دانشمندان پس از مدت ها تلاش شجاعانه توانستند روش خود را در قرار دادن سلول های بنیادی صحیح در هسته ضایعات مغزی نظیر بیماریMS و شمار زیادی از بیماری های نادر و مهلک خاص کودکان، بهبود بخشند.
در این روش، دانشمندان سلول های بنیادی را از مغز انسان جدا ساختند و آنها را برای تولید «الیگودندروسیت» (oligodendrocytes - نوعی سلول مغزی که میلین می سازد) هدایت کردند. این سلول مغزی، ماده ای چرب و حیاتیست که نورون ها را می پوشاند و به آنها اجازه می دهد تا به طور مؤثر پیام رسانی کنند.
دانشمندان سلول ها را به مغز موش هایی تزریق کردند که از بدو تولد، فاقد توانایی در ساختن میلین بودند. دوازده هفته بعد، سلول ها به الیگودندروسیت تبدیل شده بودند و بیش از 40 درصد از سلول های عصبی مغز را با میلین پوشانده بودند (چهار برابر بیشتر از نتایج قبلی).
«استیون گلدمن»، رهبر گروه پژوهشگران و استاد و رئیس بخش مغز و اعصاب مرکز پزشکی دانشگاه روچستر، گفت: « اکنون، این سلول ها بهترین گزینه های ما برای کمک به بیماران مبتلا به MS یا کودکان دچار اختلالات میلین ارثی به شمار می روند. این سلول ها به طور مؤثرتری در سراسر مغز جابجا می شوند و سریع تر و کارآمدتر از هر سلول دیگری که تاکنون مورد ارزیابی قرار گرفته، برای سایر سلول ها میلین سازی می کنند. اکنون نوعی سلول در اختیار داریم که به نظر ما به قدر کافی ایمن و مؤثر هست که برای آزمایش های بالینی مورد استفاده قرار گیرد.»
دانشمندان با بررسی گسترده و مشاهده فعالیت ژن در انواع مختلفی از سلول های بنیادی، به این نتیجه رسیدند که سلول های بنیادی، حامل پروتئینی به نام CD140a بر روی سطح خود هستند. به نظر می رسد که این پروتئین ها به احتمال زیاد به سلول های مورد نظر یا همان
الیگودندروسیت ها تبدیل می شوند.
دانشمندان بر این عقیده اند که مشخص کردن و جداسازی سلول های مناسب جهت استفاده در درمان با سلول های بنیادی، نهایتاً کلید رسیدن به موفقیت محسوب می شود. پیش از اینکه حتی بتوان به یک کارآزمایی بالینی برای درمان بیماران اندیشید، باید سلول های مناسب را در دست داشت و این گامی مهم تلقی می شود.
موفقیت این گروه از پژوهشگران، دانشی از صدها مولکول را شامل می شود که پس از یک دهه تلاش به دست آمده است. به کمک این دانش، می توان سلول های بنیادی مغز را به انواع خاصی از سلول مغز بالغ تبدیل کرد.
در آزمایش هایی که در نشریه «بیوتکنولوژی طبیعت» به تفصیل نگاشته شده، گروه پژوهشگران توانستند از مولکولی به نام BMP4 برای هدایت سلول های بنیادی و تبدیل آنها به سلول های محافظ مغز (آستروسیت ها) استفاده کنند؛ در حالی که مولکولی دیگر به نام «ناگین» (Noggin) سلول های بنیادی را برای تبدیل شدن به الیگودندروسیت هدایت می کرد.
به گفته دانشمندان، این سلول ها در محیط داخلی خود نسبت به اشاره ها از خود بسیار واکنش نشان می دهند. این امر، برای انتخاب نوع مناسب سلول های بنیادی و نیز جهت ایجاد محیط لازم برای ارسال سیگنال های مولکولی مهم است. در چنین محیطی، امکان تولید نوعی سلول که برای وضعیت یا بیماری خاص ضروریست، مهیا می شود.
اقدام فعلی بر ایجاد میلین متمرکز است. آسیب دیدگی میلین، علاوه بر بروز بیماری ام.اس و اختلالات ویژه دوران کودکی، موجب بیماری های گوناگونی چون فلج مغزی، دیابت، فشار خون بالا و در برخی موارد، سکته مغزی می شود. در حالی که گروه گلدمن تا به حال در ساخت مجدد میلین برای مغز موش های متولد شده فاقد این ماده، به موفقیت هایی نائل آمده بود، نتایج جدید، از شناسایی زیر مجموعه خاصی از سلول هایی حکایت دارند که به نظر می رسند در تولید میلین و افزایش امید برای گسترش درمان سلولی، به عنوان شیوه ای در درمان اینگونه بیماری ها کارآمدترین سلول ها باشند.
درمان قطعی بیماری هایی مانند M.S ممکن است شامل تزریق سلول های بنیادی برای ایجاد میلین در مغز بیماران باشد. علاوه بر این اقدامات، دکتر «مارتا ویندرم» (Windrem Martha)، نویسنده این مقاله و استادیار بخش مغز و اعصاب دانشگاه روچستر، روش هایی را برای تزریق سلول ها ابداع کرده، به گونه ای که در آنها سلول ها در سراسر باریکه بزرگی از مغز جابجا می شوند و ضمن جابجایی، میلین را بر روی نورون ها قرار می دهند.
در رویکردی دیگر، می توان برخی داروهای خاص را برای تحریک چنین سلول هایی که از قبل در مغز بیماران وجود داشتند، به کار برد که نتیجه، ساخت میلین جدید است. استفاده از تکنیک های جدید شرح داده شده، ما را یاری خواهد داد تا به درک بهتری از چگونگی رفتار سلول های مغز انسان برسیم و پیش بینی کنیم که کدام داروها ممکن است در درمان آسیب دیدگی میلین مؤثر باشند.
منبع: ScienceDaily
مترجم:مهران اره چي
در این روش، دانشمندان سلول های بنیادی را از مغز انسان جدا ساختند و آنها را برای تولید «الیگودندروسیت» (oligodendrocytes - نوعی سلول مغزی که میلین می سازد) هدایت کردند. این سلول مغزی، ماده ای چرب و حیاتیست که نورون ها را می پوشاند و به آنها اجازه می دهد تا به طور مؤثر پیام رسانی کنند.
دانشمندان سلول ها را به مغز موش هایی تزریق کردند که از بدو تولد، فاقد توانایی در ساختن میلین بودند. دوازده هفته بعد، سلول ها به الیگودندروسیت تبدیل شده بودند و بیش از 40 درصد از سلول های عصبی مغز را با میلین پوشانده بودند (چهار برابر بیشتر از نتایج قبلی).
«استیون گلدمن»، رهبر گروه پژوهشگران و استاد و رئیس بخش مغز و اعصاب مرکز پزشکی دانشگاه روچستر، گفت: « اکنون، این سلول ها بهترین گزینه های ما برای کمک به بیماران مبتلا به MS یا کودکان دچار اختلالات میلین ارثی به شمار می روند. این سلول ها به طور مؤثرتری در سراسر مغز جابجا می شوند و سریع تر و کارآمدتر از هر سلول دیگری که تاکنون مورد ارزیابی قرار گرفته، برای سایر سلول ها میلین سازی می کنند. اکنون نوعی سلول در اختیار داریم که به نظر ما به قدر کافی ایمن و مؤثر هست که برای آزمایش های بالینی مورد استفاده قرار گیرد.»
دانشمندان با بررسی گسترده و مشاهده فعالیت ژن در انواع مختلفی از سلول های بنیادی، به این نتیجه رسیدند که سلول های بنیادی، حامل پروتئینی به نام CD140a بر روی سطح خود هستند. به نظر می رسد که این پروتئین ها به احتمال زیاد به سلول های مورد نظر یا همان
الیگودندروسیت ها تبدیل می شوند.
دانشمندان بر این عقیده اند که مشخص کردن و جداسازی سلول های مناسب جهت استفاده در درمان با سلول های بنیادی، نهایتاً کلید رسیدن به موفقیت محسوب می شود. پیش از اینکه حتی بتوان به یک کارآزمایی بالینی برای درمان بیماران اندیشید، باید سلول های مناسب را در دست داشت و این گامی مهم تلقی می شود.
موفقیت این گروه از پژوهشگران، دانشی از صدها مولکول را شامل می شود که پس از یک دهه تلاش به دست آمده است. به کمک این دانش، می توان سلول های بنیادی مغز را به انواع خاصی از سلول مغز بالغ تبدیل کرد.
در آزمایش هایی که در نشریه «بیوتکنولوژی طبیعت» به تفصیل نگاشته شده، گروه پژوهشگران توانستند از مولکولی به نام BMP4 برای هدایت سلول های بنیادی و تبدیل آنها به سلول های محافظ مغز (آستروسیت ها) استفاده کنند؛ در حالی که مولکولی دیگر به نام «ناگین» (Noggin) سلول های بنیادی را برای تبدیل شدن به الیگودندروسیت هدایت می کرد.
به گفته دانشمندان، این سلول ها در محیط داخلی خود نسبت به اشاره ها از خود بسیار واکنش نشان می دهند. این امر، برای انتخاب نوع مناسب سلول های بنیادی و نیز جهت ایجاد محیط لازم برای ارسال سیگنال های مولکولی مهم است. در چنین محیطی، امکان تولید نوعی سلول که برای وضعیت یا بیماری خاص ضروریست، مهیا می شود.
اقدام فعلی بر ایجاد میلین متمرکز است. آسیب دیدگی میلین، علاوه بر بروز بیماری ام.اس و اختلالات ویژه دوران کودکی، موجب بیماری های گوناگونی چون فلج مغزی، دیابت، فشار خون بالا و در برخی موارد، سکته مغزی می شود. در حالی که گروه گلدمن تا به حال در ساخت مجدد میلین برای مغز موش های متولد شده فاقد این ماده، به موفقیت هایی نائل آمده بود، نتایج جدید، از شناسایی زیر مجموعه خاصی از سلول هایی حکایت دارند که به نظر می رسند در تولید میلین و افزایش امید برای گسترش درمان سلولی، به عنوان شیوه ای در درمان اینگونه بیماری ها کارآمدترین سلول ها باشند.
درمان قطعی بیماری هایی مانند M.S ممکن است شامل تزریق سلول های بنیادی برای ایجاد میلین در مغز بیماران باشد. علاوه بر این اقدامات، دکتر «مارتا ویندرم» (Windrem Martha)، نویسنده این مقاله و استادیار بخش مغز و اعصاب دانشگاه روچستر، روش هایی را برای تزریق سلول ها ابداع کرده، به گونه ای که در آنها سلول ها در سراسر باریکه بزرگی از مغز جابجا می شوند و ضمن جابجایی، میلین را بر روی نورون ها قرار می دهند.
در رویکردی دیگر، می توان برخی داروهای خاص را برای تحریک چنین سلول هایی که از قبل در مغز بیماران وجود داشتند، به کار برد که نتیجه، ساخت میلین جدید است. استفاده از تکنیک های جدید شرح داده شده، ما را یاری خواهد داد تا به درک بهتری از چگونگی رفتار سلول های مغز انسان برسیم و پیش بینی کنیم که کدام داروها ممکن است در درمان آسیب دیدگی میلین مؤثر باشند.
منبع: ScienceDaily
مترجم:مهران اره چي
عظمت واقعی در آن نیست كه هرگز زمین نخوریم ؛ بلكه در آن است كه هر بار سقوط كردیم، دوباره برخیزیم 
