[amirfarhag]

جمبو

جمبو نام درخت میوه دار و همیشه سبزی است که در شهر‌ها و مناطق ساحلی جنوب ایران می‌روید . این درخت گرمسیری با نام علمی (Syzygium cumini) بومی کشورهای هند، سریلانکا، بنگلادش و اندونزی است . نام این درخت در ایران برگرفته از نام هندی آن است . امروزه علاوه بر این کشورها، در بسیاری از کشورهای دیگر از جمله فیلیپین، میانمار، برزیل، جزایر و کشورهای آمریکای مرکزی، فلوریدای آمریکا و برخی کشورهای آفریقایی درخت جمبو وجود دارد . این درخت در قرن خورشیدی حاضر به جنوب ایران وارد شده‌است .


درخت جمبو از جمله درختان سریع الرشد است که در دو سالگی می‌تواند به بلندی بیش از سه متر برسد . در هند این درخت تا سی متر ارتفاع پیدا می‌کند، ولی در جنوب ایران معمولا به بلندی ۷ تا ۱۴ متر دیده می‌شود . این درخت بیش از صد سال عمر می‌کند . منطقه رویش این گیاه از ساحل دریا تا ارتفاع ۱۸۰۰ متر از سطح دریا است ولی از ارتفاع ۶۰۰ متر به بالا میوه نمی‌دهد .
سودمندی
جمبو مواد مغذی در هر ۱۰۰ g (۳٫۵ oz)
انرژی ۲۵۱ kJ (۶۰ kcal)
کربوهیدرات‌ها ۱۵٫۵۶ g
چربی ۰٫۲۳ g
پروتئین ۰٫۷۲ g
آب ۸۳٫۱۳ g
ویتامین آ ۳ IU
تیامین (ویتامین B۱) ۰٫۰۰۶ میلی‌گرم (۰٪)
ریبوفلاوین (ویتامین B۲) ۰٫۰۱۲ میلی‌گرم (۱٪)
نیاسین (ویتامین B۳) ۰٫۲۶۰ میلی‌گرم (۲٪)
Pantothenic acid (B5) ۰٫۱۶۰ میلی‌گرم (۳٪)
ویتامین ب۶ ۰٫۰۳۸ میلی‌گرم (۳٪)
ویتامین C ۱۴٫۳ میلی‌گرم (۲۴٪)
کلسیم ۱۹ میلی‌گرم (۲٪)
آهن ۰٫۱۹ میلی‌گرم (۲٪)
منیزیوم ۱۵ میلی‌گرم (۴٪)
فسفر ۱۷ میلی‌گرم (۲٪)
پتاسیم ۷۹ میلی‌گرم (۲٪)
سدیم ۱۴ میلی‌گرم (۱٪)
درصدها نسبی‌اند


از آنجا که درخت جمبو تاج و منظره زیبایی دارد در بسیاری از مناطق رویش به عنوان درخت زینتی و سایه دار استفاده می‌شود . چوب آن محکم است و در مقابل آب استقامت زیادی دارد . در برخی کشورها از چوب جمبو برای ساخت تراورس و وسایل و ابزارالات کشاورزی و روستایی و نیز سوخت استفاده می‌شود . از پوست این درخت به خاطر داشتن ۸ تا ۱۹ درصد تانن در صنعت چرم‌سازی استفاده می‌شود . گل‌های این درخت نیز مورد علاقه زنبورهای عسل است و به همین خاطر در صنعت زنبورداری مؤثر می‌باشد . در جنوب ایران این درخت در ماههای تیر و مرداد ثمر می‌دهد . میوه رسیده جمبو سیاهرنگ است و به شکل و اندازه زیتون و یا کمی بزرگتر است . میوه جمبو که به صورت خوشه‌ای است، نخست کوچک و سبز است رفته رفته بزرگتر و سرخرنگ می‌شود و سپس به رنگ سیاه در می‌آید . میوه جمبو هسته بزرگی دارد که سخت نیست . بخش خوردنی آن نرم و آبدار است . جمبو کال گس و ترش است ولی میوه رسیده شیرین و کمی ترش است . از جمبو می‌توان سرکه، شراب، ژله و انواع شربت‌ها تهیه کرد . سرکه جمبو به دلیل خوشرنگ و معطر بودن در سراسر کشور هند ساخته و استفاده می‌شود . جمبو دارای انواع ویتامین‌ها و مواد معدنی است . علاوه بر اینها، بخش‌های مختلف گیاه ارزش دارویی دارند، به ویژه هسته‌های جمبو در درمان و کنترل بیماری قند ( دیابت ) مؤثرند.

در ادیان بودایی و هندی درخت جمبو مقدس و محترم است و افسانه‌های زیادی درباره آن وجود دارد.

[نازلی]

جمبو درختی جنوبی

این درخت به وفور دربوشهر یافت میشود. میوه آن طعمی ملس داشته اما گس هم بوده و دهان را جمع میکند که برای رفع این مشکل میتوان آن رافریز کرده و بعد مورد استفاده قرار دهید. خاصیت آن سرد است چنانچه زیاد خوردن آن باعث بروز دل درد و زیاد شدن بزاق دهان میشود ، که برای رفع این عوارض میتوانید از نبات استفاده کنید.
جمبو نام درخت میوه دار و همیشه سبزی است که در شهر‌ها و مناطق ساحلی جنوب ایران می‌روید . این درخت گرمسیری با نام علمی (Syzygium cumini) بومی کشورهای هند، سریلانکا، بنگلادش و اندونزی است . نام این درخت در ایران برگرفته از نام هندی آن است . امروزه علاوه بر این کشورها، در بسیاری از کشورهای دیگر از جمله فیلیپین، میانمار، برزیل، جزایر و کشورهای آمریکای مرکزی، فلوریدای آمریکا و برخی کشورهای آفریقایی درخت جمبو وجود دارد . این درخت در قرن خورشیدی حاضر به جنوب ایران وارد شده‌است .
درخت جمبو از جمله درختان سریع الرشد است که در دو سالگی می‌تواند به بلندی بیش از سه متر برسد . در هند این درخت تا سی متر ارتفاع پیدا می‌کند، ولی در جنوب ایران معمولا به بلندی ۷ تا ۱۴ متر دیده می‌شود . این درخت بیش از صد سال عمر می‌کند . منطقه رویش این گیاه از ساحل دریا تا ارتفاع ۱۸۰۰ متر از سطح دریا است ولی از ارتفاع ۶۰۰ متر به بالا میوه نمی‌دهد .
از آنجا که درخت جمبو تاج و منظره زیبایی دارد در بسیاری از مناطق رویش به عنوان درخت زینتی و سایه دار استفاده می‌شود . چوب آن محکم است و در مقابل آب استقامت زیادی دارد . در برخی کشورها از چوب جمبو برای ساخت تراورس و وسایل و ابزارالات کشاورزی و روستایی و نیز سوخت استفاده می‌شود . از پوست این درخت به خاطر داشتن ۸ تا ۱۹ درصد تانن در صنعت چرم‌سازی استفاده می‌شود . گل‌های این درخت نیز مورد علاقه زنبورهای عسل است و به همین خاطر در صنعت زنبورداری مؤثر می‌باشد . در جنوب ایران این درخت در ماههای تیر و مرداد ثمر می‌دهد . میوه رسیده جمبو سیاهرنگ است و به شکل و اندازه زیتون و یا کمی بزرگتر است . میوه جمبو که به صورت خوشه‌ای است، نخست کوچک و سبز است رفته رفته بزرگتر و سرخرنگ می‌شود و سپس به رنگ سیاه در می‌آید . میوه جمبو هسته بزرگی دارد که سخت نیست . بخش خوردنی آن نرم و آبدار است . جمبو کال گس و ترش است ولی میوه رسیده شیرین و کمی ترش است . از جمبو می‌توان سرکه، شراب، ژله و انواع شربت‌ها تهیه کرد . سرکه جمبو به دلیل خوشرنگ و معطر بودن در سراسر کشور هند ساخته و استفاده می‌شود . جمبو دارای انواع ویتامین‌ها و مواد معدنی است . علاوه بر اینها، بخش‌های مختلف گیاه ارزش دارویی دارند، به ویژه هسته‌های جمبو در درمان و کنترل بیماری قند ( دیابت ) مؤثرند.

در ادیان بودایی و هندی درخت جمبو مقدس و محترم است و افسانه‌های زیادی درباره آن وجود دارد.