[parisa2011]

دوستان عزیز نظرات بعضیارو خوندم .با صحبتهای فربود و مهدی 100% موافقم.
تا زمانی که خودمون نتونستیم با بیماری کنار بیاییم و به نزدیکانمون بگیم ، از جامعه چه انتظاری میشه داشت؟
وقتی در مورد فیلم خوب گلبهار چنان مواضع تندی میگیریم و کارگردان و تهیه کننده را متهم می کنیم به اینکه هیچ شناختی درباره ام اس ندارن !!!، از مردم عادی جامعه چه انتظاری میتونیم داشته باشیم؟
تا زمانی که بیماری از خانواده ، بستگان و دوست و آشناها مخفی نگه داشته بشه دیدگاه اشتباه جامعه همین هست.
تا وقتی که از حضور در جمع هراس داشته باشیم ،باید منتظر برداشت های نادرست مردم باشیم.
به نظر من دوستانی که از نظر ظاهری هیچ مشکلی ندارن ، مهمترین وظیفه را در مورد اطلاع رسانی دارن تا مردم عادی بفهمن ام اس فقط عصا ، واکر و ویلچر نیست.
دختر خانم های ام اسی چرا اینهمه از اینکه دیگران بدونن ام اس دارین میترسین؟ میترسین مورد مناسبی برای ازدواج پیدا نشه؟شمایی که در خواستگاری موقعی که با طرفتون صحبت میکنین باید حقیقت را بهش بگین . اگه نگفتین مسئول عواقب شدید بعد از ازدواج و عود بیماری خودتان هستین.
در طی این بیست و چند سال من حرفهای زیادی حتی از نزدیکانم که ادعای دلسوزی برام دارن شنیدم ولی پی برده ام که دلسوز واقعیه هر کسی فقط و فقط مادر و پدر شخص هستن نه هیچکس دیگر.هر ام اسی فقط خودش میدونه چی میکشه و پدر و مادرش . بنابراین خودمون باید اراده و اعتماد بنفسمون را بالا ببریم.
ماها هممون بواسطه این سایت و مطالعاتی که خودمان درباره ام اس کرده ایم اطلاعاتمون درباره ام اس بالاست و راحت میتونیم اطلاع رسانی درستی بکنیم و نقش موثری در تغییر دیدگاه جامعه داشته باشیم.