[farzaneh20]

من در فصل برداشت هرچی کاشته بودم از دست دادم

سلام
من در سن 28-29 سالگی دیگه هیچ فرصتی برای جبران ندارم.
از وقتی یادمی می اد در حال درس خوندن بودم
کنکور ریاضی المپیاد ریاضی .... روزای جمعه هم تو مدرسه بودم
قبولی مهندسی صنایع تو دانشگاه دولتی
خوندن دوره های مختلف
PMBOK
MSP
Primavera6-P6
ComfarIII
بعدم ارشد البته آزاد
و هم زمان 6 سال سابقه کار که 4 سالش بدونه سابقه بیمه است
و دو سالش بیمه ولی با قرارداد کار ساعتی
و یک رابطه عاطفی سه ساله که هدفش ازدواج بود....ولی الان حتی علاقه ندارم ببینمش چه برسه بخوام باهاش ازدواج کنم.
از طرفی وابستگی شدید به کسی که تو گیر دار بیماری باهاش آشنا شدم و خیلی کمکم کرد برام مثل قرص مسکن و آرامبخش می مونه ...مثل یک نوجوان 15 ساله وابسته شدم.
الان در این سن
هنوز استخدام نیستم
هنوز یه کارمند ساعتی ام که حتی قرارداد یک ساله نداره و قرار بود فروردین 93 قراردادی شم. محاسبه هم رفتم سازمان ولی
و برای قراردادی شدن باید انواع اقسام آزمایش ها رو بدم! که با این شرایط جواب ازمایش ها مشخصه و قراردادی نشدن محرز
از اینجام بیام بیرون جای دیگه مگه کار هست؟
تا کی باید با قراردادهای سه ماهه دلخوش باشم.
از پایان نامم دفاع نکردم و همه چیز رو هوا مونده
ورودی 89 ام !! وردی 90 فارغ التحصیل شدن مقاله هم دادن.
من هنوز یک case studyرو هم بررسی نکردم .موضوع پایان نامم multi case study هست.اخر با معدل 17/5 اخراج میشم از دانشگاه
تو محل کارم عضو تیم والیبال بودم. تا چند وقت دیگه مسابقات داریم هفته ای دو روز تمرین داشتم که الان یک ماه است نرفتم.
فکر کار فکر درس فکر ازدواج دیوانم کرده.

چطور جبران کنم چیزایی که از دست دادم.

اگه بخوایم فکر از دست رفته هامونو بکنیم تقریبا همه ما خیلی چیزا رو از دست دادیم . خود من 6 سال دقیقا تو 17 سالگی بدون بیمه معاون دبیرستان بزرگسالان بودم . بعد اینکه گفتن نیروهای آزاد باید برن و بیکار شدم 1 سال تو مرکز مشاوره کار کردم بعد مثل شما همش خودمو با درس ( لیسانس - فوق لیسانس ) سرگرم کردم .
اگه فقط مینشستم افسوس زمان از دست رفته رو بخورم دیگه قادر به ادامه نبودم و دیدم با غصه و غم که برا ما ام اسی ها حکم سم رو داره داغون میشم پس یه جورایی بیخیال شدم ...
شما هم یه جورایی سعی کن افسوس از دست رفته ها رو نخوری .