يک کفش ورزشي خوب بايد در سطح صاف هم‌تراز زمين باشد و بخشي از آن بالاترو بخش ديگر پايين‌تر باشد .
برخي کفش‌هاي ورزشي که مي‌خريد ظاهر زبيايي دارند ولي بسيار سفت و محکم هستند. کفش سفت و غيرقابل انعطاف فشار زيادي به تاندون‌هاي پا وارد مي‌کند .
نوع ورزش، مهم‌ترين و در عين حال واضح‌ترين معيار براي خريد کفش ورزشي است . بايد به اين موضوع توجه داشت که کفشي که براي تنيس انتخاب مي‌کنيد، مناسب دويدن نيست و برعکس .
• دو ميداني: در حين دويدن ممکن است با موانعي برخورد کنيد . کفشي که براي اين ورزش انتخاب مي‌کنيد بايد کاملا پوشيده باشد. در ضمن زيره‌‌اي داشته باشد که هم از درون و هم از بيرون بتواند ضربات را گرفته و خنثي کند . در زيره اغلب کفش‌هاي مخصوص دو ميداني کربن به کار رفته که سبب ثابت ماندن کفش در پا مي‌شود .
• بدن‌سازي : کفش مناسب اين ورزش کفشي سبک و راحت است . قسمت کف کفش به‌ويژه در ناحيه نوک بسيار محکم است زيرا در اين ورزش به‌‌طور‌معمول نوک کفش برخورد زيادي با زمين دارد . در ضمن قوزک‌پا در اين کفش‌ها کاملا حفظ مي‌شود .
• فوتبال : مهم‌ترين نکته درباره کفش فوتبال استوک و ريه کفش است تا جلوي ليز خوردن بازيکن را گرفته و در ضمن در پي ضربات فراوان به توپ پاره نشود .
• تنيس: کفش‌هاي مخصوص اين ورزش به نوعي تعبيه شده‌اند که ثبات بالايي روي زمين داشته و نامتعادلي ناشي از حرکات فراوان را دفع کنند . کف اين کفش‌ها نيز از جنس بسيار مقاوم و سخت است.
وقتي کفش ورزشي نويي خريديد با آن ورزش طولاني مدت نکنيد
پيش از آغاز يک دوي ماراتون
حداقل 5 ساعت با کفش جديد راه برويد و حرکات نرمشي انجام دهيد .
روزگارا ، تو اگر سخت بمن میگیری ! باخبر باش که پژمردن من آسان نیست . . . !
