2012/04/19, 09:19 PM
معضل موروثي كه با ورزش حل مي شود
وجود قوسهاي كف پا به خصوص در ورزشكاران از شوك هايي كه به مهره هاي كمر در حين ورزش وارد مي شود جلوگيري مي كند، بخصوص در دوندگان چون از كفش هاي نامناسب و بدون پاشنه استفاه مي كنند و مدت زيادي را ايستاده به سر مي برند.
ساختار كف پا در وضعيت طبيعي، بايد قسمت نوك پنجه هاف لبه كناري كف پا به طور كامل و پاشنه روي زمين قرار گيرد.
كف پا داراي سه قوس است كه بنام قوس طولي داخلي، قوس طولي خارجي و قوس عرضي مي شناسند.
كه از همه مهمتر قوس طولي داخلي و قوس عرضي است.
وجود اين سه قوس از دو لحاظ مهم است:
يكي بخاطر ايجاد ترك لازم در پا و ديگري به خاطر تعقيم و كاهش فشارهاي وارد شده بر بدن.
قوسها در كف پا حكم فنر دارند و فشارهايي را كه در اثر راه رفتن، پريدن و دويدن ايجاد مي شود، كاهش مي دهند.
از عواملي كه باعث ثبات قوسهاي كف پا مي شود مي توان به ساختار استخواني، ليگامنتها، نيام كف پايي و عضلات اشاره كرد.
يكي از ناهنجاريهاي كف پا، ناهنجاري كف پاي صاف است كه با كاهش يا از بين رفتن كامل ارتفاع قوس طولي داخلي كف پا ايجاد مي شود.
عوارض از علل ايجاد ناهنجاري كف پاي صاف:
1. مادرزادي:
ناهنجاري كف پاي صاف ممكن است از والدين به كودك به ارث برسد. اما تعداد كمي از كودكان با اين عارضه متولد مي شوند .
نوع مادرزادي اين ناهنجاري به نسل بعد نيز منتقل مي شود اين نوع ناهنجاري را ثابت مي گويند و درمان آن هم مشكل تر است.
2. اكتسابي:
تقريبا 90 درصد نوزادان هنگام تولد از نظر قوس هاي كف پا سالم هستند.
اما اين درصد در نوجواني و بلوغ كاهش پيدا مي كند و بر تعداد افراد داراي پاي ناهنجار افزوده مي شود.
معمولا اين نوع كف پا انعطاف پذير است و در نتيجه ممكن است در حالتي كه وزن بدن روي پا نباشد شكل طبيعي به خود بگيرد. صافي كف پا بعد از تولد در اثر عوامل زير ايجاد مي شود :
1. نداشتن تحرك كافي
2. وزن زياد(خصوصأ افرادي كه در زماني كوتاه به سرعت اضافه وزن يافته باشند.)
3. نوع شغل (مشاغلي كه نياز به سرپا ايستادن طولاني و ثابت دارد مثل آرايشگري و يا دندانپزشكي.
4. پوشيدن كفشهاي نامناسب، تنگ و پاشنه بلند
5. افزايش سن كه در نتيجه آن عضلات و ليگاه منتها به مرور زمان ضعيف مي شوند و نمي توانند قوسهاي پا را در حالت طبيعي نگه دارند.
6. بيماراني كه مدت زيادي بستري بوده اند (موقعي كه مجددا فعاليت خود را شروع مي كنند، دچار درد و ناراحتي در كف پا مي شوند.
در بررسي علل ايجاد كف پاي صاف، سن و وضعيت جسماني را بايد در نظر گرفت. زيرا در هر سني علت خاصي باعث ايجاد اين عارضه در فرد مي شود.
مثلا كف پاي صاف اكتسابي در بزرگسالان از علل عمده ي آن در اثر نوع كار است، در حالي كه در افراد جوان و ورزشكار عمدتأ دراثر ناهمگني در ميزان انعطاف و قدرت عضلات ناحيه ساق و كف پا مي باشد.
علائم كف پاي صاف:
يكي از ساده ترين راه هاي براي شناساندن كف پاي صاف، ظاهر پاست كه در ناحيه مياني و داخلي گودي طبيعي لازم را ندارد.
چنانچه نقشي از كف پاي اين افراد به وسيله رنگ و يا پودر روي زمين گذاشته شود، مشاهده مي شود كه اثر كف پاي، آنها با پاي طبيعي متفاوت است و در سطح بيشتري با زمين تماس دارد.
افرادي كه صافي كف پا دارند هنگام راه رفتن انگشتان را به سمت خارج قرار مي دهند. البته همزمان با كاهش قوس طولي پاشنه نيز به سمت خارج متمايل مي شوند.
عوارض كف پاي صاف:
به علت نبود قوسهاي طبيعي كف پا، نيروهاي كه در نتيجه راه رفتن، دويدن و پريدن به كف وارد مي شود به قسمتهاي فوقاني (بالايي) بدن وارد خواهد شد كه به دنبال آن ناراحتي هايي در مفاصل مختلف بدن از جمله زانو و مهره هاي كمر ايجاد مي شود.
و در نتيجه ي ايجاد اين عارضه جذب شوك ناشي از وزن بدن با مشكل روبرو مي شود.
اگر ناهنجاري اكتسابي خصوصاً در كودكان درمان نشود تغييرات استخواني هم بدنبال آن به وجود مي آيد واين عارضه در بزرگسالي به حالت ثابت در مي آيد.
پيشگيري و درمان كف پاي صاف:
براي اصلاح اين عارضه، شناسايي علل 35 بروز آن بسيار مهم است و بايد مشخص شود مرد با پاي صاف به دنيا نيامده است و اين ناهنجاري را در نتيجه عوامل مختلفي كه قبلاً گفته شد از محيط كسب كرده است.
البته بايد توجه داشت كه عضلات كف پا به حركات اصلاحي به كندي واكنش نشان مي دهند و درمان كف پاي صاف، مخصوصاً ناهنجاريهايي كه مدت زمان زيادي از وقوع آن گذشته باشد، به وسيله ي تمرينهاي درماني و حركات اصلاحي به آهستگي صورت مي پذيرد و حتي ممكن است چند سال به طول انجامد.
تمرينهاي ورزشي براي اصلاح كف پاي صاف:
تمرين (1):
پاي خود را در وضعيت چرخش به داخل قراردهيد. دراين حالت پا را به سمت بالا خم كنيد و مجدداً به حالت استراحت برگرديد. اين تمرين را چندين بار تكرار كنيد. اين حركت باعث توسعه ي انعطاف عضلات برون گرداننده مي شود.
تمرين(2):
روي لبه خارجي پا فشار آوريد، پا رادر حالت چرخش به داخل قرار دهيد و مجدداً روي لبه ي خارجي پا بلند شويد. اين تمرين را به طور آهسته و تدريجي انجام دهيد، براي حفظ تعادل بهتر است به جايي تكيه كنيد.
هدف از اين تمرين تقويت عضله درشت ني قدامي (عضلات ساق پا)، انعطاف عضلات نازك ني.
تمرين (3):
حوله يا پارچه ي بلندي به طول 5/1 تا 2 متر را روي زمين قرار دهيد. با انگشتان پا به تدريج پارچه را زير پاي خود جمع كنيد بعد از چنددقيقه استراحت مجدداً حركت را تكرار كنيد. هدف از اين تمرين تقويت عضلات عمقي كف و خم كننده ي انگشتان پا مي باشد.
تمرين (4):
به كمك تا كردن انگشتان يك يا هر دو پا، اشياي كوچك (سنگ ريزه) را از روي زمين بلند كنيد و چند ثانيه آن را بالا نگه داريد و مجدداً به حالت اول باز گرديد اين حركت را چند بار تكرار كنيد. اين تمرين سبب تقويت عضلات عمقي كف پا و خم كننده انگشتان پا مي شود.
تمرين (5):
در وضعيت نشسته دو نفر در مقابل هم قرار مي گيرند و توپي در ميان كف پاي آنها قرار مي گيرد، سپس با استفاده از فشار انگشتان و خم كردن پنجه هاي پا هر كدام سعي در انتقال توپ به سمت ديگري دارد اين تمرين نيز باعث تقويت عضلات عمقي كف پا مي شود.
تمرين(6):
دو دايره به اندازه ي پاشنه ي پا روي زمين مشخص مي كنيم و پاشنه ها را روي هر يك از دايره ها قرار مي دهيم، نقاطي را جلو دايره ها مي كشيم، فاصله اين نقاط از يكي از دايره ها به اندازه ي پا و از ديگري كمي كمتر از اندازه پاست. سپس سعي مي كنيم نوك انگلستان پا را روي نقاط بزنيم در نتيجه ي اين حركت عضلات عمقي پا تحت تمرين قرار مي گيرد.
توصيه هاي اصلاحي براي كف پاي صاف:
براي اصلاح كف پاي صاف علاوه بر تمرينهايي كه گفته شد بايد موارد زير را نيز مدنظر قرار دارد.
- از انجام دادن حركات پرشي، مخصوصاً فرود با كف پا، خودداري كنيد.
حركات پرشي شامل پريدن از پله، طناب زدن، پرش طول يا ارتفاع در دو و ميداني است. البته در حركات طناب زدن، يا پرش ابتدا پنجه پا و بعد پاشنه پا به صورت تدريجي و كنترل شده با زمين تماس بگيرد(فرود بيايد) مشكل خاصي به وجود نمي آيد.
- چنانچه اين دسته از افراد عادت كرده اند در هنگام راه رفتن پنجه پاي خود را بيرون مي گذارند، سعي كنند آن را مستقيم و روبه جلو قرار دهند و وزن بدن را روي پا بيندازيد.
- اگر واقعيت شغلي فرد او را مجبور مي كند كه مدت طولاني سرپا بايستده لازم است از كفشهاي طبي استفاده كند، يا اينكه بعد از چند ساعت سرپا ايستادن به حركت تقويتي كف پا بپردازد.
- از پوشيدن كفشهاي بدون پاشنه، پاشنه بسيار بلند(بيش از 5 سانتي متر) تنگ و باريك خودداري شود(بهتر است پاشنه كفش بين 2-4 سانتي متر باشد).
- راه رفتن با پاي برهنه روي ماسه نرم، چمن، تشك و هر شيء ديگري كه عضلات كف پا را به انقباض وادار كند به نظر مفيد مي رسد.
- اشخاصي كه مدت زيادي بستري بوده اند بايد سه يا چهار ماه بعد از بهبود و به دست آوردن توانمندي جسماني عمومي به طور ثابت و طولاني سرپا بايستند.
- افرادي كه اضافه وزن زيادي دارند بكوشند آن را كاهش دهند يا حداقل از سرپا ايستادنهاي طولاني خودداري كنند و حركات پرشي كه قبلاً ذكر شد براي اين افراد خطرناك تر است.
اين مشكل براي افرادي كه وزنشان به سرعت و در كوتاه مدت افزايش قابل توجهي يافته نسبت به افراديكه در بلند مدت دچار اضافه وزن بالا شده اند حادتر است. اين افراد حتي اگر دچار اضافه وزن هم نباشند، براي پيشگيري از بروز آن لازم است موارد بهداشت پا را رعايت كنند.
روزگارا ، تو اگر سخت بمن میگیری ! باخبر باش که پژمردن من آسان نیست . . . !
