[paeazan]

بنظر میاد این کارگردان سوژه و شخصیت اصلی فیلمشو از اون ده درصد بیمارای ام اسی انتخاب کرده که دارای مشکل حرکتی هستن.یعنی این موضوع خودبخود تو ذهن بیننده ، ام اس مساوی با ویلچر رو داره پررنگتر میکنه.کاش کاراکتر فیلمشو از اون 90 درصد ام اسیایی انتخاب میکرد که هیییچ تفاوتی با بقیه ندارن.کاش به جای نشون دادن معلولیت،نشون میداد که ما ضریب هوشی بالاتر،پشتکار و مسئولیت پذیری بیشتری نسبت به بقیه داریم.

آرزوی عزیز فرض کن من هم روی ویلچر میشینم.میدونی تو و بقیه که از این حرفا میزنین، چقدر روخ ما رو داغون میکنین؟
به اون ده درصد که جایی توجهی نمیشه چه اشکال داره در مقابل اون توجهی که به شماها میشه و بهتری حالتون و استقلال حرکتیتون و نشون دادنتون در رسانه و تشویق شما و دو سه فیلمی که ازتون ساختن از ما هم یه فیلمی ساخته بشه و توجهی به ما بشه؟

خوبه اون ده درصد هم بگن آقایونی که حالشون خوبه اما به دلیل ام اس از سربازی معاف میشن، حقشون نیست؟ و...