[najva]

سلامت نیوز: دریادرمانی به کاربرد آب دریا به صورت گرم یا پاشیدن پرفشار آن بر بدن در استخرهای ویژه که موجب ماساژ اندام‌های بدن می‌شود تا کاربرد لوسیون‌های بدنی، پوست‌اندازها (exfoliants‎) ، ماسک‌ها، مرهم‌ها و پوشاننده‌های بدنی جلبکی و رسوباتی دریا اطلاق می‌شود.

آب دریا در درجه حرارت بدن نگه داشته می‌شود تا یون‌‏‎های معدنی به درون خون رخنه کند و سموم نیز بیرون روند. آب دریا موجب باز شدن منافذ پوستی شده و جذب کانی‎‏‌های دریایی را بهبود می‌بخشد. همچنین موجب کاهش فشار روی مفاصل کشیده شده می‌شود و با ترکیب ماساژ درمانی، می‌‏‎تواند اثرات بسیار سودمندی را بر سلامتی ایجاد کند. جلبک‌ها و رسوبات دریایی که به صورت پوشاننده بر بدن به کار می‌روند نیز به دلیل درصد بالای ترکیبات محلول برای سلامت مفید هستند. در حقیقت، گفته می‌شود پودرهای جلبکی حاوی ترکیبات ضد باکتریایی، ضد ویروسی و آنتی بیوتیکی نیز هستند.

همچنین چنین پنداشته می‌شود که آب شور و درمان ‏‎های جلبکی، برای بیماری‌های پوستی مانند «پسوریازیس»، اگزما، جرب و درماتیت آتوپیک بسیار مفید هستند و برای مشکلات ترومایی (مانند آتروفی ماهیچه‌ها، ناراحتی‌های مفاصل و آرتریت)، بیماری‌های دستگاه گردش خون (پری فشارخون، تصلب شرائین و غیره)، بیماری‌های تنفسی (آسم، برونشیت و غیره) و التهاب مزمن (آرتریت روماتیسمی و غیره) نیز سودمند هستند‎.‎

پژوهش‌های جدید نیز نشانگر مفید بودن دریا درمانی در اثر بخشی روی سیستم ایمنی، برگشت پاسخ ناپذیری سیستم «اندوکرین هیپوتالامیک ـ آدرنال»، بهبودی کیفیت خواب و مقابله با احساس خارش و التهاب موضعی است. همچنین دریا درمانی در شرایط بی‌تحرکی و به حرکت درآوردن بیماران بعد از جراحی مفید است‎.‎

دریا درمانی برای زنان حامله یا افرادی که تحت شیمی‌درمانی یا رادیوتراپی هستند، به دلیل این که تهوع آنها را افزایش می‌دهد، توصیه نمی‌شود. پزشکان فرانسوی معتقد هستند که 8 روز دریا درمانی، اثرات خود را 6 تا 8 ماه نگه می‌دارد. هم اکنون بیش از 50 مرکز دریا درمانی در سواحل فرانسه موجود است. آب دریا با بیش از 120 عنصر شیمیایی به شکل نمک و گازهای محلول، محیط بی‌همتایی را برای تبادل عناصر شیمیایی با ارگانیسم‌ها فراهم آورده است. با قرار گرفتن بدن در شرایط آب گرم دریا، بیش از 60 عنصر که در اشکال ریز در آب دریا شناور هستند در مجاورت منافذ پوست قرار می‌گیرند‎.‎

آب دریا 32 گرم املاح نمکی در هر لیتر دارد، در حالی که در محیط درونی انسان، 9 گرم در هر لیتر نمک وجود دارد. این اختلاف، موجب برانگیختن اثر اسمزی می‌شود و آب گرم دریای مورد استفاده در دریادرمانی نیز موجب گشاد شدن عروق پوستی شده و انگار شبیه به این است که با دریا درمانی وارد یک پمپ بنزین شده‌ایم که بدن ما با املاح مفید پر می‌شود.

شیوة دیگر برای ورود نمک‌های زیستی به بدن در دریا درمانی، استفاده از پوشش‌های جلبکی است. زیرا جلبک ‏‎های دریایی می‌توانند نمک‌های دریایی را تا چندین هزار بار در خود انباشته سازند. یک جلبک می‌تواند آهن را تا 200 هزار بار یا مس و روی را 2 تا 4 هزار بار در خود به صورت انتخابی تغلیظ کند‎.‎

از این رو بر اساس نیاز، درمانگر مکتب دریا درمانی از هر نوع جلبک به یک منظور استفاده می‌کند. همچنین رسوبات دریایی بعد از فرآوری و گرم کردن که ممکن است با آب دریا نیز مخلوط شوند، برای اثرات ضدالتهابی، آرامبخشی و تسکین دهندگی آنها به ویژه در درد مفاصل و کمر مورد استفاده قرار می‌گیرند‎.‎‏ گفته می‌شود کاربرد رسوبات گرم همراه جلبک‌های گرم بر پوست بدن، می‌تواند دردهای روماتیسمی را تسکین دهد.‏

هر چند همان گونه که اشاره شد، دریا درمانی به دلیل میل انسان پسامدرن به سوی طب جایگزین و مکمّل رو به گسترش است، امّا هنوز توان حقیقی دریا درمانی از دیدگاه علمی آشکار نشده است. تقریباً تمامی مجموعه مقالات علمی پزشکی در مورد دریا درمانی و درمان با آب و هوای دریایی از دریای مرده (بحرالمیت) گزارش شده‌اند که طیّ 60 سال گذشته توجه پژوهشگران گوناگون عرصة علوم پزشکی را به خود معطوف داشته است. امّا هر چند اثرات فیزیولوژیک آب دریا و دریا درمانی به ویژه در دستگاه گردش خون و سیستم وریدی ـ لنفی مورد کنکاش قرار گرفته است امّا متأسفانه تعداد مقالات پزشکی که به شیوة علمی به کارآزمایی‌های بالینی در این مورد مبادرت کرده‌اند بسیار ناچیز است و باید منتظر پژوهش‌های آینده بود. همین تعداد کم مقالات نیز که در سایت‌های پزشکی معتبر مانند‎ PubMed ‎نمایه شده اند، مربوط به اثر دریا درمانی در مورد بیماری‌های پوستی همچون پسوریازیس و بیماری فیبرومیالژی است.‏

پژوهش‌های پزشکی در مورد اثر دریا درمانی در پسوریازیس، نشانگر مؤثر بودن این شیوة درمانی که اثرات آن نیز پایدار است و نیازی به مصرف کورتیکو استروئید وجود ندارد. دو گروه مستقل نیز اثر دریا درمانی را روی فیبرومیالژی مورد بررسی قرار داده‌اند.

فیبرومیالژی با درد اسکلتی ـ عضلانی گستردة مزمن و افزایش درد پذیری با لمس همراه است که توأم با علائم دیگر همچون خستگی مزمن، اختلال خواب، مشکلات مفصلی، اختلال روحی ـ روانی و شناختی است. از آنجا که هیچ عامل مستقلی به عنوان علت فیبرومیالژی شناخته شده نیست، یک مدل چند عاملی در مورد این بیماری تصور می‌رود. این بیماری اثر فراوانی روی وضعیت سلامت، کیفیت زندگی، وضعیت شغلی و کارآیی فرد دارد‎.‎

در مطالعه‌ای که از هلند گزارش شده است، دریا درمانی اثر شگرفی روی علائم فیبرومیالژی و کیفیت زندگی بیماران داشته است.

همچنین در جدیدترین مطالعه نیز، اثر فیبرومیالژی در یک مطالعة کنترل شدة تصادفی مورد ارزیابی قرار گرفت که نشانگر سودمندی آن و نیز بهبودی در جنبه‌های هیجانی و احساسی بیماران بوده است‎.‎‏ هر چند ما هنوز نیازمند شواهد علمی برای اثر بخشی دریا درمانی روی بیماری‌های گوناگون هستیم، ولی آغاز این پژوهش در گسترة پزشکی، می‌تواند در مسیر درمانی بسیاری از بیماری‌های مزمن تحولی اساسی ایجاد کند‎.‎

از چشم اندازهای نوین در دریا درمانی، استفادة خوراکی از آب اعماق دریاها (deep-sea‎‎) است. به تازگی استفاده از آب دریاهای ژرف، نه فقط در تولید غذا، بلکه در صنعت و گسترة پزشکی نیز مورد کاوش قرار گرفته است؛ زیرا غنای مواد غیرآلی، درجة خلوص و محتوای کانی‌های آن، توجه پژوهشگران را به خود جلب کرده است. به ویژه، کانی ‏‎های گوناگون محلول شامل عناصر نایاب، که در آب دریاهای ژرف وجود دارند، سودمندی خود را نمایانده و در طیف‌های گسترده‌ای مورد بررسی کاربردی قرار گرفته اند‎.‎‏ امروزه از آب دریاهای ژرف برای درمان بیماری‌های وابسته به الگوی زندگی (همچون هیپرلیپیدمی و چربی بالای خون) استفاده می‎‏ شود‎.‎

در یک پژوهش، به خرگوش‌های طبیعی، آب دریاهای ژرف را که نمک زدایی شده بود با سختی 28، 300 و 1200 دادند. همزمان آنها را با غذای پر کلسترول تغذیه کردند و اثر پیشگیری کنندة آب دریاهای ژرف را بر روی هیپرلیپیدمی مورد بررسی قرار دادند. بر اساس نتایج این پژوهش، آشکار شد که آب دریاهای ژرف، افزایش مقادیر لیپیدی (کلسترول تام و ‏LDL‏ کلسترول) را کنترل کرده و این سطوح لیپیدی را در خرگوش‌های هیپرلیپیدمیک کاهش می‌دهد. از این رو، چنین به نظر می‌آید که منشاء این اثر، وجود کانی‌های شفابخش در آب دریاهای ژرف باشد.‏

[شهرزاد]

دریا دیدنش هم درمانه چه برسه بخواهی وارد آب دریا بشیم دلم براش تنگ شد


دریا درمانی



کاهش فشار عضلانی، افزایش جریان خون، دفع اسیدلاکتیک، کاهش تورم مفاصل و اعضاء متورم و کاستن از درد و سفتی مفصل.
حال ممکن است سئوال شود پس مزیت دریا درمانی نسبت به آب درمانی و هیدروتراپی چیست. اولاً آب دریا چگالتر و دارای دانسیته بیشتری می باشد و بدین وسیله شرایط بی وزنی را آسانتر و بهتر فراهم می نماید و از این طریق اعضایی که انجام حرکت برای آنها در هوا ممکن نیست این امکان را در آب دریا فراهم و ممکن می شود، علاوه بر این نشستن بیمار در ساحل و استنشاق هوا و یا افشانه ندربایی و نیز مشاهده افق، زیبائیهای دریا، شنیدن صدای امواج و لذت از تجلیات خدا بیمار را به وجد می آورد. گردش در ساحل دریا و قدم زدن در آب دریا ماهیچه های او را تقویت و نیرومند می سازد.
هنگام شنا کردن در دریا، امواج آب بیمار را به بالا و پائین برده او را می غلتاند. او را می چرخاند که مجموعه این حرکات همراه با حرکت مفاصل باعث ترشح اندورفین شده و مریض را به وجد آورده و در او احساس شعف و لذت ایجاد می نماید که خود انگیزه ای برای فعالیت تحرک بوده و او را به پویایی بیشتر ترغیب می نماید.
از آنجا که سردی آب دریا و گاهی وزش شدید باد بیماری را بدتر و درد را افزایش می دهد عملاً دریا درمانی به جز دوران بسیار کوتاهی و نیز در مناطق حاره امکان پذیر نمی باشد از طرف دیگر آب دریا باید از نظر درجه حرارت مساوی درجه حرارت بدن بوده یعنی 37 درجه سانتیگراد باشد و حتی کاهی برای بعضی از بیماران باید 40 تا 42 درجه باشد، لذا کشورهای اروپایی برای اینکه دریا درمانی را در تمام فصول سال تعمیم دهند بوسیله لوله های مخصوص آب دریا را دور ازشان و از عمق دریا که عاری از میکروب و آلودگی است منتقل کرده و آنگاه آنرا در استخرهای ویژه انباشته، گرم نموده و با ساختن اتاقهای مخصوص و گرم خانه های ویژه برای خشک نمودن بیمار (به وسیله اشعه ماوراء بنفش و غیره) و با عنایت به تمام نکات ایمنی و پزشکی دریا درمانی را انجام می دهند

[نسترنى]

دلم دريا خواست