش دارم . الان عقد کرده اییم و خانواده ی من از بیماری همسرم خبری ندارن و نمی خوام ک بدونن ولی همیشه به این فکر میکنم ک وقتی خونه خودمون رفتیم به امید خدا چه طوری آمپول رو مخفی کنم تو یخچال ک کسی نبینه
آقای مشاور هم نظرشون مثل نظر پدرتون بود با این حال می تونین نظر یه مشاور دیگه که مورد اعتمادتون هست رو هم جویا بشین .
راستی به نظرتون اگه پدر و مادر طرف ندونن حرف و حدیث از کجا میخواد بوجود بیاد؟
در نتیجه من کاری به حرف و حدیث ندارم ولی از لحاظ های دیگه به نظرم بهتره بدونن و در ضمن فراموش نکنین که آگهی به این مساله از طرف پسر رو حتما یه جوری ثبت قانونی کنین چون خدای نکرده ممکنه متهم به فریب در ازدواج بشین این ثبت قانونی از گفتن به والدین پسر هم مهم تره به نظر من
به نظرم من هرکی هر مریضی داره هرچی باشه باید قبل ازدواج هم به شوهرش همبه خانواده شوهرش باید بگه اول اگه نگه خیانته دوم هم اگه بعدا چیزی گفتن درمورد مریضی بهشون بگی من که قبلا گفته بودم تا واسه اینده کم نیاری در مقابلشون
بستگی به شدت بیماری داره.
اما به نظر شخصی من باید بدونند.یا اگر به خونواده نگفتند خود شخص باید بدونه
من که هنوز مجردم ولی یکی از شروط ازدواجم همینه که به خونوادش نگه.به هیچ وجه هم نگه.
مهم خودشه که قبول کنه و کنار بیاد
وقتی خونواده ی خود آدم خبر ندارن چه کاریه که خونواده همسر در جریان قرار بگیرن
اینجوری آرامش خود آدمم بیشتره
منم مجردم
ولی یه خواستگاری که چند ماه پیش داشتم خودم قبل از امدنشون به خواهرش گفتم من ام اس دارم .
ایشون هم گفتن اگه بابات ساپورتت کنه ما مشکلی نداریم.
منم گفتم بدون برادر شما هم من از طرف بابام ساپورتم.
و در کل معتقدم باید به همه خانواده طرف مقابل گفته شود چون دیگه بهونه ای باقی نمیماند.