[مینا میلانی]

ممنون از مطلب مفیدتون. کشف مسیرهای جدید درمانی بسیار امید بخش و خوشحال کننده است. اما در کنار این مطلب نباید فراموش کنیم که تا امروز هم تا حد زیادی پیشرفت شده و اگر چه داروی قطعی پیدا نشده اما تا حد بسیار زیادی جلوی پیشرفت بیماری با همین داروهای امروزی که عوارض خطرناکی هم ندارند گرفته میشود. (((حتی برای گروههای پیشرونده هم با وجود انکه درمانهای دارویی پیشرفت زیادی نداشته اما افرادی را دیده ام که با بکارگیری تغذیه های خاص توانسته اند بیماریشان را تا حد زیادی کنترل کنند، خانمی را در اینجا میشناسم که 20سال است بیماری ما از نوع پیشرونده را دارد و استاد دانشگاه است و هنوز تدریس میکند ، با عصا راه میرود و با اتوبوس به سر کارش میرود البته میدانم که اتوبوسها در ایران امکانات بهتری برای افراد با کاهش توانایی ارایه نمیدهند،منظورم از این مثال این بود که یادمان نرود ما مانند تمام سایر افراد سالم جامعه عمر طبیعی داریم حالا اینکه با چه کیفیتی میخواهیم زندگی کنیم دست خودمان است،میخواهیم سفر کنیم، کار کنیم، بچه دار شویم، ازدواج کنیم، تفریح کنیم، درس بخونیم، و خوشحال باشیم و به همنوع خودمون کمک کنیم(که البته من در این مورد اخر شادمانیی را تجربه کرده ام که برای من با سایر تجربه های خوب زندگیم کاملا متفاوت بوده)یا اینکه میخواهیم برعکس این موارد عمل کنیم و نمیخواهیم زندگی کنیم که این مطلب هیچ ربطی به بیماری ما ندارد چه بسا افراد زیادی را میشناسیم که بیمار هم نیستند و این راه دوم را انتخاب میکنند،تمام اینها تصمیم شخصیست و هیچ ربطی به کشف دارو یا عدم کشف دارو ندارد))) چنانچه درمانهای بیماری ام اس را با بیماریهای ALS,parkinson,Alzhimer,مقایسه کنیم متوجه خواهیم شد که در حوزه بیماری ما موفقیتها به مراتب بیشتر بوده ، به امید روزی که برای این بیماران هم راههای بهتری کشف شود. مجددا از مطلب مفیدتون ممنونم عید همه دوستان هم مبارک. سال خوبی داشته باشید.