(2011/08/09, 04:56 PM)romina60 نوشته است: سلام
من قبل از ازدواج ميدونستم همسرم ام اس داره و به پدر و مادرم نگفتم فقط براي اينكه فكرشون مشغول نشه .
الان 6 سال از ازدواجمون گذشته و پلاكها بيشتر شدن و علائم هم شديدتر شده ولي احساس ميكنم الان همسرمو بيشتر دوست دارم . نميدونم چي ميشه كه آدما يهو اينقدر بي احساس ميشن اصلا از كجا معلوم آدمي كه الان سالمه مريضيهاي بدتر نگيره .
البته نميشه از همه انتظار داشت راحت برخورد كنن خداييش آدم خيلي نگران ميشه من حتي براي اينكه همسرم هفته اي يه بار تزريق داره براش غصه ميخورم.خيلي فكرم مشغوله .
فقط سعي كنيد با عقل و منطق همسرتون رو انتخاب كنين نه با احساسات خالي.
براي منم دعا كنين كه هيچ وقت كم نيارم و بي وفا نشم.
زنده باد!!!
(2011/08/09, 02:29 PM)shokolat نوشته است: ازاد جان یه اسم نیست کلی شایستگی هایی که از وجودشون بیخبر بودیم با ام اس بهمون ثابت شده
صبر بزرگترین درسیه که ام اس داده بهمون یعنی باهاش صفت صابر بودن بهمون اضافه شده.اگر هم درمانش پیدا نشه در عوض ما تو وجود خودمون خیلی چیزها پیدا میکنیم
ممنون شكلات عزيز !
موافقم كه صبر خيلي تو زندگي اجتماعي شخصي خودم، باعث نشكستن و قوي شدنم شده، ولي من دلم نميخواد و نتونستم بپذيرم كه دردم رو وارد زندگي كس ديگه اي بكنم!!!