[ساغر]

دوستان به نظر من فیلم خوبی بود.... بیماری ام اسم مثل خیلی از بیماریها درجات و نوع های مختلف داره .. شاید یه درصد کوچیکی از کسایی که ام اس دارن محدودیتهایی که زهرا سادات (نگار جواهریان) را داره داشته باشه....به نظر من که فیلم امید به زندگی داشت میخواست بگه حتی با اون محدودیتها هم میشه خیلی قشنگ زندگی کرد. من میدونم که اکثریت کسانی که ام اس دارن شکل و نوع زندگی کردنشون مثل بقیه ادمهاس و حتی ممکنه نزدیک ترین اقوامشونم اطلاع نداشته باشن ولی اگر تو فیلم میخواست نشون بده که زهرا سادات که ام اس داره مثل بقیه ادمها زندگی میکنه و هیچ تغییری زندگیش نکرده مطمئن باشید نه تنها تاثییر گذار نبود بلکه دید جامعه رو هم عوض نمیکرد.

به نظر من ما نیاز به ترحم کسی نداریم....همین که داریم با بیماری می جنگیم کافیه ....دیگه نیازی به نگاههای دلسوزانه بقیه نداریم....از قدیم گفتن سواره از حال پیاده خبر نداره....آخه اون زندگی توی فیلم چه قشنگی داشت؟
اینجور فیلما فقط فاز منفی میدن.من ام اس دارم و خودم به تنهایی زندگی میکنم کاری که خیلی از دخترایی که سلامتن نمی تونن انجام بدن
اینکه کسی بیماریم رو بفهمه و با انگشت به این واون نشونم بده و دل بسوزونه عذاب آوره
به عقیده من صدا و سیما بیشترین کم کاری رو راجع به ام اس انجام داده....تازه ازشون تقدیر هم میشه.......ما همه کارامون برعکسه