آقا سروش حال که اینقدر آلمتوزوماب براتون مهم شده خواستم بر اساس تحقیقات مستند شده در کتاب پروفسور جلینک اطلاعاتی ارائه دهم:
در نشست سالانه آکادمی نورولوژی آمریکا (AAN) در هونولولو سال 2003 محققان یافته‌های خود رادرمورد تعدادی از داروهای مرتبط و موثر برای مبتلایان به ام.اس، ارائه کردند. آنها نشان دادندکه داروی آلمتوزوماب( بانام تجاری کمپس ) فواید مهمی درکاهش میزان عود بیماری ام.اس البته نه ام.اس پیشرونده ثانویه دارد. اما متاسفانه عوارض جانبی آن دردسرساز است. در یک سوم از بیمارانی که با این دارو درمان می‌شدند، یک اختلال شدید تیروئیدی خود ایمنی به نام گراوس به وجود آمد گزارشات جدید در مورد مصرف این دارو در 39 بیمار نشان می‌دهد که میزان عود بیماری در آنها سالانه از 5/2به 2/0 کاهش یافته است. متاسفانه در 12 مورد از بیماران، بیماریهای خود ایمنی دیگری به وجود آمد، دو مورد بیماری تیروئید آشکار و یک مورد بیماری خود ایمنی پوستی .
تحقیق اخیر نشان می‌دهد که مصرف این دارو باعث کاهش معینی درمیزان عود بیماری می‌شود، اما عوارض جانبی آن متداول بوده و باعث نگرانی ودغدغه است دراین آر.سی.تی،334 بیمار، مورد مطالعه قرار گرفتندکه قبلا درمان نشده بودند، این بیماران که از نوع عود-فروکش کننده بودند در شروع تحقیق اینترفرون بتا –1a را سه باردرهفته دریافت کردند و یا به مدت سه سال در چرخه‌های سالانه آلمتوزوماب وریدی مصرف کردند. اما درگروهی که آلمتوزوماب مصرف می‌کردند، استفاده ازآن خیلی زود متوقف شد، چرا که سه نفر از آنها به بیماریهای خود ایمنی مربوط به پلاکت مبتلا شدند که این امر منجر به خونریزی مغزی سپس مرگ آنها شد. اما سایر افراد این گروه، میزان عود بسیار کمتر(کمتراز74%) ومعلولیت کمتری(کمتراز71%) داشتند. جالب توجه است که معلولیت آن دسته از افرادی که داروی آلمتوزوماب مصرف می‌کردند، به طور متوسط بهبود یافت، در حالی که معلولیت بیمارانی که اینتر فرون بتا –1a مصرف می‌کردند، وخیم‌تر شد. این یافته یکی از یافته‌های بسیارمهم بود که درسرتاسر جهان پیچید، چراکه تا به‌حال دارویی به این اندازه، در معکوس شدن معلولیت تأثیر نگذاشته بود. مسئله‌ای که در مورد داروی آلمتوزوماب وجود دارد عوارض جانبی آن است. چرا که تقریبا 23% بیمارانی که آلمتوزوماب مصرف می‌کردند، مبتلا به بیماری خود ایمنی تیروئید شدند، 3% ازآنها به بیماری خودایمنی پلاکتی ودوسوم، یعنی66%، دچار عفونتهای مزمن شدند. به‌نظر می‌رسد، این عوارض جانبی، یکی از محدودیت‌هایی است که دربرابر استفاده از این دارو، وجود دارد. داروی دیگری از همین گروه داکلی زوماب است که بهتر از آلمتوزوماب به‌نظر می‌رسد. در نشست آکادمی نورولوژی آمریکا( AAN) سال 2003، دو گروه از محققان آمریکایی، گزارش دادندکه میزان عود بیماری ام.اس پیشروندة ثانویه، با مصرف این دارو یا در ترکیب با اینترفرون بتا، در ده مورد از یک تحقیق و یازده مورد از تحقیق دیگر، کاهش یافت، همراه با تأثیرات شگرف بر فعالیت بیماری که از طریق ام.آر.آی تشخیص داده شد. دریک گروه هیچ نوع صدمة مغزی جدید مشاهده نشد ودرگروه دیگر، تعداد صدمات مغزی، تا70 % کاهش یافت.
تمامی حقوق این خبر متعلق به سایت ام اس سنتر میباشد و انتشار خبر بدون درج نام ام اس سنتر غیر مجاز میباشد
در نشست سالانه آکادمی نورولوژی آمریکا (AAN) در هونولولو سال 2003 محققان یافته‌های خود رادرمورد تعدادی از داروهای مرتبط و موثر برای مبتلایان به ام.اس، ارائه کردند. آنها نشان دادندکه داروی آلمتوزوماب( بانام تجاری کمپس ) فواید مهمی درکاهش میزان عود بیماری ام.اس البته نه ام.اس پیشرونده ثانویه دارد. اما متاسفانه عوارض جانبی آن دردسرساز است. در یک سوم از بیمارانی که با این دارو درمان می‌شدند، یک اختلال شدید تیروئیدی خود ایمنی به نام گراوس به وجود آمد گزارشات جدید در مورد مصرف این دارو در 39 بیمار نشان می‌دهد که میزان عود بیماری در آنها سالانه از 5/2به 2/0 کاهش یافته است. متاسفانه در 12 مورد از بیماران، بیماریهای خود ایمنی دیگری به وجود آمد، دو مورد بیماری تیروئید آشکار و یک مورد بیماری خود ایمنی پوستی .
تحقیق اخیر نشان می‌دهد که مصرف این دارو باعث کاهش معینی درمیزان عود بیماری می‌شود، اما عوارض جانبی آن متداول بوده و باعث نگرانی ودغدغه است دراین آر.سی.تی،334 بیمار، مورد مطالعه قرار گرفتندکه قبلا درمان نشده بودند، این بیماران که از نوع عود-فروکش کننده بودند در شروع تحقیق اینترفرون بتا –1a را سه باردرهفته دریافت کردند و یا به مدت سه سال در چرخه‌های سالانه آلمتوزوماب وریدی مصرف کردند. اما درگروهی که آلمتوزوماب مصرف می‌کردند، استفاده ازآن خیلی زود متوقف شد، چرا که سه نفر از آنها به بیماریهای خود ایمنی مربوط به پلاکت مبتلا شدند که این امر منجر به خونریزی مغزی سپس مرگ آنها شد. اما سایر افراد این گروه، میزان عود بسیار کمتر(کمتراز74%) ومعلولیت کمتری(کمتراز71%) داشتند. جالب توجه است که معلولیت آن دسته از افرادی که داروی آلمتوزوماب مصرف می‌کردند، به طور متوسط بهبود یافت، در حالی که معلولیت بیمارانی که اینتر فرون بتا –1a مصرف می‌کردند، وخیم‌تر شد. این یافته یکی از یافته‌های بسیارمهم بود که درسرتاسر جهان پیچید، چراکه تا به‌حال دارویی به این اندازه، در معکوس شدن معلولیت تأثیر نگذاشته بود. مسئله‌ای که در مورد داروی آلمتوزوماب وجود دارد عوارض جانبی آن است. چرا که تقریبا 23% بیمارانی که آلمتوزوماب مصرف می‌کردند، مبتلا به بیماری خود ایمنی تیروئید شدند، 3% ازآنها به بیماری خودایمنی پلاکتی ودوسوم، یعنی66%، دچار عفونتهای مزمن شدند. به‌نظر می‌رسد، این عوارض جانبی، یکی از محدودیت‌هایی است که دربرابر استفاده از این دارو، وجود دارد. داروی دیگری از همین گروه داکلی زوماب است که بهتر از آلمتوزوماب به‌نظر می‌رسد. در نشست آکادمی نورولوژی آمریکا( AAN) سال 2003، دو گروه از محققان آمریکایی، گزارش دادندکه میزان عود بیماری ام.اس پیشروندة ثانویه، با مصرف این دارو یا در ترکیب با اینترفرون بتا، در ده مورد از یک تحقیق و یازده مورد از تحقیق دیگر، کاهش یافت، همراه با تأثیرات شگرف بر فعالیت بیماری که از طریق ام.آر.آی تشخیص داده شد. دریک گروه هیچ نوع صدمة مغزی جدید مشاهده نشد ودرگروه دیگر، تعداد صدمات مغزی، تا70 % کاهش یافت.
تمامی حقوق این خبر متعلق به سایت ام اس سنتر میباشد و انتشار خبر بدون درج نام ام اس سنتر غیر مجاز میباشد
باور نکن تنهایی ات را تا یک دل و یک درد داریم
