2013/07/31, 05:33 PM
آوانس بیمه به بیماران اماس
سلامت نیوز : بیمه تامیناجتماعی و خدمات درمانی، پرخرجترین داروی بیماران اماس را تحت پوشش خود گرفتند. داروی تای سابری، گرانترین داروی بیماران اماس است و فاطمه هاشمی، مدیر خدمات اجتماعی انجمن اماس ایران به آرمان گفت این دارو که حدود 7 میلیون و 100 هزار تومان قیمت دارد، تحت پوشش بیمه به حدود 700 هزار تومان میرسد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از آرمان ؛ هر چند پردردسرترین داروی اماس بیمه شد اما هنوز داروهای دیگری در صف انتظارند تا تامیناجتماعی عنایتی کند و قدری از قیمتشان بکاهد. آن هم برای بیمارانی که به دلیل شرایط خاص، در محیطهای کاری کمتر پذیرفته میشوند و طبعا درآمد کمتری هم دارند. جدا از آن برخی تولیدکنندگان داروهای داخلی، از کم شدن تعهدات بیمه در قبال داروهای تولیدیشان اعلام نارضایتی میکنند. این اقدام بیمه باعث میشود مصرفکنندگان داروهای داخلی بیماری اماس نیز، با دشواری بیشتری از قبل در پی تامین هزینه دوا و درمان خود باشند.
از 7 میلیون تا هفتصد هزار تومان
نداشتن رنج دیگری به جز بیماری، برای بیمار شعاری است که مسئولان بهداشت و درمان، از آن سخن میگویند اما آنچه در عمل اتفاق میافتد، قصهای است متفاوت. یک بیمار اماس که دچار نوع حاد بیماری است و در معرض حملههایی است که هر کدامشان تا زور دارند از پا درش میآورند و ناتوانی را به او تحمیل میکنند، در مرحلهای بنا به تشخیص پزشک ناچار میشود داروی خود را عوض کند؛ چراکه داروی پیشین، دیگر پاسخگوی بیماری نیست و استمرار مصرف آن خطر حملات را کاهش نمیدهد و بیمار را رفتهرفته ناتوانتر میکند. اینجاست که داروی قویتری مورد نیاز است. دارویی که زورش به بیماری بچربد و بتواند جلوی حملهها را بگیرد تا بیمار بتواند شبیه یک فرد سالم، در جامعه به وظایف روزانهاش بپردازد.
تای سابری یک داروی مرحله آخر است؛ یعنی برای بیماری تجویز میشود که دیگر هیچ داروی دیگری برای بیماریاش جواب نمیدهد. اما پرداخت هزینه 7 میلیونی و گاه 10 میلیونی داروی تای سابری، جدا از کمیاب شدنش در دورهای، برای بسیاری از بیماران به مرز غیرممکن نزدیک میشود؛ وقتی بدانیم که به گفته مدیر خدمات اجتماعی انجمن اماس ایران یک بیمار مصرفکننده تای سابری، ناچار است ماهی یک بار این دارو را در یک مرکز درمانی مخصوص بیماران اماس تزریق کند. پرداخت ماهی 7 میلیون با درآمد طبقه متوسط که به زحمت به یک میلیون تومان میرسد، قابل تأمل است. اما بیمار یا ناچار است تن به معلولیت تا پایان عمر بدهد و مثل موجودی بیجان، باقی عمر را در گوشهای از خانه یا آسایشگاه بگذراند یا به هر در بزند برای جفت و جور کردن هزینه درمان.
هرچند انجمن اماس که با کمکهای خیرین اداره میشود، به بیماران برای تهیه دارو کمک میکند اما محدودیتهای مالی انجمن سبب میشود که نتواند به همه بیماران تحت هر شرایطی برای تامین هزینه دارو کمک کند چنانکه به گفته فاطمه هاشمی، یک خانواده در شیراز برای تامین هزینه درمان فرزندشان که به مرحله استفاده از داروی تای سابری رسیده بود، ناچار شده بودند خانه را بفروشند و خرج درمان بیماری فرزندشان بکنند. اینجاست که روشن میشود چرا یک سازمان بیمهگر که با دریافت حق بیمه ماهانه از بیمهشوندگان، عهدهدار تامین خدمات درمانی و اجتماعی به بیماران است، لازم است که برای بیمه کردن این دارو وارد میدان شود.
هر چند هنوز هم پرداخت ماهانه 700 هزار تومان برای عدهای ممکن است به قیمت پرداخت تمام حقوق ماهانهشان تمام شود، اما در هر صورت از قیمت کابوسوار 7 میلیون، رقم معقولتری به نظر میرسد. فاطمه هاشمی در رابطه با شرایط دریافت بیمه برای داروی تایسابری، به آرمان میگوید: «وضعیت بیمار باید در کمیته علمی بررسی شود، در صورت تایید و با در دست داشتن نامه انجمن اماس، بیمار میتواند از خدمات بیمه برای تای سابری بهرهمند شود.» اما تکلیف باقی داروهای اماس چه میشود؟ باقی مصرفکنندگان دارو باید برای تامین هزینه درمانی که از عهده خودشان به تنهایی خارج است به کجا مراجعه کنند؟
انجمن اماس، پیگیر وضعیت بیمه
یکی از نکاتی که باید در رابطه با بیماریهای خاصی چون اماس در نظر داشت این است که مصرفکنندگان داروهای اماس ناچارند تا پایان عمر، به مصرف دارو ادامه دهند چراکه این بیماری مانند بیماریهای دیگر، با گذراندن دوره درمانی کوتاهمدت بهبود نمییابد و بیمار ناچار است برای جلوگیری از حملهها، به طور مداوم مصرف دارو را ادامه دهد. با این وجود واضح است که جدا از خرجهای عادی زندگی زیر فشار تورم و افزایش قیمتها، در شرایطی که یک بیمار اماس، به دلیل ناآشنا بودن کارفرما با این بیماری از محیط کار طرد میشود، تامین مادامالعمر هزینه دارو تا چه حد طاقتفرسا خواهد بود.
در این بین عدهای از بیماران که نوع بیماریشان با داروهای تولید داخل سازگار است، دستکم این امید را دارند که بتوانند هزینه درمانشان را به دلیل ارزانتر بودن این داروها، پرداخت کنند اما به گفته هاله حامدیفر، مدیر یکی از شرکتهای تولیدکننده داروی اماس در ایران، بیمه تعهداتش را در قبال داروی تولیدی شرکت او کاهش داده است و این یعنی تحمیل بار بیشتر بر بیماران. به نقل از فارس حامدیفر میگوید: «در گذشته این مساله بیشتر برای داروهای وارداتی اماس مطرح بود اما اکنون سازمان تامیناجتماعی با کاهش میزان پوشش بیمهای خود مساله گرانی دارو و افزایش قیمت را حتی برای داروی تولید داخل نیز به بیماران اماس تحمیل کرده است.»
اما ظاهرا این تامیناجتماعی است که تعهداتش را در قبال این داروی تولید داخل کاهش داده است چراکه به گفته این داروساز در زمان حاضر سازمان بیمه خدمات درمانی هنوز پوشش قدیمی خود را با همان میزان پوشش 80 درصد ادامه میدهد و قیمت تمامشده داروی اماس ایرانی برای بیماران تحت پوشش این سازمان حدود 100هزار تومان در ماه تمام میشود اما سازمان تامیناجتماعی که در گذشته 90 درصد قیمت این دارو را پوشش بیمه میداد اکنون میزان پوشش خود را به زیر 70 درصد کاهش داده است. به این ترتیب قیمت عرضه داروی اماس برای بیماران که اکثرشان تحت پوشش بیمه تامیناجتماعی هستند، به بیش از 157 هزار تومان در ماه رسیده است. همین اختلاف 30درصدی برای بیماران اماس که باید تا آخر عمر این دارو را مصرف کنند، تحمل را مشکل کرده است.
حامدیفر میگوید: «سازمان تامیناجتماعی علت کاهش پوشش بیمهای داروی بیماران اماس ایرانی را کمبود بودجه اعلام کرده و گفته که وزارت بهداشت باید مابهالتفاوت قیمت این دارو را به این سازمان پرداخت کند.» در این میان، فاطمه هاشمی میگوید انجمن اماس پیگیر این داستان است و به احتمال زیاد در آینده نزدیک، وضعیت به حالت قبل بازمیگردد ضمن آنکه انجمن پیگیر است تا تعهدات بیمه نسبت به سایر داروهای اماس نیز، بار سنگین درمان روی دوش بیماران را سبکتر کند.
http://www.salamatnews.com/viewNews.aspx...363&cat=10
سلامت نیوز : بیمه تامیناجتماعی و خدمات درمانی، پرخرجترین داروی بیماران اماس را تحت پوشش خود گرفتند. داروی تای سابری، گرانترین داروی بیماران اماس است و فاطمه هاشمی، مدیر خدمات اجتماعی انجمن اماس ایران به آرمان گفت این دارو که حدود 7 میلیون و 100 هزار تومان قیمت دارد، تحت پوشش بیمه به حدود 700 هزار تومان میرسد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از آرمان ؛ هر چند پردردسرترین داروی اماس بیمه شد اما هنوز داروهای دیگری در صف انتظارند تا تامیناجتماعی عنایتی کند و قدری از قیمتشان بکاهد. آن هم برای بیمارانی که به دلیل شرایط خاص، در محیطهای کاری کمتر پذیرفته میشوند و طبعا درآمد کمتری هم دارند. جدا از آن برخی تولیدکنندگان داروهای داخلی، از کم شدن تعهدات بیمه در قبال داروهای تولیدیشان اعلام نارضایتی میکنند. این اقدام بیمه باعث میشود مصرفکنندگان داروهای داخلی بیماری اماس نیز، با دشواری بیشتری از قبل در پی تامین هزینه دوا و درمان خود باشند.
از 7 میلیون تا هفتصد هزار تومان
نداشتن رنج دیگری به جز بیماری، برای بیمار شعاری است که مسئولان بهداشت و درمان، از آن سخن میگویند اما آنچه در عمل اتفاق میافتد، قصهای است متفاوت. یک بیمار اماس که دچار نوع حاد بیماری است و در معرض حملههایی است که هر کدامشان تا زور دارند از پا درش میآورند و ناتوانی را به او تحمیل میکنند، در مرحلهای بنا به تشخیص پزشک ناچار میشود داروی خود را عوض کند؛ چراکه داروی پیشین، دیگر پاسخگوی بیماری نیست و استمرار مصرف آن خطر حملات را کاهش نمیدهد و بیمار را رفتهرفته ناتوانتر میکند. اینجاست که داروی قویتری مورد نیاز است. دارویی که زورش به بیماری بچربد و بتواند جلوی حملهها را بگیرد تا بیمار بتواند شبیه یک فرد سالم، در جامعه به وظایف روزانهاش بپردازد.
تای سابری یک داروی مرحله آخر است؛ یعنی برای بیماری تجویز میشود که دیگر هیچ داروی دیگری برای بیماریاش جواب نمیدهد. اما پرداخت هزینه 7 میلیونی و گاه 10 میلیونی داروی تای سابری، جدا از کمیاب شدنش در دورهای، برای بسیاری از بیماران به مرز غیرممکن نزدیک میشود؛ وقتی بدانیم که به گفته مدیر خدمات اجتماعی انجمن اماس ایران یک بیمار مصرفکننده تای سابری، ناچار است ماهی یک بار این دارو را در یک مرکز درمانی مخصوص بیماران اماس تزریق کند. پرداخت ماهی 7 میلیون با درآمد طبقه متوسط که به زحمت به یک میلیون تومان میرسد، قابل تأمل است. اما بیمار یا ناچار است تن به معلولیت تا پایان عمر بدهد و مثل موجودی بیجان، باقی عمر را در گوشهای از خانه یا آسایشگاه بگذراند یا به هر در بزند برای جفت و جور کردن هزینه درمان.
هرچند انجمن اماس که با کمکهای خیرین اداره میشود، به بیماران برای تهیه دارو کمک میکند اما محدودیتهای مالی انجمن سبب میشود که نتواند به همه بیماران تحت هر شرایطی برای تامین هزینه دارو کمک کند چنانکه به گفته فاطمه هاشمی، یک خانواده در شیراز برای تامین هزینه درمان فرزندشان که به مرحله استفاده از داروی تای سابری رسیده بود، ناچار شده بودند خانه را بفروشند و خرج درمان بیماری فرزندشان بکنند. اینجاست که روشن میشود چرا یک سازمان بیمهگر که با دریافت حق بیمه ماهانه از بیمهشوندگان، عهدهدار تامین خدمات درمانی و اجتماعی به بیماران است، لازم است که برای بیمه کردن این دارو وارد میدان شود.
هر چند هنوز هم پرداخت ماهانه 700 هزار تومان برای عدهای ممکن است به قیمت پرداخت تمام حقوق ماهانهشان تمام شود، اما در هر صورت از قیمت کابوسوار 7 میلیون، رقم معقولتری به نظر میرسد. فاطمه هاشمی در رابطه با شرایط دریافت بیمه برای داروی تایسابری، به آرمان میگوید: «وضعیت بیمار باید در کمیته علمی بررسی شود، در صورت تایید و با در دست داشتن نامه انجمن اماس، بیمار میتواند از خدمات بیمه برای تای سابری بهرهمند شود.» اما تکلیف باقی داروهای اماس چه میشود؟ باقی مصرفکنندگان دارو باید برای تامین هزینه درمانی که از عهده خودشان به تنهایی خارج است به کجا مراجعه کنند؟
انجمن اماس، پیگیر وضعیت بیمه
یکی از نکاتی که باید در رابطه با بیماریهای خاصی چون اماس در نظر داشت این است که مصرفکنندگان داروهای اماس ناچارند تا پایان عمر، به مصرف دارو ادامه دهند چراکه این بیماری مانند بیماریهای دیگر، با گذراندن دوره درمانی کوتاهمدت بهبود نمییابد و بیمار ناچار است برای جلوگیری از حملهها، به طور مداوم مصرف دارو را ادامه دهد. با این وجود واضح است که جدا از خرجهای عادی زندگی زیر فشار تورم و افزایش قیمتها، در شرایطی که یک بیمار اماس، به دلیل ناآشنا بودن کارفرما با این بیماری از محیط کار طرد میشود، تامین مادامالعمر هزینه دارو تا چه حد طاقتفرسا خواهد بود.
در این بین عدهای از بیماران که نوع بیماریشان با داروهای تولید داخل سازگار است، دستکم این امید را دارند که بتوانند هزینه درمانشان را به دلیل ارزانتر بودن این داروها، پرداخت کنند اما به گفته هاله حامدیفر، مدیر یکی از شرکتهای تولیدکننده داروی اماس در ایران، بیمه تعهداتش را در قبال داروی تولیدی شرکت او کاهش داده است و این یعنی تحمیل بار بیشتر بر بیماران. به نقل از فارس حامدیفر میگوید: «در گذشته این مساله بیشتر برای داروهای وارداتی اماس مطرح بود اما اکنون سازمان تامیناجتماعی با کاهش میزان پوشش بیمهای خود مساله گرانی دارو و افزایش قیمت را حتی برای داروی تولید داخل نیز به بیماران اماس تحمیل کرده است.»
اما ظاهرا این تامیناجتماعی است که تعهداتش را در قبال این داروی تولید داخل کاهش داده است چراکه به گفته این داروساز در زمان حاضر سازمان بیمه خدمات درمانی هنوز پوشش قدیمی خود را با همان میزان پوشش 80 درصد ادامه میدهد و قیمت تمامشده داروی اماس ایرانی برای بیماران تحت پوشش این سازمان حدود 100هزار تومان در ماه تمام میشود اما سازمان تامیناجتماعی که در گذشته 90 درصد قیمت این دارو را پوشش بیمه میداد اکنون میزان پوشش خود را به زیر 70 درصد کاهش داده است. به این ترتیب قیمت عرضه داروی اماس برای بیماران که اکثرشان تحت پوشش بیمه تامیناجتماعی هستند، به بیش از 157 هزار تومان در ماه رسیده است. همین اختلاف 30درصدی برای بیماران اماس که باید تا آخر عمر این دارو را مصرف کنند، تحمل را مشکل کرده است.
حامدیفر میگوید: «سازمان تامیناجتماعی علت کاهش پوشش بیمهای داروی بیماران اماس ایرانی را کمبود بودجه اعلام کرده و گفته که وزارت بهداشت باید مابهالتفاوت قیمت این دارو را به این سازمان پرداخت کند.» در این میان، فاطمه هاشمی میگوید انجمن اماس پیگیر این داستان است و به احتمال زیاد در آینده نزدیک، وضعیت به حالت قبل بازمیگردد ضمن آنکه انجمن پیگیر است تا تعهدات بیمه نسبت به سایر داروهای اماس نیز، بار سنگین درمان روی دوش بیماران را سبکتر کند.
http://www.salamatnews.com/viewNews.aspx...363&cat=10
باور نکن تنهایی ات را تا یک دل و یک درد داریم