[nazaninn]

شخصیت و نحوه برخورد با مسائل توی هر فردی با دیگری متفاوته واسه همینه که یه عده با گذشت مدتها هنوز در قبول اینکه من ام اس دارم با شخص خودشون مشکل دارند و پذیرای واقعیتی که دارن باهاش زندگی میکنن نیستند و متاسفانه این باعث میشه که به نوعی وحشت ام اس رو در خودشون تقویت کنن و ناخودآگاه این ذهنیت ایجاد میشه که اگه دیگری هم متوجه بشه همین فکر رو میکنه و سعی در مخفی کردن این قضیه میکنن وقتی یه فرد ام اسی به شخصه هنوز با ام اس مشکل داره و قبول نکرده که با وجود ام اس هم میشه یه آدم معمولی بود نباید توقع داشته باشه که در و دیوار و تلوزیون و رادیو و ... دست به دست بدن تا ام اس شناخته بشه البته ناگفته نمونه که محیط و اطرافیان هر کدوم از ماها هم با هم فرق میکنه و در روند بروز و اطلاع رسانیه ما کاملا تاثیر داره و البته تفاوت جنسیت هم توی این موضوع دخیله چرا که به دلیل ذهنیت های سنتی و بسته جامعه یه خانم با وجود یه بیماری کمتر مورد توجه قرار میگیره تا یه آقا اما به نظر من تا وقتی که بشینیم و به موانع فکر کنیم دنیا هرچی بزرگتر هم بشه افکار آدما تغییری نمیکنه تنها ما فاصلمون با اجتماع بزرگ و بزرگتر میشه و فک کنیم اگه تک تک ما از اجتماع فاصله بگیریم و در خفا با ام اس زندگی کنیم ممکنه به خیلی از خواسته های مهم زندگیمون نرسیم و جبور شیم از اونها هم فاصله بگیریم و لذتی هر چند کوچیک رو که خودمون میتونستیم در بدست آوردنش نقش داشته باشیم رو از خودمون بگیریم

من فک میکنم اولین قدم خود فرده ، خود ماییم که باید ام اس رو درک کنیم قبولش کنیم و باهاش زندگی کنیم و از پنهان کردن اون هراسی نداشته باشیم هیچ کدوم از ما به تنهایی قادر به عملی کردن این قضیه نیستیم انتظار به دوش کشیدن این مورد توسط دیگران رو از ذهنمون پاک کنیم و هم قدم شیم تو این قضیه وقتی 4نفر از اعضای خانواده من به این قضیه ایمان بیارن مطمئنن دیگه به این 4 نفر ختم نمیشه
"منتظر نباش تا پرنده ای بیاید و پروازت دهد... در پرنده شدن خویش بکوش!"