[همسر یک مشکوک به ام اس]

همانطور که می دانیم هدف از درمان ایمونولوژیک برای MS در حال حاضر در حال تحول است. این مسئله باعث تغییردر هدف اولیه درمان شده است که کند کردن پیشرفت ناتوانی بود و دستیابی به شرایط "عدم فعالیت بیماری" را در حال حاضر امکان پذیر کرده است. این به معنای درمان یک بیمار به طوری که بیمار عود بیماری نداشته باشد، ضایعات جدید در MRI تشکیل نشود و هیچ پیشرفت ناتوانی را نداشته باشد می باشد.. این مسئله گر چه هنوز در همه بیماران ممکن نیست اما دست یافتنی است و ظاهرا، در برخی از بیماران با درمانهای جدیدتر و بسیار موثرتر امکانپذیر شده است. اخیرا، ما همچنین شاهد شواهدی در زیر مجموعه های خاصی از بیماران هستیم که با استفاده از درمان های خاص جدید، عملکرد آنها را طی 1 تا 2 سال بهبود می بخشد. این گروه به احتمال زیاد برای رسیدن به این پاسخ به درمان به نظر می رسد در فاز اولیه بیماری قرار دارند که در آن خستگی، افسردگی و شکایات شناختی اثرات اصلی ام اس است.

ما در حال حاضر حدود 10 و یا بیشتر روش درمانی ام اس در اختیار داریم. در آینده نیز این روشها افزایش خواهند یافت به طوری که گفته می شود تا 10 سال آینده به بیش از دو برابر افزایش خواهند یافت و به درمان قطعی هم نزدیک خواهیم شد. منطق پشت انتخاب درمان برای بیماران مبتلا به MS در ایران در حال حاضر چیست؟ پاسخ به درمان را چگونه مانیتور کنیم؟ تصویربرداری MRI کافی است؟


خواهشمند است نظرات خود را بنویسید تا بتوانیم به جمع بندی مناسبی برسیم