[شهرزاد]

طعم ترش ریواس بین مردم طرفداران زیادی دارد و خوشرنگی ساقه‌های گیاه هم به این جذابیت اضافه می‌کند.

خورش ریواس، یکی از خورش‌های بهاری است. ریواس از جمله گیاهانی است که به صورت وحشی در اطراف رودخانه ها رشد می‌کرده اما این روزها در برخی از مناطق نیز کشت می‌شود.

ارزش تغذیه ای 85 گرم ریواس:

انرژی 29 کیلو کالری، چربی 2/0 گرم، پروتئین 8/0 گرم، کربوهیدرات 7 گرم، کلسیم 266 میلی‌گرم، سدیم 5 میلی‌گرم، پتاسیم 148 میلی‌گرم

این گیاه نیز دارای مقدار پتاسیم خوبی است. پتاسیم در کنترل فشارخون نقش موثری دارد.[نکته بهداشتی روز: غذاهای غنی از پتاسیم]

ریواس به عنوان فعال کننده‌ی عملکرد دستگاه گوارش، ناقل نمک‌های صفراوی و محرک ترشح کبد شناخته شده است. این گیاه در معده سبب افزایش ترشح معدی و به طور کلی باعث بهبود عملکرد معده می‌گردد. علاوه بر این با تحریک ترشح نمک‌های صفراوی از کبد، به تنظیم جذب چربی از روده کمک می‌کند

در موقع خرید ریواس دقت کنید که ریواس‌ها تا حد امکان دارای ساقه‌های جوان و ترد باشند.

ریواس به مدت دو تا 3 روز در یخچال قابل نگهداری است اما برای نگهداری طولانی‌تر باید آن را فریز کرد. آماده‌سازی ریواس برای مصرف به این صورت است که ریواس‌ها را پوست کنده و خرد می‌کنیم و می‌شوییم، البته از قسمت‌های ترد و نازک و روشن ریواس استفاده کنید زیرا قسمت‌های سبز‌تر کمی تلخ هستند و بعضی قسمت‌ها که ترد نیستند بعد از پختن ریش ریش و سفت می‌شوند.

در ضمن به خاطر داشته باشید که ریواس برای پخت تنها به جوش کوتاهی نیاز دارد و اگر این مدت اضافه شودخراب می‌شود. به همین دلیل آن را در پایان پخت به خورش اضافه می‌کنند.

نکته: به دلیل محتوای اگزالات بالای ریواس و کنگر، کسانی که سابقه سنگ کلیه اگرالاتی دارند باید در مصرف آن دقت کنند.

[# پریسا #]

خواص درمانی
ریواس طبیعت سرد دارد و دارای ویتامین ها و املاح معدنی گوناگونی است. برای تمامی اعضای بدن، ماده ی غذایی بسیار ممتازی شمرده می شود و اثر شگفت انگیز و معجزه آسایی دارد. قابض است و برای تقویت

معده و کبد مفید می باشد. خوردن ریواس برای بیماران تب دار و بی اشتها مفید بوده و یرقان ، وسواس ، سستی را درمان می نماید. در این گونه موارد می توان 100 گرم از آب ریواس یا رب ریواس را میل کرد. صفرا و دل به هم خوردگی را رفع می کند و برای حصبه و اسهال گرم صفراوی مفید بوده و کرم کُش است. خوردن ریواس را نباید در برنامه ی غذایی از یاد بُرد. ریواس را برای تهیه ی خورش، کمپوت، مربا و شربت مورد استفاده قرار می دهند. سعی کنید در مصرف ریواس زیاده روی نکنید.
مفیدترین طریقه مصرف آن، مصرف آب ریواس همراه با آب

هویج ، کرفس ، خیار و سیب می باشد که یک سوم آب ریواس و دو سوم بقیه مواد است.
ریواس اثر ملین داشته و اشتها آور است و برای

افزایش اشتها و یبوست مفید می باشد. مصرف ریواس برای مبتلایان به سنگ کلیه و ناراحتی های مثانه خطرناک است.
شیر مادرانی که ریواس می خورند، در نوزادان تولید

اسهال می کند. ریواس، مقوی قلب و اعصاب بوده و برای درمان بواسیر مفید است.
ریواس به عنوان فعال کننده ی عملکرد دستگاه گوارش، ناقل نمک های صفراوی و محرک ترشح کبد شناخته شده است. نخستین کار کرد آن در دهان این است که با تحریک جوانه های چشایی به واسطه ی مزه ی تلخ خوشایندش، موجب پاک شدن حفره ی دهان شده و

دهان را برای چشیدن غذای بعدی آماده می سازد. این گیاه در معده سبب افزایش ترشح معدی و تحریک آن می شود. در نتیجه به طور کلی باعث بهبود عملکرد معده می گردد.
علاوه بر این با تحریک ترشح نمک های صفراوی از کبد، به تنظیم جذب چربی از روده کمک می کند.

ریواس خاصیت مسهلی، ضد التهابی و متعادل کننده ی عملکرد روده ها (درمان یبوست و اسهال) را داشته و در درمان یرقان، خونریزی معدی- روده ای، اختلال قاعدگی، ورم ملتحمه ی چشم، جراحات ناشی از ضربات و صدمات جسمانی،

زخم های چرکی سطحی و سوختگی های حاصل از حرارت کاربرد دارد.




سایر مصارف ریواس
ریواس به علت خاصیت اسیدی، برای پاک کردن ظروفی که آثار سوختگی مواد غذایی در آنها به جای مانده باشد، مورد استفاده قرار می گیرد.

افرادی که موی آن ها قهوه ای کم رنگ است، با استفاده از ریشه ی این گیاه می توانند به رنگ موی طلایی دست یابند. برگ های ریواس را می توان به عنوان حشره کش موثر برای دفع حشرات به کار برد.

ریواس با طعم منحصر به فرد خود، در بیشتر پس غذاها (

دسرها ) و شیرینی ها استفاده می شود. تا پیش از سده ی 18 کاربردی در پخت غذا نداشت.
گیاه یاد شده تا یکی دو روز در یخچال قابل نگهداری است. برای نگهداری طولانی تر ریواس، پس از بریدن ساقه ها، آن را منجمد می کنند. اگر ساقه های ریواس به طور خام مصرف شود، به شدت ترش خواهد بود. به طور معمول آن را با شکر یا

عسل می پزند و یا در کیک ها مورد استفاده واقع می شود.
همچنین به تنهایی یا همراه یا توت فرنگی در تهیه ی ژله و مرباها به کار می رود. چاشنی هایی که با ریواس مصرف می شوند، عبارتند از

لیمو ، دارچین و زنجبیل.

[پویش]

من عاشقطعم ریواس هستم خیلی خوشمزه است.
شربتش هم عطر خاصی دارد.وقتی بوته هاش رو در بیابان می بینی به قدرت خداوندپی میبری.

[najva]

به دلیل اینکه ریواس سرده برای ما اصلا خوب نیست و نباید مصرف کنیم.

[نازلی]

ريواس، با خون چه می کند؟



كارشناسان تغذيه در يافته هاي خود نشان دادند ريواس سرشار از سلونيوم، روي و منبع غني از ويتامين ث به شمار مي رود.

باشگاه خبرنگاران: بيشتر ميوه هاي فصل بهار غني از تمام ويتامين ها به شمار مي روند و براي سلامت بدن بسيار مفيد هستند.

ريواس به دليل داشتن مقادير زياد سديم در افرادي كه فشارخون بالا دارند توصيه نمي شود و كساني كه سنگ كليه دارند بايد كمتر از اين گياه استفاده كنند.

اين گياه قبل از آن كه گل دهد بايد مصرف شود در غير اين صورت براي كساني كه مشكلات قلبي دارند نبايد اين گياه مصرف شوند.

اين گياه نقش مهمي در تعادل اسيد و باز خون دارد.