[nahid]

درسته ، ما از جامعه چه انتظاری داریم ؟ خودمونم تا تو موقعیت ام اسی شدن قرار نگرفتیم، ام اس رو نمی شناختیم ،تازه الانم تا حدی شناختیم.
خودمون وجدانا اولین بار که اسمش رو شنیدیم فکر نمیکردیم ناتوانی تدریجیه و از دست دادن تمام تواناییها ظرف مدتی و بعدشم مرگ ؟ من که این فکر رو داشتم حدود 10 سال پیش که شک کردم ام اس دارم (ولی تقدیر اینطور بود که یه دکتر شکم رو باطل کنه و بگه نداری.)خیلی ها شاید این فکرو داشتن ، اونایی که شناخت قبلی داشتن به هر دلیلی رو کار ندارم .

این یه بیماری شایع نبوده که مردم بشناسن ، تازه الان به ما بگن سرما خوردگی با آنفلوانزا چه فرقی داره شاید درست نتونیم بگیم. دکتر تشخیص میده نه ما .
ما که به ظاهر مشکلی نداریم اگه روزی برسه که در ظاهر نتونیم پنهانش کنیم ، اون موقع به دیگرانی که تازه فهمیدن می گیم من مثلا 15 یا 20 ساله ام اس دارم چیز تازه ای نیست ولی بهتون نگفتم که کسی رو نگران نکنم.
اینم راه حل برای ما که از فامیل و همسایه پنهان کردیم !