[earth]

دوست خوب راستش نمی خوام دلسردت کنم. اما اول اینکه اون موقعی که من به دنبال تهیه کارت بهزیستی بودم بهمن سال نود بود و من تازه در پی سوزش شدید کف پا و تجویز اشتباه تازه پالس گرفته بودم و خیلی هم حالم بد بود. تو صدا و صورت کامل مشخص بود که حالم خرابه. فکر کن تو اون وضعیت مراجعه کردم حدود دو ماه شایدم بیشتر منو به اینور اونور کشوندند و کلی به نظرم آبروریزی استشهاد محل و از این دری وری ها. بعدشم که کارت رو بهم دادند زدند توش معلولیت خفیف. خب چه بهتر معلولیت خفیفش هم آدم رو خفت باره. خدا نگیره تندرستی رو این کارتها به چه درد می خوره. فکر کن من تو چه حالتی رفته بودم و اینو برام زدند. حالا اگه الان می رفتم که دیگه هیچی بیرونم می کردند و به جرم اختلاص حبسم می کردند. وقتی بهشون گفتم حالا من با این کارت چه می تونم بکنم، گفتند: هیچی شاید بشه باهاش کارت مترو بگیری. که همون موقع هم این کار رو نمی شد انجام داد. در واقع بلااستفاده. تا الان. به نظرم سیزده، چهارده هزارتومن ارزش این همه دوندگی همراه با خواری و خفت رو نداره.

به هر حال کپی شناسنامه تمام صفحات
کپی برگ اول دفترچه بیمه
کپی کارت ملی پشت و رو
دستور پزشک که گواه بیمار بودن شما
آدرس
کپی فیش تلفن یا آب یا برق به خاطر اینکه بدونند کجا ساکن هستی

البته یه سری در روها هم بوده که گویا یه تعدادی الکی معلولیت درصد بالا گرفته و از یه سری مزایا استفاده کردند. به هر حال به هنگام مراجعه به این مرکز مواردی دیدم که از مراجعه ی خودم شرمسار شدم. نه اینکه فکر کنی من خیلی دولتمند هستم نه، اونا خیلی وضعیت بدی داشتند. برای همین شرایط سخت تر شده که جلوی اینجور سوء استفاده ها گرفته بشه. که اگر همه جا و به همین شدت سختگیری می شد الان وضعیت خیلی بهتر از این حرفا بود. دریافت اینچنین تسهیلات حق من و تو و همه ی افراد با شرایط سخت هستش.