[hamdam]

بیماری های خود ایمنی چگونه مهار می شوند،عفونت‌ها مهم‌ترین عامل محیطی در بیماری‌های خود ایمنی

برگشتن به رژیم غذایی نیاکان مان راه موثری برای پیش گیری این بیماری است.

رئیس مرکز تحقیقات بیماری های خود ایمنی شیراز:« عوامل محیطی از جمله برخورد با ترکیبات شیمیایی ، استرس ، رژیم غذایی ،ظروف پلاستیکی مورد استفاده در آشپزخانه و حتی پلاستیک بکاررفته در لباسی که می پوشیم با بروز بیماری های خود ایمن ارتباط قوی دارد.»
گاهی سیستم ایمنی بدن، سلول‌ها و بافتهای بدن را بیگانه تلقی کرده و بر علیه آن‌ها پاسخ ایمنی می‌دهد که باعث ایجاد بیماری‌های خود ایمن می‌گردد.
تاکنون ۸۰ نوع از بیماری‌های خود ایمن شناسایی شده است که طیف وسیعی از بافت‌ها و سلولهای بدن را در بر می‌گیرد. این بیماری‌ها بیماری‌های مزمنی هستند که مادام العمر با فرد باقی مانده و قابلیت درمان صد در صد ندارند.
در همین راستا مراکز تحقیقاتی متعددی به منظور یافتن راهکاری برای پیشگیری و درمان این بیماری‌ها مشغول به فعالیت می‌باشند. در این باره گفتگویی با رئیس مرکز تحقیقات بیماری‌های خود ایمنی دانشگاه علوم پزشکی شیراز به شرح زیر داریم.
دکتر اسکندر کمالی سروستانی درباره فعالیت‌های این مرکز به خبرنگار سینانیوز این گونه توضیح می‌دهد: «هدف از تأسیس این مرکز جمع آوری اطلاعات مربوط به بیماران خود ایمنی و در ‌‌نهایت کمک به درمان آنهاست. با جمع آوری اطلاعات این بیماران یک بانک بیولوژیک از بیماریهای مختلف خود ایمنی که تعداد افراد بیشتری را درگیر کرده یا در فرد علائم بدخیم‌تر ایجاد می‌کنند، مثل بیماری «ام اس» در حال تهیه می‌باشد.»
وی افزود: «این بانک که حاوی «دی ان‌ای»، نمونه سرم و کل اطلاعات بالینی فرد می‌باشد، یک ذخیره اطلاعاتی بزرگ برای همه همکاران بالینی و دانشجویان دوره‌های تخصصی و فوق تخصصی این رشته است و حدود ۲۵۰۰ نمونه مختلف از بیماران و ۲۰۰۰ نمونه کنترل از مناطق مختلف ایران می‌باشد.»
رئیس مرکز تحقیقات بیماری‌های خود ایمنی دانشگاه علوم پزشکی شیراز با بیان اینکه این سیستم برای مطالعات ژنتیکی کاملا در دسترس محققین می‌باشد، گفت: «همکاران ما در طی روزهای هفته به صورت هماهنگ شده به کلینیک‌های تخصصی مراجعه و از بیماران نمونه گیری و پرسش نامه‌ای حاوی اطلاعات بالینی تهیه می‌نمایند و با پیگیری مستمر این بیماران اطلاعات لازم در مورد این بیماران جمع آوری می‌گردد.»
دکتر کمالی سروستانی عنوان کرد: «از جمله کارهای متعددی که در این قسمت انجام می‌شود، سیستم تحویل هدف دار دارو به کمک لیپوزوم و چگونگی وارد کردن دارو به داخل لیپوزوم، بالا بردن عمر دارو و همچنین جایگزین کردن این روش با روش تزریق مستقیم دارو بررسی می‌شود.»
وی با اشاره به این مطلب که در این روش دارو به صورت مستقیم وارد بافت مورد نظر گشته و اثرات منفی دارو را روی دیگر بافت‌ها کاهش می‌دهد، تاکید کرد: «تکنولوژی لیپوزوم در کشور جدید نیست، اما انتقال دارو به صورت هدفمند تنها در این مرکز در حال بررسی است.»
رئیس مرکز تحقیقات بیماری‌های خود ایمنی، از دیگر فعالیت‌های این مرکز را ژن درمانی که توسط لنتی ویروس‌ها صورت می‌گیرد، دانست و گفت: «لنتی ویروس‌ها شامل چندین حامل می‌باشند که ژن بیماری زایی از آن‌ها حذف شده. بنابراین خطر بیماری زایی ندارند و می‌توان ژن مورد نظر را وارد ژنوم ویروس کرده و در محیط کشت سر هم بندی نمود و سپس ویروس نوترکیب وارد سلول شده و باعث تصحیح ژن معیوب یا تولید پروتئین مهار کننده می‌گردد.»
وی بیان نمود: «یکی از این سلول‌ها سلول‌های دندریتیک است، این سلول‌ها در تحریک پاسخ ایمنی نقش دارند و اگر بتوان این سلول‌ها را طوری تغییر داد که بجای تحریک پاسخ ایمنی، آن را مهار کند، در نتیجه بیماری‌های خود ایمنی هم مهار می‌شود.»
دکتر کمالی سروستانی تصریح کرد: «از دیگر کارهایی که در این مرکز انجام می‌شود، کار روی سلول‌های بنیادی مغز استخوان است. سلول‌های بنیادی روی محیط کشت رشد داده شده و سپس به سلولهای مختلف که می‌توانند در مهار یا درمان بیماریهای خود ایمن مورد استفاده قرار گیرند تمایز می‌یابند.»
وی افزود: «اینکه چرا از سلول‌های بنیادی استفاده می‌شود این است که از یک طرف سلولهای بنیادی مغز استخوان خودشان موادی ترشح می‌کنند که سیستم ایمنی را مهار می‌کند و از طرف دیگر اگر بتوان آن را به سلول‌هایی که توسط بیماری خود ایمن تخریب شده‌اند، تمایز داد، می‌توان آن‌ها را جایگزین بافت آسیب دیده کرد، مثل درمان «ام اس» یا دیابت تیپ ۱.»
دکتر کمالی سروستانی به دیگر عملکرد‌های این مرکز چون مطالعات ژنتیکی روی پلی مورفیسم‌ها و بدست آوردن الگوی دقیقی از آن‌ها اشاره کرد و بدست آوردن تصویر کامل ژنتیکی از این پلی مورفیسم‌ها را به منظور پیش بینی و استعداد افراد برای بیمار شدن یا نشدنشان در آینده را ارزشمند دانست.
رئیس مرکز تحقیقات بیماری‌های خود ایمنی با تاکید بر این مطلب که هیچ مرکز تحقیقاتی در کشور به هدف بیماری‌های خود ایمن و درمان آن و دید مهار پاسخ ایمنی کاری انجام نداده است اظهار امیدواری کرد که در آینده حتما راهی برای درمان این بیماری‌ها پیدا خواهد شد.
وی افزود: «عوامل مختلفی در ایجاد این بیماری‌ها نقش دارند. عوامل محیطی از جمله برخورد با ترکیبات شیمیایی، استرس، رژیم غذایی، ظروف پلاستیکی مورد استفاده در آشپزخانه و حتی پلاستیک بکاررفته در لباسی که می‌پوشیم با بروز این بیماری‌ها ارتباط قوی دارد.»
دکتر کمالی سروستانی گفت: «برگشتن به رژیم غذایی نیاکانمان راه موثری برای پیش گیری از بیماری‌های خود ایمن است، و خوردن پوست انگور، توت فرنگی و توت سیاه به منظور کاهش التهاب و مصرف روزانهٔ میوه و سبزیجات تازه و مولتی ویتامین برای مهار پاسخ ایمنی مفید است.»
دکتر کمالی سروستانی در پاسخ این سئوال که آیا گلو درد‌ها وعفونت‌های کودکی نقشی در ایجاد بیماری‌های خود ایمنی دارند گفت: «عفونت‌ها به عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل محیطی در بیماری‌های خود ایمن هستند اما این‌ها مثل یک تیغ دو لبه عمل می‌کنند. نوع عفونت، زمان شکل گیری و نحوه برخورد می‌تواند متفاوت باشد، به عنوان مثال اگر کودکی به گلو درد استرپتوکوکی مبتلا شود و سریع درمان نشود، این احتمال وجود دارد که ماهیچه‌های قلبی توسط سیستم ایمنی مورد حمله قرار گیرد و فرد دچار تب روماتیسمی شود.»
وی افزود: «از طرفی دیگر در کشورهایی که در سطح بالایی از بهداشت هستند و برخوردشان با عوامل عفونی کمتر است، نرخ بیماری‌های خود ایمنی به شدت افزایش یافته است، پس گاهی نیز بیماری‌های عفونی می‌تواند از بروز بیماری‌های خود ایمنی جلوگیری کند.»
دکتر کمالی سروستانی با اشاره به اینکه نرخ بیماری‌های خود ایمن در اروپای غربی بیشتر از شرقی است چرا که سیستم‌های فاضلاب در اروپای شرقی نسبت به غربی پیشرفته نیست و وقتی به کودهای کشاورزی نگاه شد، محققین متوجه شدند در اروپای شرقی از کود‌های انسانی و حیوانی استفاده می‌شود.»
وی ادامه داد: «بنابراین احتمال برخورد با تخم کرم و باکتری‌های مختلفی وجود دارد اما در اروپای غربی کودهای شیمیایی مورد استفاده قرار می‌گیرند که این احتمال برخورد را کم می‌کند، و به دنبال آن نرخ بروز بیماری را بالا می‌برد.»

[شهرزاد]

«یکی از این سلول‌ها سلول‌های دندریتیک است، این سلول‌ها در تحریک پاسخ ایمنی نقش دارند و اگر بتوان این سلول‌ها را طوری تغییر داد که بجای تحریک پاسخ ایمنی، آن را مهار کند، در نتیجه بیماری‌های خود ایمنی هم مهار می‌شود.»

یعنی واقعا میشه ؟

دکتر کمالی سروستانی گفت: «برگشتن به رژیم غذایی نیاکانمان راه موثری برای پیش گیری از بیماری‌های خود ایمن است، و خوردن پوست انگور، توت فرنگی و توت سیاه به منظور کاهش التهاب و مصرف روزانهٔ میوه و سبزیجات تازه و مولتی ویتامین برای مهار پاسخ ایمنی مفید است.»

چه با مزه

[jb_a99]

من سالهاست بیماری خود ایمنی ویتیلگو دارم اما به تجربه دریافتم که دوری از استرس و همچنین استفاده از آمپول B6 و D3 در مهار این بیماری به من کمک کرده اند و زمانی که احساس می کنم قسمتی از بدنم رو می خواد در گیر کنه از پماد کلو بتازول استفاده می کنم
این رو برای دکتر نوشتم تا شاید تو تحقیقات شون کمک و راه گشا باشه
با تشکر

[sargol]

تاریخ نشر: پنجشنبه 12 خرداد 1390
بیماری ‌های خودایمنی را بهتر بشناسیم

سلول های دستگاه ایمنی بدن در یک فرد، گاهی و به دلایل گوناگون ممکن است نتواند برخی از مواد و اجزای بدن فرد را از مواد خارجی تشخیص دهد و از این رو نسبت به بافت های خودی حساس...


سلول های دستگاه ایمنی بدن در یک فرد، گاهی و به دلایل گوناگون ممکن است نتواند برخی از مواد و اجزای بدن فرد را از مواد خارجی تشخیص دهد و از این رو نسبت به بافت های خودی حساس شده و بر ضد آن ها آنتی کور ترشح می ‌کند. نتیجه ی حاصله را بیماری خود ایمنی یا حساسیت خودی می‌ نامند.

بیماری خودایمنی(autoimmune) هنگامی رخ می دهد که دستگاه ایمنی بدن به اشتباه حمله به خود بدن را آغاز می کند. از جمله بیماری‌ های خودایمنی شناخته شده ‌تر می ‌توان به لوپوس، آرتریت روماتوئید و اسکلروز متعدد(ام‌ اس) اشاره کرد. اغلب این بیماری ‌ها مزمن هستند، اما بسته به نوع عارضه ممکن است قابل کنترل باشند.

بیماری ‌های خودایمنی، زنان را بیشتر از مردان گرفتار می ‌کنند و در برخی از خانواده ‌ها شایع ‌تر هستند؛ بنابراین دارای زمینه ارثی هستند.

علائم این بیماری ‌ها رفت و برگشت دارد، ممکن است بیمار مدتی هیچ علامتی نداشته باشد و بعد حمله ی شدید و ناگهانی بیماری رخ دهد که به آن " شعله‌ ورشدن" (flare-up) بیماری می ‌گویند.

علائم و شدت بیماری در انواع مختلف این بیماری ‌ها متفاوت است.

علاوه بر داروهایی که برای درمان این بیماری ‌ها به کار می‌ رود، کاهش استرس هم به بهبودی علائم کمک می ‌‌کند. مراقبه و خودهیپنوتیسم نیز به برخی افراد کمک می‌کند.

افراد مبتلا به بیماری ‌های خودایمنی باید عادات سالمی مانند انجام مداوم ورزش، داشتن رژیم غذایی مناسب و داشتن خواب کافی را برگزینند.

اطلاعات اولیه

در شرایط طبیعی، دستگاه ایمنی بدن بنا به پدیده‌ ای به نام تحمل(Tolerance) نسبت به آنتی ژن های خودی عکس‌العمل نشان نمی ‌دهد. عواملی مانند دور نگه داشتن آنتی ژن های خودی از دسترس سلول های دستگاه ایمنی، تنظیم فعالیت لنفوسیت ها توسط سلول های T مهار کننده و حذف سلول های T حساس به آنتی ژن های خودی در تداوم پدیده تحمل در دستگاه ایمنی دخالت دارند. تغییر در هر یک از عوامل فوق و یا تغییر در آنتی ژن های خودی، سبب تولید آنتی بادی هایی بر علیه آنتی ژن های خودی می‌ گردد که اختلالات حاصله را بیماری های خود ایمنی و در مواقعی پاسخ خود ایمنی می ‌نامند که بسیار متعدد هستند و در اعضای مختلف بدن، مشاهده می‌ گردند.

عوامل ژنتیکی موثر در بروز بیماری های خود ایمنی

بهترین دلیلی که می ‌توان برای اثبات وجود زمینه ژنتیکی در بروز بیماری های خود ایمنی عنوان نمود، افزایش شیوع بیماری در دو قلوهای یک تخمکی، دو تخمکی و اعضای یک خانواده می ‌باشد. با این حال، توارث آن ها پیچیده است و ژن های مختلفی در آن دخالت دارند یا به عبارت دیگر، توارث پلی ‌ژنیک است. جایگاه ژن های دیگر دخیل در بیماری را اخیرا کشف کرده‌ اند و اطلاعات ما در مورد آن ها بسیار اندک است. یک دسته از ژن ها که با بیماری های خود ایمنی ارتباط دارند و مورد مطالعه زیادی قرار گرفته‌ اند، کمپلکس HLA یا MHC می‌ باشد.

عوامل محیطی

بعضی اتو آنتی ژن ها از دسترس سیستم ایمنی بدن دور نگه داشته شده ‌اند و این در حالی است که لنفوسیت های T و B ضد این اتو آنتی ژن ها در بدن افراد وجود دارند. اما وجود آن ها به بروز بیماری نمی ‌انجامد چون این آنتی ژن ها بالقوه از دید سیستم ایمنی مخفی نگه داشته شده‌ اند.

پروتئین های عدسی چشم و قرنیه ی چشم، آنتی ژن های کندروسیت های غضروف و آنتی ژن های اسپرماتوزوئیدها، نمونه‌ هایی از این آنتی ژن های مخفی هستند. ولی اگر متعاقب بعضی حوادث فیزیکی یا عفونت، این آنتی ژن ها به سیستم ایمنی معرفی گردند، پاسخ ایمنی ظاهر می‌ شود.

متعاقب بعضی عفونت های ویروسی یا مصرف داروهایی که می ‌توانند اپی ‌توپ سلول T را تغییر دهند، لنفوسیت های T فعال می‌ شوند. بعضی عفونت های باکتریایی مثل عفونت های استرپتوکوکی می‌ توانند آنتی بادی هایی بسازند که قادرند به بافت سالم نیز اتصال یابند و باعث بروز بیماری خود ایمنی شوند مثل درگیری قلب در عفونت های استرپتوکوکی.

مطالعه ی بیماری های خودایمنی از دو جهت مفید است:

* درمان بهتر بسیاری از بیماری های خود ایمنی شدید

* و کنترل و تنظیم پاسخ های ایمنی که بیماری های خود ایمنی تظاهری از اختلال در آن ها می ‌باشند.

بیماری های خود ایمنی وابسته به آنتی بادی

کم خونی همولیتیک خود ایمن

اگر آنتی بادی ها با گلبول های قرمز خود شخص، واکنش نشان دهند، بیماری را کم خونی همولیتیک خود ایمن گویند. یکی از دلایل کاهش تعداد گلبول های قرمز خون، نابوی آن ها توسط آنتی بادی علیه آنتی ژن های سطحی گلبول های قرمز است.

میاستنی گراویس

در این بیماری، آنتی ژن خودی، گیرنده استیل کولین در محل تلاقی ماهیچه‌ ها و رشته ‌های عصبی است. اتصال آنتی بادی به گیرنده استیل کولین مانع ارسال پیام عصبی توسط استیل کولین می‌ شود و باعث ضعف شدید عضلانی و اختلال در عمل بلع و تنفس می‌ شود.

بیماری گریوز

هر چند بیماری گریوز یک بیماری چند عضوی است، اما یکی از مشخصات اصلی آن، پُرکاری غده تیروئید 15776 می‌ باشد. این جنبه از بیماری را می ‌توان به عنوان نمونه ‌ای از آنتی بادی هایی که علیه گیرنده یک هورمون ساخته شده‌ اند و به جای ایجاد اختلال در کار آن ، باعث فعال شدن آن می‌ گردند، ذکر نمود.

بیماری خود ایمنی ناشی از لنفوسیت های T

اسکلروز مولتیپل (بیماری MS)

در این بیماری، میلین بافت عصبی تخریب می‌ شود و سیر بیماری را به صورت فلج عود کننده و یا فلج مزمن پیشرونده درمی‌ آورد. این بیماری خود ایمن به وسیله ی لنفوسیت های T ایجاد می ‌شود.

دیابت شیرین نوع 1

در این نوع دیابت، سلول های بتای لوزالمعده طی واکنش های التهابی مزمن، تخریب می ‌شوند.

تیروئیدیت هاشیموتو

این بیماری تیروئید بیشتر در زنان میانسال دیده می ‌شود. این بیماری، گواتر را ایجاد می ‌کند. عامل و منشا این بیماری ناشناخته است و به نظر می‌ رسد که آنتی بادی و لنفوسیت های T در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند.


منابع:

همشهری آنلاین

دانشنامه رشد

گردآوری : گروه اینترنتی نیک صالحی



تمامی مطالب این پایگاه تحت نظارت و مطابق با قوانین جمهوری اسلامی ایران میباشد.

[ابراهیم]

ممنون از سارگل و همدم
امیدوارم خبر درمان قطعی رو از شما بشنوم