2009/09/07, 11:28 PM
در پي كمبود داروي Avonex و گراني آن تعدادي از بيماران مبتلا به M.S با تجمعي در مقابل يكي از داروخانه هاي مهم كشور اعتراض خود را به نمايش گذاشتند.
البته مشخص است كه بيمار نقشي در تجويز و نوع دارو ندارد و بعلت تجويز و تأكيد برخي از پزشكان محترم برمصرف نوع دارو و حتي مارك آن نياز بيمار شكل گرفته و هر كاستي در عدم برآورده شدن اين تقاضاي ايجاد شده بازتاب خاص خود را خواهد داشت كه اين موضوع مي تواند بصورت تجمع اعتراض آميز يا صور ديگر باشد.
Entrofern-β به نام تجاري Avonex از سال 1378 به بازار ايران وارد شد و از بدو ورود با مصرف بالائي روبرو و هر ساله نيز از رشد چشم گيري برخوردار بوده است. پوشش يارانه اي و بيمه اي اين دارو دسترسي دارو را نيز سهل مي نمود و اين دو نيز بازار مصرف را داغ و داغ تر مي نمود.
بطوريكه فروش و مصرف بي رويه اين دارو در سال 84 به 55 ميليارد تومان رسيد. در حاليكه در تعدادي از بيماران اين دارو بي اثر است. ثانياً بعد از مصرف چند دوز امكان تشكيل آنتي بادي در بدن و مقاومت سيستم دفاعي انسان نسبت به آن در برخي از بيماران ديده مي شود كه مصرف دارو بايد قطع گردد. ثالثاً مصرف دارو در كليه كشورهاي توليد كننده داراي شرايط خاصي است كه به اصطلاح به آن guideline يا پروتكل درماني بيماران M.S مي گويند و بدون درنظر گرفتن مراحل تعيين شده مصرف آن ممنوع است.
جهت روشن تر شدن اين موضوع مصرف و تجويز اين دارو را در يكي از كشورهاي توليدكننده Entrofern-β� با هم مقايسه مي كنيم.
تعداد بيماران M.S ثبت شده در ايران 5500 نفر
تعداد بيماران M.S ثبت شده در انگلستان 85000 نفر
درصد بيماران مصرف كننده اين دارو در انگلستان 8/2% بيماران ام اسي است.
درصد بيماران مصرف كننده اين دارو در ايران 56% بيماران است.
هزينه مصرف اين دارو در انگلستان 5/18 ميليون دلار است و در كشور ما 55 ميليون دلار ! ! !
سرانه درمان در انگلستان 1100 پوند و در ايران سرانه درمان 3890 تومان !
در ايران نظام سلامت در چگونگي تجويز و مصرف مداخله نمي كند.
در انگلستان نظام سلامت در چگونگي تجويز و مصرف مداخله مي كند.
در ايران فرصت هزينه ـ بهره جوئي از فن آوري هاي نوين ارزيابي نمي شود.
در انگلستان فرصت هزينه ـ بهره جوئي از فن آوري هاي نوين ارزيابي مي شود.
در ايران بدون ارزيابي صرفاً به فن آوري اجازه ورود به كشور داده مي شود.
در انگلستان با ارزيابي اعلام مي شود كه اين فن آوري، هزينه اثربخش هست يا نه.
اين موضوع به عهده سازماني به نام نايس در انگلستان مي باشد.
در ايران بيمار بيمه بايد فرانشيز Entrofern-β را بپردازد و بيمار فاقد بيمه بايد هزينه دارو را از جيب بپردازد.
در انگلستان براي تمام شهروندان نيازمند به Entrofern-β رايگان است يعني دولت هزينه را پرداخت مي كند.
در ايران كنترل آنتي بادي Entrofern-β انداره گيري نمي شود، در ا نگلستان مي شود.
اين قياس سئوالات بسياري را در ذهن متبلور مي سازد.
1. آيا كشور ايران از نظر علمي و ثروت از انگلستان برتر است كه بدون در نظر گرفتن هزينه اثر بخشي و بدون نظارت بر مصرف اينگونه هزينه كردن را القاء مي كند؟
2. آيا از نظر علمي پزشكان انگلستان در حد پاييني قرار دارند كه نحوه مصرف و تجويزدارو را نمي دانند و سيستمي ديگر بايد آنرا تدوين نمايد؟
3. عليرغم توليد اين دارو در كشور و داشتن مهر تأييد كيفيت مطلوب انگيزه تأكيد بر مصرف خارجي آن به چه بهانه اي است؟ سود كمپاني؟ بي اثر بودن داروي داخلي؟ يا شانتاژ بر عليه داروي داخلي به نفع رقيب خارجي؟
4. يا به علت سيستم نظارتي دقيق نظام سلامت در كشورهاي اسكانديناوي و OECD در نحوه مصرف داروهاي ويژه و داشتن پروتكل درماني در اين خصوص مانع مداخله كمپانيهاي چند مليتي بر ترغيب پزشكان به تجويز بي رويه دارو مي گردند؟
5. يا اينكه توليد داخلي دارو باعث شده كه مافياي دارو دست به كار شده و از شيوه هاي ناصواب معمول خود براي حفظ بازار در دست خود حتي به قيمت زجر روحي بيماران و با فشار تعدادي از پزشكان و تأكيد آنان بر مصرف يك "مارك" از طريق تقاضاي القايي به بيماران و دولت مردان را تحت فشار بگذارند؟
كدام� صحيح است؟
نگاهي به تعداد بيماران و به تعداد بيماراني كه مي بايد از اين دارو استفاده كنند و مقايسه آنان با ساير كشورها پاسخ لازم استخراج مي گردد.
8500 بيمار M.S تنها 2380 نفر Entrofern-β مصرف مي كنند.
5500 بيمار M.S ايران تنها 3100 نفر Entrofern-β مصرف مي كنند ! ! ! و اين روند افزايش ادامه دارد.
آنچه مسلم است تا وقتي كه نظام سلامت كشور براي ورود مصرف و نحوه تجويز اگر پروتكل درماني نداشته باشد همواره شاهد آن خواهيم بود كه كمپاني هاي چند مليتي با ابزار سوء استفاده از بيماران فشار لازم را به دولت وارد خواهند كرد و مسئولين نيز دست پاچه جهت جلوگيري از بحران راه آمده را با شتاب فراوان برگشت مي كنند و اين روش همواره در كشورمان تكرار شده اينبار در مورد Avonex قبلاً در خصوص داروهاي قلبي و قبل از آنهم در مورد Aperex داروي بيماران كليوي.
اميد است كه پروتكلهاي درماني داروهاي حياتي در كشور تدوين گردد كه هم پزشك بداند كه چه كند و هم بيمار بداند هزينه دارو را چه كسي پرداخت خواهد كرد و دارو اثر بخشي لازم را دارد و هم كمپاني بداند كه سود معقول مدنظر سيستم است نه سودجوئي محض و همه بدانند كه سيستم نظارتي نظام سلامت با تقاضاي القائي به شدت برخورد خواهد كرد.
دكتر سيد ابوالقاسم موسوي
www.iranianuk.com
البته مشخص است كه بيمار نقشي در تجويز و نوع دارو ندارد و بعلت تجويز و تأكيد برخي از پزشكان محترم برمصرف نوع دارو و حتي مارك آن نياز بيمار شكل گرفته و هر كاستي در عدم برآورده شدن اين تقاضاي ايجاد شده بازتاب خاص خود را خواهد داشت كه اين موضوع مي تواند بصورت تجمع اعتراض آميز يا صور ديگر باشد.
Entrofern-β به نام تجاري Avonex از سال 1378 به بازار ايران وارد شد و از بدو ورود با مصرف بالائي روبرو و هر ساله نيز از رشد چشم گيري برخوردار بوده است. پوشش يارانه اي و بيمه اي اين دارو دسترسي دارو را نيز سهل مي نمود و اين دو نيز بازار مصرف را داغ و داغ تر مي نمود.
بطوريكه فروش و مصرف بي رويه اين دارو در سال 84 به 55 ميليارد تومان رسيد. در حاليكه در تعدادي از بيماران اين دارو بي اثر است. ثانياً بعد از مصرف چند دوز امكان تشكيل آنتي بادي در بدن و مقاومت سيستم دفاعي انسان نسبت به آن در برخي از بيماران ديده مي شود كه مصرف دارو بايد قطع گردد. ثالثاً مصرف دارو در كليه كشورهاي توليد كننده داراي شرايط خاصي است كه به اصطلاح به آن guideline يا پروتكل درماني بيماران M.S مي گويند و بدون درنظر گرفتن مراحل تعيين شده مصرف آن ممنوع است.
جهت روشن تر شدن اين موضوع مصرف و تجويز اين دارو را در يكي از كشورهاي توليدكننده Entrofern-β� با هم مقايسه مي كنيم.
تعداد بيماران M.S ثبت شده در ايران 5500 نفر
تعداد بيماران M.S ثبت شده در انگلستان 85000 نفر
درصد بيماران مصرف كننده اين دارو در انگلستان 8/2% بيماران ام اسي است.
درصد بيماران مصرف كننده اين دارو در ايران 56% بيماران است.
هزينه مصرف اين دارو در انگلستان 5/18 ميليون دلار است و در كشور ما 55 ميليون دلار ! ! !
سرانه درمان در انگلستان 1100 پوند و در ايران سرانه درمان 3890 تومان !
در ايران نظام سلامت در چگونگي تجويز و مصرف مداخله نمي كند.
در انگلستان نظام سلامت در چگونگي تجويز و مصرف مداخله مي كند.
در ايران فرصت هزينه ـ بهره جوئي از فن آوري هاي نوين ارزيابي نمي شود.
در انگلستان فرصت هزينه ـ بهره جوئي از فن آوري هاي نوين ارزيابي مي شود.
در ايران بدون ارزيابي صرفاً به فن آوري اجازه ورود به كشور داده مي شود.
در انگلستان با ارزيابي اعلام مي شود كه اين فن آوري، هزينه اثربخش هست يا نه.
اين موضوع به عهده سازماني به نام نايس در انگلستان مي باشد.
در ايران بيمار بيمه بايد فرانشيز Entrofern-β را بپردازد و بيمار فاقد بيمه بايد هزينه دارو را از جيب بپردازد.
در انگلستان براي تمام شهروندان نيازمند به Entrofern-β رايگان است يعني دولت هزينه را پرداخت مي كند.
در ايران كنترل آنتي بادي Entrofern-β انداره گيري نمي شود، در ا نگلستان مي شود.
اين قياس سئوالات بسياري را در ذهن متبلور مي سازد.
1. آيا كشور ايران از نظر علمي و ثروت از انگلستان برتر است كه بدون در نظر گرفتن هزينه اثر بخشي و بدون نظارت بر مصرف اينگونه هزينه كردن را القاء مي كند؟
2. آيا از نظر علمي پزشكان انگلستان در حد پاييني قرار دارند كه نحوه مصرف و تجويزدارو را نمي دانند و سيستمي ديگر بايد آنرا تدوين نمايد؟
3. عليرغم توليد اين دارو در كشور و داشتن مهر تأييد كيفيت مطلوب انگيزه تأكيد بر مصرف خارجي آن به چه بهانه اي است؟ سود كمپاني؟ بي اثر بودن داروي داخلي؟ يا شانتاژ بر عليه داروي داخلي به نفع رقيب خارجي؟
4. يا به علت سيستم نظارتي دقيق نظام سلامت در كشورهاي اسكانديناوي و OECD در نحوه مصرف داروهاي ويژه و داشتن پروتكل درماني در اين خصوص مانع مداخله كمپانيهاي چند مليتي بر ترغيب پزشكان به تجويز بي رويه دارو مي گردند؟
5. يا اينكه توليد داخلي دارو باعث شده كه مافياي دارو دست به كار شده و از شيوه هاي ناصواب معمول خود براي حفظ بازار در دست خود حتي به قيمت زجر روحي بيماران و با فشار تعدادي از پزشكان و تأكيد آنان بر مصرف يك "مارك" از طريق تقاضاي القايي به بيماران و دولت مردان را تحت فشار بگذارند؟
كدام� صحيح است؟
نگاهي به تعداد بيماران و به تعداد بيماراني كه مي بايد از اين دارو استفاده كنند و مقايسه آنان با ساير كشورها پاسخ لازم استخراج مي گردد.
8500 بيمار M.S تنها 2380 نفر Entrofern-β مصرف مي كنند.
5500 بيمار M.S ايران تنها 3100 نفر Entrofern-β مصرف مي كنند ! ! ! و اين روند افزايش ادامه دارد.
آنچه مسلم است تا وقتي كه نظام سلامت كشور براي ورود مصرف و نحوه تجويز اگر پروتكل درماني نداشته باشد همواره شاهد آن خواهيم بود كه كمپاني هاي چند مليتي با ابزار سوء استفاده از بيماران فشار لازم را به دولت وارد خواهند كرد و مسئولين نيز دست پاچه جهت جلوگيري از بحران راه آمده را با شتاب فراوان برگشت مي كنند و اين روش همواره در كشورمان تكرار شده اينبار در مورد Avonex قبلاً در خصوص داروهاي قلبي و قبل از آنهم در مورد Aperex داروي بيماران كليوي.
اميد است كه پروتكلهاي درماني داروهاي حياتي در كشور تدوين گردد كه هم پزشك بداند كه چه كند و هم بيمار بداند هزينه دارو را چه كسي پرداخت خواهد كرد و دارو اثر بخشي لازم را دارد و هم كمپاني بداند كه سود معقول مدنظر سيستم است نه سودجوئي محض و همه بدانند كه سيستم نظارتي نظام سلامت با تقاضاي القائي به شدت برخورد خواهد كرد.
دكتر سيد ابوالقاسم موسوي
www.iranianuk.com
.gif "Smile (16)")
بعد� :o