2014/01/30, 08:48 PM
(آخرین ویرایش در این ارسال: 2014/01/30, 09:09 PM، توسط successful.)
شیرین جان شما کاملا درست می گی ولی وقتی بافت های مغزیم نابود شدند دیگه درمان قطعی به چه دردم می خوره؟
بهترین سال های زندگیم به خاطر این بیماری فنا شد.از29 سالگی با ام اس درگیرم والان37 تموم شد! همیشه با این هراس زندگی می کنم که اگه پدر ومادرم نباشند وزبونم لال نیمه ی راست بدنم برای همیشه فلج شه تکلیفم چیه؟ ....به نظرشما کدوم بده وکدوم بدتر؟
من هم کاملا مطمئن نیستم که کدوم بد تره داروهای پر عوارض ولی بهبود بخش یا امید وانتظار نامعلوم برای داروی قطعی وقبول ریسک پیشرفت بیماری وآسیب بافت های مغزی!!!!
بهترین سال های زندگیم به خاطر این بیماری فنا شد.از29 سالگی با ام اس درگیرم والان37 تموم شد! همیشه با این هراس زندگی می کنم که اگه پدر ومادرم نباشند وزبونم لال نیمه ی راست بدنم برای همیشه فلج شه تکلیفم چیه؟ ....به نظرشما کدوم بده وکدوم بدتر؟ من هم کاملا مطمئن نیستم که کدوم بد تره داروهای پر عوارض ولی بهبود بخش یا امید وانتظار نامعلوم برای داروی قطعی وقبول ریسک پیشرفت بیماری وآسیب بافت های مغزی!!!!
تا شقایق هست زندگی باید کرد.
