[hessam]

آقا سوروش گل
اگه من بخواهم مثل شما راحت جواب بدم سیاسی می شه حذف می کنند این فضای آرام و دوستانه دوباره....
بگذریم کوتاه یک اشاره می کنم
این مواردی که من گفتم جز‌ اهداف برنامه آینده توسعه است
یعنی در پایان سال جاری در بودجه سال آینده باید پیش بینی جایگزینی سهم پرداخت ۷۰٪ هزینه های درمان از جیب بیمار به حداکثر۳۰٪
صورت بگیرد

[kaveh_plus]

عنوان کردن همچین مسائلی چه نتیجه ای داره؟
فقط باعث نگرانی در کسانی میشه که تازه اوله راه هستن
واقعیتش من چند سال سینوکس زدم بعد هم اومدم رو بتافرون ولی تغییره زیادی در روند پیشرفت بیماری نداشتم (واقعا در من دارو اونقدر در روال بیماری تاثیر نداشته در حالی که برای اشخصاص دیگه همون سینوکس خیلی اثر گذار بنظر میرسه
در ام اس دارو نقش آنچنان زیادی نداره که اینهمه نگرانه دارو باشیم
داروهای ایرانی به نظر من حدود 50% بازدهی خارجیش را داره مثل بقیه داروهای ایرانی در قیاس با نمونه خارجیش (استامینوفن ایرانی و خارجی - ریتالین ایرانی و خارجی و ...)

[khojaste]

من به عنوان یه ایرانی حاضرم 2 برابر یه شهروند غربی حق بیمه پرداخت کنم با مصرف داروی کشورم از محققای ایرانی دفاع کنم . اما وقتی دارویی چه ایرانی چه خارجی جواب نمیده قدرت انتخاب بین داروها رو داشته باشم و وقتی انگیزه ادامه این حرکت رو دارم که قسمتی منابع طبیعی کشور ذخیره بشه برای توسعه صنعت دارو . نه اینکه هزینه دارویی کشور صرف امور دیگه بشه. (من جایی که کار می کنم می بینم به چشم خودم که هزینه پژوهش در کشور ما یعنی چی ).
زحمت همه محققای کشور روی چشم ما جا داره .بارها تو سایت از دکترهایی که می تونن به راحتی هر جای دنیا رو برای زندگی انتخاب کنن اما ایران موندن و دارن خدمت می کنن تشکر شده . از محققان دارویی هم تشکر می شه.
اما کیفیت دارو به منابع اولیه و ارتباط با سازمانهای تحقیقاتی دنیا برای از دست ندادن زمان پیشگیری از عود نیاز داره . که متاسفانه فعلا ما نداریم. در ضمن بیشتر اعضای این سایت به اینترنت دسترسی دارند و قطعا با یه جستجوی ساده می تونن متوجه بشن کیفیت هر کدوم از داروهای مصرفیشون چه جوری هست .

[MAHDI]

آقای حسام. من کاری ندارم اصلاً به مسولین. چرا شما عادتون هست با خصم صحبت کنید عزیز ه من.
ایالات متحده نصف اقتصاد جهان هست. یعنی بزرگترین قدرت اقتصاد جهان هست. از بودجه درمانی آمریکا 70 درصدش هزینه ام اس 500 هزار نفر میشه. بقیش یعنی 30 درصد مابقی رو 299500000 هزار نفر که بیماری های دیگه رو پوشش میده میسازن.
قبول کنید ام اس پر خرج ترین بیماری دنیا هست
اگر جنابعالی انتضار داری که بیمت پول داروت رو بده باید:
1- به اندازه یک شهروند در غرب حق بیمه بدی ((حدود 200 دلار برای بیمه های مختلف متفاوته ))
برای دادن همچین حق بیمه ای باید در آمدت خیلی بالا باشه که نیست. چون تو کشور کاری نیست که جنابعالی بخوای همچین حق بیمه ای براش پرداخت کنی
پس چون کشور در آمد نداره نمیتونن هزینه بیمار ی شما رو تامین کنن.مسئله از پایه هست. به طبع اینجا قابل حل نیست
با تکرار سیکل بالا متوجه خواهی شد که در این سناریوی غمناک جنابعالی فقط داری آب در هاون میکوبونی.و زخم به دل دوستانی میزنی که داروی داخلی رو مصرف میکنن[/color]

این اطلاعات زیاد صحیح نیست. در آمریکا بین 5 تا 15 درصد حقوق افراد صرف بیمه می شه که فکر می کنم در ایران هم همین حدوده. 200 دلار در ماه هزینه یک بیمه عادیه ولی برای یک شهروند امریکایی که به طور متوسط 4000 دلار در ماه در آمد داره 5 درصد حقوقشه پس اگه فرض کنیم متوسط حقوق در ایران 1 میلیون باشه پس هر شهروند باید ماهی 50 هزار تومن بده که با یک شهروند امریکایی در پرداخت حق بیمه برابر باشه که فکر می کنم اگر بیشتر نباشه کمتر نیست. پس ایرانیها هم بهنسبت حقوقشون حق بیمه خوبی میدن.
از طرفی سیتم درمانی امریکا در مقایسه با سایر کشورهای توسعه یافته زیاد روبه راه نیست. هزینه های درمانی بسیار بالاست و بیمه ها هم اغلب دنبال راه فراری هستن از پرداخت.  یک جراحی ساده اپاندیس حدود120 هزار دلار  هزینه داره که البته اغلبش رو بیمه میده اما نشون میده که چقدر هزینه های درمانی احمقانست.
اما داستان ام اس و بیماری های خاص متفاوته. هزینه ازاد یه بسته اونکس 4000دلار و 1 سال تکفیدرا حدود 50 هزاردلاره. اما ساکنین امریکا که لزوما می تونن شهروند هم نباشن ماهیانه بین 10 تا 300 دلار هزینه دارو می دن.
برعکس چیزی که سروش جان گفت اتفاقا اگر هیچ پوشش بیمه ای نداشته باشی اوضاع بهتری داری و توی برنامه پرداخت 10 دلار ماهیانه قرار می گیری. دولت معتقده که بیماران ام اس و بیماران خاص نباید پول زیادی برای دارو پرداخت کنن و حدود 90 درصد افرادی که اونکس یا تکفیدرا مصرف می کنن ماهیانه فقط 10 دلار پرداخت می کنن. مابقی هم اگر بیشتر می دن به خاطر بیمه قوی که دارن و چون بیمه اشون اغلب پول دارو رو میده و حق بیمه بالایی هم میدن نشون میده اوضاع مالیشون خوبه می تونن بیشتر از 10 دلار بدن.
پس خدمت رسانی به بیماران خاص ربطی به پرداخت حق بیمه نداره. وظیفه هر کشوره.
اما مسئله ای که اینجا هست اینه که اوضاع یک کشور مثل یک زنجیره. وقتی شرایط مملکت از لحاظ اقتصادی وخیمه نمی شه انتظار داشت توی حمایت از بیمارا مثل کشورهای دیگه باشه. وقتی الان ورود 1 دلار به مملکت به سختی صورت می گیره خیلی سخته که دولت یه حجم عظیمی از درامدش رو صرف واردات دارو بکنه. در نظر بگیرین ما 60000 ام اسی داریم فرض کنیم 20000 تاشون اونکس یا تکفیدرا بخوان با این قیمت باید حدود 1 میلیارد دلار سالانه صرف واردات داروی این افراد بشه یعنی چیزی حدود 1 درصد درامد ارزی برای سه ده هزارم جمعیت کشور!!! یکمعدد عجیبیه.
کاری که به نظر من منطقیه غربالگری بیماران ام اس توی کشور هست. داروی سینوکس یکی از بهترین داروهای این بیماریه و بسیاری از بیماران نتایج خوبی ازش گرفتن. همینطور خیلی های دیگه از رسیژن. درصد این افراد کم هم نیست. اما خوب مشخصا بعضیا ممکنه به هر دلیلی با این داروها مشکل پیدا کنن کاری که میشه کرد یک مرکز مورد اعتماد شرایط بیمار رو بررسی کنه و مشخص کنه که این فرد باید مثلا از اونکس یا ربیف استفاده کنه و بعد از اون این دارو لزوما برای این افراد تجویز بشه و با قیمت مناسبی هم در اختیارشون قرار بگیره. اینطوری من فکر می کنم مشکل دارو کمی حل بشه. لزومی نداره کسی که از سینوکس نتیجه خوبی گرفته اونکس مصرف کنه و در عوض یک نفر نتونه این دارو رو داشته باشه.
و نکته اخر اینکه بدترین چیز اینه که اطمینان افراد نسبت به یه دارو از بین بره و حتی اگر اون دارو موثر هم باشه دیگه اون اثر لازم رو نداره. پس وقتی نسبت به چیزی مطمئن نیستیم اظهار نظری نکنیم و دید افراد رو نسبت به یه دارو بد نکنیم.

[farzaneh20]

این مطلب یه جورایی تو دلمو خالی کرد آخه امروز می خوام داروی ایرانی بزنم آخه وقتی خارجی نیست ...به قول دکتر طوفانیان : وقتی مامان نیست زن بابا رو بچسب زدن داروی ایرانی بهتر از قطع داروست .

[hessam]

آقا مهدی متشکرم
منم می خواستم به گونه ای مشکل بیمه را بگم یک اشاره ای به قانون 5 سال پنچم توسعه را داشته که بحث پیچیده می شد وارد چرا نشدها و چرا نکردن ها میشدیم
ولی شما راحت با این مقایسه ای که بین کشورهای دیگه داشتید
نقش بهداشت وسلامت را در بودجه بندی نه نتها کشور های پیشرفته حتی در ایران راحت بیان کردید
در مورد تحریم ها
1. ایران از لحاظ دارو و مواد اولیه دارویی تحریم نیست
و دو بانک اروپایی برای این منظور از طرف اتحادیه اروپا اجازه باز کرد حساب ارزی برای ایران دارند
2. شرکت های سازنده دارو برای محموله های داروی که به سمت ایران ارسال می کنند تخفیف های قابل توجهی را در نظر گرفته اند

مشکل دارو توی ایران بودجه و پول نداشتن نیست
مشکل
1. اعتقادات و افکار اشتباه که داخل همین تاپیک در ارسال 8 اشاره کردم که برای دوستان قابل قبول نبود
2. مدیریت ظعیف

[sooorooosh]

عزیز من خوب مهدی هم داره میگه. مگه کشور چقدر هزینه داره که بخواد 4000 دلار پول آونکس رو بده؟یا مثلاً n تومن پول تا سبری. شرکت آمریکایی که کاری نداره که تو چقدر حق بیمه میدی. اینا وقتی میخوان پول داروشون رو میگیرن به دلار میگیرن. من بالا هم نوشتم اَورِج باید 200 دلار بدن. بعضی جاها بیشتره.
البته نظام بیمه آمریکا خیلی جالب نیست. و درمان گرون هست. دوست خودم سیروس هلند زندگی میکنه. اومده بود شیراز دیدمش میگفت من تای سبری رو رایگان بهم میدن. فیزیو همه چیزاش هم رایگان هست. یعنی نظام بیمه اروپا خیلی کارا آمد تر ه.
اگر کشورت همچین در آمدی داشته باشه میتونه پول برای هزینه دارو جنابعالی بده. ربطی به مدریت نداره. من میگم دلار نیست.اختلاص میشه.
جنابعالی اگر میتونی باید چند تا زحمت بکشی تا به این چیزا که میخوای یعنی داروی ارزون تو ایران برسی:
1-کشور صنعت میخواد. میتونی بری کارخونها رو راه بندازی که در آمد داشته باشیم؟
2-سیستم اقتصادیمون فاسده میتونی در صورت در آمد داشتن کاری کنی که پول به دست مریض برسه؟
3-کشته و مرده ادبی حرف زدنتم
4-اون آقا مهدی آمریکا تشریف دارن. جنابعالی هم میتونی اپلای کنی بری آمریکا. فقط باید یه خورده زحمت بکشی تو دانشگاه شریف واحد پاس کنی . تافل . gre هم میخواد
5-خیلی توانا هستی پاشو بشو چگورا حق ملت رو بگیر . اینجا تو این فضای مجازی با ارائه مطلب کاری نمیشه کرد.ما که همه چیزمون ژسته اینم روش
6- هَسه بر سه نوع هَسه.یکیش هَســــــــــــهخرما هَسه.یکیش هَسه اتم هَسه. یکیشم هموهَه هَسه.
ها کاکو جونی.ایطور کارمون نمیشه

[دل آرام]

ای بابا خیلی خودتون را درگیر این مسایل نکنید برامون استرس و دلهره سمه من به شخصه هم ایرانی مصرف کردم هم خارجی خداییش اثری که ایرانی داره هیچوقت داروهای گرون خارجی نداشت خدا را شکر هم کبدی سالم هم پلاک های غیر فعال و در حال انقراض اگه خدا بخواد دارم ولی با داروی خارجی کبدی خراب و هر6 ماه یکبار حمله های وحشتناک داشتم الحمدالله خدایا شکرت

[مهدی نصیری]

اقا جان داروهای ایرانیرو من تاحالا ازشون بدی ندیدم.زیفرونم زدم خیلیم خوب بوده بتافرونم زدم اکستاویام زدم.از داروی ایرانی بشششدت راضیم.

[حامدی فر]

هم خوشحالم هم ناراحت
یک موقعی وقتی چنین چیزهایی می خواندم فقط خودم و دوستان سیناژن باید دفاع می کردیم اما امروز یک دنیا به سینووکس و رسیژن افتخار کردم که بیماران مصرف کننده از آنها دفاع می کنند.
دوستان عزیز اول یک سوال دارم. چرا تا زمانی که قیمت داروهای خارجی به دلیل گرانی خارج از حد توان پرداخت عمده ی مصرف کنندگان نشده و بازار داریی آنها تهدید نشده معمولا کیفیت داروهای تولید داخل مورد حمله قرار نمی گیرد؟ جرا در آن زمان ها کسی دلسوخته و نگران این دارو نماها و بیماران مصرف کننده ی آنها نیست؟
کسی که به سینووکس و رسیژن اصطلاح دارو نما را بدهد یکی از بزرگنرین گناهان را بر گردن گرفته است چون فقط خداوند شاهد است و بچه های سیناژن که ما برای تولید یک داروی با کیفیت و کاملا مشابه آونکس و ربیف چه زحماتی می کشیم. بازهم با قاطعیت تمام تاکید می کنم نشابه آونکس و ربیف
دوستان جندین بار گفته ام و بار دیگر هم می گویم. این جمع بندی داروهای ایرانی و داروهای خارجی بسیار کوته نظرانه و عامیانه است. هر شرکتی فارغ از ملیت برای خودش اهداف کیفی دارد و برنامه های کیفی می گذارد. به سینووکس و رسیژن چه ارتباطی دارد که شما مثلا بروفن ایرانی خورده اید و سردردتان خوب نشده اما ادویل خارجی خورده اید خوب شده؟ خب نگاه کنید ببینید ساخت کدام شرکت بوده دیگر نخرید. مگر تمام شرکت های داروسازی اروپایی و آمریکایی بهترین کیفیت را دارند؟ خیر اصلا چنین نیست تنها تفاوت این است که فقط شرکت های خوب و دارای بهترین کیفیت توان صادراتی دارند و شما عمدتا محصولات آنها را می بینید اما در مقابل تمام داروهای تولید ایران را در دسترس دارید. از بهترین کیفیت تا بدترین آن
متاسفم که نگارنده ی مقاله با اهداف کاملا شخصی آرامش شما و انگیزه و تلاش ما را هدف می گیرد و بدون هیچ ادله و مدرک علمی و صحیح بر اساس اینکه دوست نرولوژیستش در خارج چه گفته به خودش جرات نوشتن این خزعبلات را می دهد
مطالعات مختلف دانشگاهی در داخل و خارج از کشور توسط مراکز دانشگاهی برای اثبات کیفیت دارو ها با مشابه برند اصلی انجام شده است و ۴۰۰ نرولوژیست در ایران سینووکس و رسیژن را برای حدود ۱۸۰۰۰ بیمار در مدت ۷ سال گذشته تجویز می کنند و بدون استثنا هیچکدام مشکل کیفی با آن مشاهده نکرده اند بعد حرف آن آقا یا خانم نرولوژیست سند است آنهم به این جرم که از این دارو ها هیچ نشنیده است!!!!!!! خب برای این نرولوژیست خارجی یا خارج نشین متاسفم چون به نظر می رسد نه در کنگره های علمی که بارها مقالات مربوط به سینووکس در آن ارایه شده شرکت می کند و نه حتی سری به کتاب نروفارماکولوژی کمبریج زده که هندبوک تمام متخصصین مغز و اعصاب دنیا برای تجویز داروست!!!!
ببخشید که سرتان را در آوردم اما دلم خیلی پر بود
در آخر ما فقط و فقط مدعی کیفیت محصولات خود هستیم و کیفیت هیچ یک از محصولات ایرانی دیگر خوب یا بد به ما ربطی ندارد

با آرزوی سلامتی