2012/08/10, 09:45 AM
(2011/07/20, 01:59 PM)MAHDI نوشته است: در سري دوم مطالب بحث هاي آزاد سراغ افزايش آگاهي جامعه رفتيم.
ام اس واقعیتی است که مبتلايان به آن به دلیل ناآشنایی اجتماع از ماهیت آن و برخوردهاي نامناسب اجتماع در برخي مواقع در بيان بيماري به اطرافيان احتياط مي كنند.
در بسياري مواقع اطرافيان نزديك يك بيمار (حتي والدين) تا سالها از ام اس آن فرد بي اطلاع هستند. البته پاره اي ديگر از بيماران در بيان اين مسئله به اطرافيان خود ابائي ندارند.
در این خصوص بارها سوالاتی به ذهن هریک از ما خطور میکند که بحث در خصوص آنها خالی از لطف نخواهد بود :
1- با وجودي كه همه ام اسي ها به نداشتن آگاهي جامعه در مورد ام اس اذعان دارند پس چرا برخي بيماران در بيان اين مشكل به اطرافيان خود ابائي ندارند اما برخي ديگر احساس هراس نموده و سعي در مخفي كردن آن دارند؟ آيا تفاوت هاي شخصيتي در اين دوگانگي نقش دارد؟؟
2- بالا رفتن اگاهي جامعه در اين زمينه در چه ابعادي از زندگي بيماران كمك مي نمايد؟ آيا واقعا لازم است يا نه؟
3- راههاي بالا بردن سطح آگاهي جامعه چيست؟
4- آیا من به تنهایی قادر به ترویج این آگاهی خواهم بود؟ (نقش هر یک از ما) اگر بله چه توانايي را بايد در خود تقويت كنيم تا بتوانيم سطح آگاهي اجتماعي را بالا ببريم؟
5- چه کسانی ممکن است توانایی ایجاد بالاترین اثربخشی را در این امر داشته باشند؟
6- نقش رسانه ها در این مقوله چيست؟
آقا مهدی مردم ازجمله افراد درجه دو و سه خانواده ها وقتی خبردار میشن مرتب میخوان اخوالپرسی کنن و باتوجه به اینکه همه برای خودشون مسائلی دارند ولی اینجوری فکر می کنند که آدمو راحت نذارند و هی سوال جواب بشنوند خوب مثلاً یکی مثل منم سعی می کنم مخفی کنم و راحت و درآرامش باشم ولی تو اجتماع به غریبه ها راحت اطلاع رسانی می کنم و روحیه خوبمو بهشون نشون میدم و میگم ما مشکل خاصی نداریم.
به جهان خرم ازآنم که جهان خرم از اوست/ عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست
