2011/07/20, 08:22 PM
1- با وجودي كه همه ام اسي ها به نداشتن آگاهي جامعه در مورد ام اس اذعان دارند پس چرا برخي بيماران در بيان اين مشكل به اطرافيان خود ابائي ندارند اما برخي ديگر احساس هراس نموده و سعي در مخفي كردن آن دارند؟ آيا تفاوت هاي شخصيتي در اين دوگانگي نقش دارد؟؟
در این مورد من فکر شناخت خودمون از بیماری هم میتونه تاثیر داشته باشه اگه ما خودمون از ام اس یک کابوس بسازیم مسلما توقع برخورد نامناسب از دیگران هم خواهیم داشت اگه احساس نیاز به دیگران رو از بین ببریم مطمئنا راحت تر میشه عنوان کرد
خیلی از ماها از این شکایت داریم که مردم درک نمیکنند و از بیان این مطلب هراس دارند ولی حتی حاضر نیستن خانواده خودشون را آگاه سازند اگه نتونیم خانواده خودمون را آگاه بسازیم پس نباید از کل جامعه توقع داشته باشیم چون ما خودمون در اولین وظیفه ام کوتاهی کردیم
2- بالا رفتن اگاهي جامعه در اين زمينه در چه ابعادي از زندگي بيماران كمك مي نمايد؟ آيا واقعا لازم است يا نه؟
حتما لازم است اگر جامعه آگاه شود خیلی از محدودیت های بیماران برداشته میشه و مطمئنا هراسی که در رابطه با بیان بیماری هم بوده از بین میره و استرس کمتر میشه
3- راههاي بالا بردن سطح آگاهي جامعه چيست؟
مهمترین بخش و اولین قدم در این زمینه این هست که از خودمون شروع کنیم اول خودمون را آگاه سازیم و شناخت کافی درباره این بیماری بدست بیاریم و بعد از نزدیکان و اطرافیان را آگاه سازیم
بعد در قدم بعدی جامعه به مرور آگاه میشه اینکه بگوییم من به خانواده نمیگویم چون ناراحت میشنوند به نظره من کاملا غلط هست چون این ناتوانی من در زمینه آگاه سازی بوده
4- آیا من به تنهایی قادر به ترویج این آگاهی خواهم بود؟ (نقش هر یک از ما) اگر بله چه توانايي را بايد در خود تقويت كنيم تا بتوانيم سطح آگاهي اجتماعي را بالا ببريم؟
همانطور که در بالا گفتم هر یک از ما میتوانیم کمک کنیم به شرط اینکه اول از اطرافیان خود شروع کنیم اگر هر کدوم از ما این مسیر رو ادامه بده بعد از مدتی کل جامعه رو در بر میگیره
5- چه کسانی ممکن است توانایی ایجاد بالاترین اثربخشی را در این امر داشته باشند؟
خودمون
6- نقش رسانه ها در این مقوله چيست؟
حتما رسانه هم میتونه در این زمینه کمک بزرگی بکنه بشرط اینکه در مسیر درستی این کار انجام بشه و جنبه تبلیغاتی نداشته باشه
در این مورد من فکر شناخت خودمون از بیماری هم میتونه تاثیر داشته باشه اگه ما خودمون از ام اس یک کابوس بسازیم مسلما توقع برخورد نامناسب از دیگران هم خواهیم داشت اگه احساس نیاز به دیگران رو از بین ببریم مطمئنا راحت تر میشه عنوان کرد
خیلی از ماها از این شکایت داریم که مردم درک نمیکنند و از بیان این مطلب هراس دارند ولی حتی حاضر نیستن خانواده خودشون را آگاه سازند اگه نتونیم خانواده خودمون را آگاه بسازیم پس نباید از کل جامعه توقع داشته باشیم چون ما خودمون در اولین وظیفه ام کوتاهی کردیم
2- بالا رفتن اگاهي جامعه در اين زمينه در چه ابعادي از زندگي بيماران كمك مي نمايد؟ آيا واقعا لازم است يا نه؟
حتما لازم است اگر جامعه آگاه شود خیلی از محدودیت های بیماران برداشته میشه و مطمئنا هراسی که در رابطه با بیان بیماری هم بوده از بین میره و استرس کمتر میشه
3- راههاي بالا بردن سطح آگاهي جامعه چيست؟
مهمترین بخش و اولین قدم در این زمینه این هست که از خودمون شروع کنیم اول خودمون را آگاه سازیم و شناخت کافی درباره این بیماری بدست بیاریم و بعد از نزدیکان و اطرافیان را آگاه سازیم
بعد در قدم بعدی جامعه به مرور آگاه میشه اینکه بگوییم من به خانواده نمیگویم چون ناراحت میشنوند به نظره من کاملا غلط هست چون این ناتوانی من در زمینه آگاه سازی بوده
4- آیا من به تنهایی قادر به ترویج این آگاهی خواهم بود؟ (نقش هر یک از ما) اگر بله چه توانايي را بايد در خود تقويت كنيم تا بتوانيم سطح آگاهي اجتماعي را بالا ببريم؟
همانطور که در بالا گفتم هر یک از ما میتوانیم کمک کنیم به شرط اینکه اول از اطرافیان خود شروع کنیم اگر هر کدوم از ما این مسیر رو ادامه بده بعد از مدتی کل جامعه رو در بر میگیره
5- چه کسانی ممکن است توانایی ایجاد بالاترین اثربخشی را در این امر داشته باشند؟
خودمون
6- نقش رسانه ها در این مقوله چيست؟
حتما رسانه هم میتونه در این زمینه کمک بزرگی بکنه بشرط اینکه در مسیر درستی این کار انجام بشه و جنبه تبلیغاتی نداشته باشه
gone out
follow the white rabbit
[/b]
follow the white rabbit
[/b]
