(2013/10/14, 12:24 AM)mandana18 نوشته است:

(2013/10/13, 11:42 PM)negar_ka84 نوشته است: من ۲سال با یه پسری دوست بودم که از بچگی می شناختمش٫ خالش صمیمی ترین دوست مامانمه و مثل خاله ی خودم میمونه...
من از همون اول به دوست پسرم گفتم که ام اس دارم وراجع به همه چیز باهاش صحبت کردم ( خودم پزشکم ) خانوادش هم از طریق خالش میدونستن.
ما اخیراً تصمیم گرفتیم ازدواج کنیم٫
میدونین خانوادش چی گفتن ؟؟؟
که این ام اس داره ٌ٫ ۲سال دیگه معلوم نیست چه وضعیه.. میمونه رو دستت !!!
باباشم گفته اگه باهاش ازدواج گنی خودم رو از پنجره پرت میکنم پایین
اگه بدونین چه حالی دارم.از یه خانواده ی تحصیل کرده٫ که از قدیم آشناییم هیچ هم چین انتظاری نداشتم.
هرچی با خودم میگم فرهنگشون پایینه و دیدشون محدوده و..دلم آروم نمیشه!
با خودم حرف میزنم٫ هی گریم میگیره.دلم بد شکسته. ولی میدونم که قوی تر از قبل از جام بلند میشم و با موفقیتم بهشن ثابت میکنم که چقدر اشتباه قضاوت کردن

آفرین نگار
اینه
تو بلند میشیو موفق تر از هر روزت بهشون ثابت میکنی موفق ترینی
بهت افتخار میکنم
انشاله یه روز درمان این بیماری میاد ک دیکه انقدر قلب شکسته نشه

(2013/10/14, 09:19 AM)saeid نوشته است: ایشا...هر کی دلی را میشکنه مخصوصا خانوما که اینقدر حساس هستند
خودش یه دردی بدتر از ام اس بیگیره

(2013/08/15, 09:15 PM)nazanin200312 نوشته است: هیچی برا گفتن ندارم

(2013/10/14, 08:16 AM)دربند نوشته است: نگار کاش منم تو دوستی می شناختمش، من 5 ماه بعد از عقدم طلاق گرفتم 3 سال باهاش دوست بودم
بعد از عقدم بیماریم معلوم شد، حالا دیگه تمام شده و من حالم بهتره چون اون موقع خیلی خانواده اش رو مخم بودند، رفته بودیم ختم فامیلشون مادرشوهرم جلو فامیلاش گفت اوا مانیا چرا خانه نماندی استراحت کنی همه میدونن ام اس داری کسی از تو انتظار نداره پاهام یخ کرد همه داشتن نگام میکردن، بعد گفت آره هر هفته آمپول میزنه به زور آمپولها سرپاست
حالا اگر دور از جان پسرها مبتلا بشن دخترها پا همه چی وایمیستن نمونه اش تو این سایت پره، تازه مادر شوهر باز زبانش درازه که عروسم پسرمو مریض کرده از این جماعت پرحرف کم فکر هیچ انتظاری نیست
فقط بدان تنها نیستی

(2013/10/14, 03:34 PM)دربند نوشته است: من عین بز نگاش کردم بعد رفتم تسلیت گفتم و زار زار واسه مرحومه زن عمو شوهر سابقم گریه کردم و بعد تو راه برگشت تو ماشین جیغ میکشیدم و میگفتم خداااااااااااااااااااااااااااا یادمِ یک جا خواستم خودمو از ماشین پرت کنم بیرون
کلاً من وقتی از صحنه خارج میشم یادم میفته که باید چی جواب بدم، ولی خدا رو شکر چیزی نگفتم چون وقتی آدم حرف میزنه بیشتر پشیمان میشه
روزهای سختی بود ولی تمام شد حالا من و ام اس شدیم رفیق شفیق اون طفلی هم به من کاری نداره هفته ای یکبار آمپولشو میگیره میره تخت میخوابه