2012/05/16, 07:53 PM
این روزها سر و صدای زیادی در خصوص افزایش نیترات در آب مناطقی از تهران به گوش می رسد. این مسئله ای است که به برخی آب های بسته بندی شده هم انتقال یافته است. انتقال پساب فاضلاب شهری و کودهای شیمیایی به آب های زیرزمینی، آلودگی هایی را در آب تهران ایجاد کرده است که به برخی آب های معدنی با منشأ چاه هم کشیده شده است. به همین دلیل بهتر است خوراک این کارخانه ها را اصلاح کرد.
به نقل از خبرآنلاین علیرضا منزویان، مدیرعامل آب معدنی شوق می گوید: مهمترین عامل در تعیین کیفیت آب و افزایش آن، منبع برداشت آب است.
سلامت چشمه یا چاهی که آب از آن برداشت می شود، بسیار مهم است چون تأثیر مستقیم بر سلامت مصرف کنندگان می گذارد. اگر منبع آب از آلودگی زیادی برخوردار باشد، به طور طبیعی مصرف کنندگان آن با مشکل مواجه می شوند. به همین دلیل توصیه می شود تولید آب معدنی فقط در نقاطی از کشور صورت گیرد که دسترسی به منشأ آب پاک وجود دارد.
آنالیز آب یکی از عوامل مؤثر در سلامتی و ایمنی آن است. اگر این کار به خوبی انجام شود، به سلامتی بشر کمک می کند، همچنان که غیربهداشتی بودن آن می تواند خسارت های جبران ناپذیری به مصرف کنندگان وارد کند.
یکی دیگر از عوامل مؤثر در کیفیت بهداشتی آب معدنی، بسته بندی آن است. بسته بندی باید با ماشین‌آلات استاندارد صورت گیرد. در محل بسته بندی استانداردهای بهداشتی به خوبی و با دقت رعایت شود. همچنین ظروف بسته بندی به گونه ای باشد که سالم بودن آب را برای یک سال تضمین کند.
مواد اولیه پت بطری و درب آن باید از مراکزی تهیه شود که اصول بهداشتی را رعایت می کنند. اغلب آب معدنی ها گاز نگه دارنده به همراه خود ندارند و به همین دلیل ظرف بسته بندی آن باید درجه یک باشد تا بتواند کیفیت آب را حفظ کند. کارخانه های آب معدنی در سراسر کشور از گریدهای مختلفی استفاده می کنند. گاهی اوقات آن ها دور از چشم مسئولان نظارتی، بطری هایی را سفارش می دهند که از مواد اولیه درجه 2 ساخته می شود. این مواد هم از یک سو قابلیت نگهدارندگی پایین تری دارند و از سوی دیگر برخی از آن ها حلال هایی دارند که در آب حل می شود و کیفیت بهداشتی آب را تنزل می دهد.
شرکت های تولید کننده آب معدنی باید مجهز به آزمایشگاه های پیشرفته باشند تا بتوانند به صورت روزانه کیفیت آب خروجی کارخانه را بررسی کنند. البته این کارخانه ها می توانند برای اطمینان خاطر از کیفیت محصولات خود از آزمایشگاه های بخش خصوصی و مراکز مجهز وزارت نیرو نیز کمک بگیرند تا درجه اطمینان از سلامتی تولیدات آن ها افزایش یابد.
کنترل سختی آب، PH و مواد جامد معلق از دیگر مؤلفه های مهمی است که در کنترل کیفیت آب باید مورد توجه قرار گیرد.
متأسفانه برخی تولید کنندگان آب معدنی، شناخت کافی از این صنعت ندارند و از روش های نامطلوبی در کار خود استفاده می کنند. به عنوان نمونه می توان به مراکزی اشاره کرد که در جنوب خوزستان فعالیت می کنند. در جنوب این استان منابع آب پاک وجود ندارد و این کارخانه ها با روش هایی مانند تصفیه با کلر و دیگر مواد شیمیایی به دنبال کم کردن میکروب های موجود در آب هستند که در عمل، آلاینده های شیمیایی آب را بالا می برد. چنین آبی از دوام لازم برخوردار نیست و به مرور زمان دچار تغییر مزه می شود.
این که استانداردهای آب معدنی را فقط در کارخانه ها مورد ارزیابی قرار دهیم و تصور کنیم مسئولیت خود در مقابل مصرف کننده را به طور کامل انجام داده ایم، کفایت نمی کند. بخشی از افت کیفیت آب معدنی ها به شرایط حمل و نقل، نگهداری و عرضه مربوط می شود. ممکن است در مراحل تولید یک آب معدنی تمام استانداردها به خوبی رعایت شود ولی عرضه ی نادرست آن، کیفیت آب تحویلی به مشتری را کم کند. مهمترین مشکل در این زمینه، تأثیر آفتاب است. برخی فروشندگان برای بازارگرمی خود، آب معدنی ها را در معرض دید مشتری و زیر نور آفتاب می چینند. این کار به شدت بر کیفیت آب معدنی تأثیر منفی می گذارد و باید از آن اجتناب شود.
حسن امامی رضوی معاون درمان وزارت بهداشت، نیز در همین رابطه به ایلنا می گوید: آب معدنی هایی که در فروشگاه های عرضه مواد غذایی و آشامیدنی در معرض حرارت و در زیر آفتاب داغ نگهداری شوند مشکل مصرف دارند و مردم توجه داشته باشند از این آب معدنی ها استفاده نکنند. وی در خصوص تاریخ مصرف 6 ماهه آب معدنی ها نیز خاطرنشان کرد: اگر این آب معدنی ها در معرض حرارت نباشد مصرف آن ها تا یک سال هم مشکلی ندارد ولی اگر در شرایطی نگه داری و عرضه شوند که تحت تاثیر مستقیم حرارت باشند حتی قبل از 6 ماه هم غیر قابل استفاده می شوند.
قابل تأمل!
در ادامه توجه تان را به صورتجلسه ی ارزیابی کیفی آب های معدنی که در تاریخ 18/3/89 در سالن کنفرانس ساختمان شماره یک شرکت خدمات رفاهی نفت با شرکت آقایان دکتر غلامحسین ابوالفتحی پزشک معتمد شرکت ملی حفاری، مهران جهان بین کارشناس بهداشت شرکت ملی حفاری، شهرام بیگ زاده سرپرست HSE شرکت خدمات رفاهی نفت، مصطفی صالح زاده نماینده مدیریت بازرگانی شرکت خدمات رفاهی نفت، علیرضا کاظمی کارشناس HSE شرکت خدمات رفاهی نفت و سیداسماعیل مصطفوی کارشناس HSE شرکت خدمات رفاهی نفت به منظور ارزیابی کیفی آب های معدنی تشکیل گردید، جلب می نماییم:
پس از انجام آزمایش پارامترهای شیمیایی 3 گانه به منظور تعیین درجه سختی(TH)، کل ذرات معلق (TDS) و هدایت الکتریکی(EC) از نمونه های آب معدنی موجود که توسط کارشناسان مربوطه و به وسیله دستگاه های اندازه گیری شاخص های مذکور انجام شد، نتایج آزمایشات به شرح جدول ذیل اعلام می گردد:
نتایج آزمایشات نمونه های آب معدنی:
ردیف نام نمونه درجه سختی(TH) کل ذرات معلق (TDS) هدایت الکتریکی (EC) ملاحظات
1 داماش 85 90 170 مورد تأیید است
2 کوهدشت 119 133 250 مورد تأیید است
3 اسپروز 136 149 270 مورد تأیید است
4 ویوانته 153 141 260 مورد تأیید است
5 عقیق 153 162 280 مورد تأیید است
6 قله 153 190 320 مورد تأیید است
7 نستله 153 247 220 مورد تأیید است
8 سپیدان 153 260 250 مورد تأیید است
9 حباب 153 312 520 مورد تأیید است
10 سپیدار دنا 170 150 260 مورد تأیید قرار نگرفت
11 آبشن 187 175 310 مورد تأیید قرار نگرفت
12 آیشمک 204 270 440 مورد تأیید قرار نگرفت
13 هیدرا 221 235 390 مورد تأیید قرار نگرفت
14 سوانا 221 364 540 مورد تأیید قرار نگرفت
15 پالم 221 365 550 مورد تأیید قرار نگرفت
16 کوهرنگ 238 244 410 مورد تأیید قرار نگرفت
17 پارس 238 278 450 مورد تأیید قرار نگرفت
18 بقا 238 370 560 مورد تأیید قرار نگرفت
19 دماوند 255 273 450 مورد تأیید قرار نگرفت
20 مینرال 272 370 560 مورد تأیید قرار نگرفت
21 واتا 34 47 90 مورد تأیید قرار نگرفت
در پایان و با توجه به نتایج به دست آمده از جدول فوق الذکر تصمیمات ذیل اتخاذ گردید:
1- نمونه آب های معدنی ردیف های 1 الی 9 جدول مذکور(به نام های داماش، کوهدشت، اسپروز، ویوانته، عقیق، قله، نستله، سپیدان و حباب) به دلیل دارا بودن استانداردهای لازم و کیفیت مطلوب مورد تأیید قرار گرفت.
2- نمونه آب معدنی ردیف های 10 الی 21 جدول مذکور(به نام های سپیدار دنا، آبشن، ایسمک، هیدرا، سوانا، پالم، کوهرنگ، پارس، بقا، مینرال و وانا) به دلیل دارا نبودن شاخص های مورد نظر مورد تأیید واقع نگردید.
3- پیشنهاد می گردد تا اطلاع ثانوی واحدهای اجرایی از قبیل مدیریت بازرگانی، مدیریت خدمات رفاهی و امور پشتیبانی و کلیه پیمانکاران مربوطه نیازهای خود را صرفاً از نمونه های تأیید شده تأمین نمایند و از خریداری نمونه های تأیید نشده خودداری فرمایند.
این درحالی است كه شركت ملی نفت ایران و شركت های تابعه آن، اگرچه از ساختار ایمنی مناسب و قابل قبولی در حد استانداردهای جهانی برخوردارند، اما در واقع تأیید نهایی این آزمایش ها با نمونه برداری مجدد و از سوی شخص ثالث و یا مؤسسه های استاندارد باید انجام شود و با توجه به اینكه این نتایج صرفاً در آزمایشگاه های وابسته به شركت ملی حفاری به دست آمده، تنها در این نهاد می تواند مورد تأیید باشد و به زعم برخی از كارشناسان، شاید بهتر بود در جدول انتشار یافته حدود مجاز و قابل قبول استاندارد برای آب های معدنی هم درج می شد تا میزان اختلاف مشخص شود؛ (مثلا آب واتا ظاهرا باید در ابتدای جدول و مورد تایید باشد ولی این طور نیست )، ضمن اینكه به روش استاندارد انجام آزمایش در گزارش اشاره ای نشده است!
به نقل از خبرآنلاین علیرضا منزویان، مدیرعامل آب معدنی شوق می گوید: مهمترین عامل در تعیین کیفیت آب و افزایش آن، منبع برداشت آب است.
سلامت چشمه یا چاهی که آب از آن برداشت می شود، بسیار مهم است چون تأثیر مستقیم بر سلامت مصرف کنندگان می گذارد. اگر منبع آب از آلودگی زیادی برخوردار باشد، به طور طبیعی مصرف کنندگان آن با مشکل مواجه می شوند. به همین دلیل توصیه می شود تولید آب معدنی فقط در نقاطی از کشور صورت گیرد که دسترسی به منشأ آب پاک وجود دارد.
آنالیز آب یکی از عوامل مؤثر در سلامتی و ایمنی آن است. اگر این کار به خوبی انجام شود، به سلامتی بشر کمک می کند، همچنان که غیربهداشتی بودن آن می تواند خسارت های جبران ناپذیری به مصرف کنندگان وارد کند.
یکی دیگر از عوامل مؤثر در کیفیت بهداشتی آب معدنی، بسته بندی آن است. بسته بندی باید با ماشین‌آلات استاندارد صورت گیرد. در محل بسته بندی استانداردهای بهداشتی به خوبی و با دقت رعایت شود. همچنین ظروف بسته بندی به گونه ای باشد که سالم بودن آب را برای یک سال تضمین کند.
مواد اولیه پت بطری و درب آن باید از مراکزی تهیه شود که اصول بهداشتی را رعایت می کنند. اغلب آب معدنی ها گاز نگه دارنده به همراه خود ندارند و به همین دلیل ظرف بسته بندی آن باید درجه یک باشد تا بتواند کیفیت آب را حفظ کند. کارخانه های آب معدنی در سراسر کشور از گریدهای مختلفی استفاده می کنند. گاهی اوقات آن ها دور از چشم مسئولان نظارتی، بطری هایی را سفارش می دهند که از مواد اولیه درجه 2 ساخته می شود. این مواد هم از یک سو قابلیت نگهدارندگی پایین تری دارند و از سوی دیگر برخی از آن ها حلال هایی دارند که در آب حل می شود و کیفیت بهداشتی آب را تنزل می دهد.
شرکت های تولید کننده آب معدنی باید مجهز به آزمایشگاه های پیشرفته باشند تا بتوانند به صورت روزانه کیفیت آب خروجی کارخانه را بررسی کنند. البته این کارخانه ها می توانند برای اطمینان خاطر از کیفیت محصولات خود از آزمایشگاه های بخش خصوصی و مراکز مجهز وزارت نیرو نیز کمک بگیرند تا درجه اطمینان از سلامتی تولیدات آن ها افزایش یابد.
کنترل سختی آب، PH و مواد جامد معلق از دیگر مؤلفه های مهمی است که در کنترل کیفیت آب باید مورد توجه قرار گیرد.
متأسفانه برخی تولید کنندگان آب معدنی، شناخت کافی از این صنعت ندارند و از روش های نامطلوبی در کار خود استفاده می کنند. به عنوان نمونه می توان به مراکزی اشاره کرد که در جنوب خوزستان فعالیت می کنند. در جنوب این استان منابع آب پاک وجود ندارد و این کارخانه ها با روش هایی مانند تصفیه با کلر و دیگر مواد شیمیایی به دنبال کم کردن میکروب های موجود در آب هستند که در عمل، آلاینده های شیمیایی آب را بالا می برد. چنین آبی از دوام لازم برخوردار نیست و به مرور زمان دچار تغییر مزه می شود.
این که استانداردهای آب معدنی را فقط در کارخانه ها مورد ارزیابی قرار دهیم و تصور کنیم مسئولیت خود در مقابل مصرف کننده را به طور کامل انجام داده ایم، کفایت نمی کند. بخشی از افت کیفیت آب معدنی ها به شرایط حمل و نقل، نگهداری و عرضه مربوط می شود. ممکن است در مراحل تولید یک آب معدنی تمام استانداردها به خوبی رعایت شود ولی عرضه ی نادرست آن، کیفیت آب تحویلی به مشتری را کم کند. مهمترین مشکل در این زمینه، تأثیر آفتاب است. برخی فروشندگان برای بازارگرمی خود، آب معدنی ها را در معرض دید مشتری و زیر نور آفتاب می چینند. این کار به شدت بر کیفیت آب معدنی تأثیر منفی می گذارد و باید از آن اجتناب شود.
حسن امامی رضوی معاون درمان وزارت بهداشت، نیز در همین رابطه به ایلنا می گوید: آب معدنی هایی که در فروشگاه های عرضه مواد غذایی و آشامیدنی در معرض حرارت و در زیر آفتاب داغ نگهداری شوند مشکل مصرف دارند و مردم توجه داشته باشند از این آب معدنی ها استفاده نکنند. وی در خصوص تاریخ مصرف 6 ماهه آب معدنی ها نیز خاطرنشان کرد: اگر این آب معدنی ها در معرض حرارت نباشد مصرف آن ها تا یک سال هم مشکلی ندارد ولی اگر در شرایطی نگه داری و عرضه شوند که تحت تاثیر مستقیم حرارت باشند حتی قبل از 6 ماه هم غیر قابل استفاده می شوند.
قابل تأمل!
در ادامه توجه تان را به صورتجلسه ی ارزیابی کیفی آب های معدنی که در تاریخ 18/3/89 در سالن کنفرانس ساختمان شماره یک شرکت خدمات رفاهی نفت با شرکت آقایان دکتر غلامحسین ابوالفتحی پزشک معتمد شرکت ملی حفاری، مهران جهان بین کارشناس بهداشت شرکت ملی حفاری، شهرام بیگ زاده سرپرست HSE شرکت خدمات رفاهی نفت، مصطفی صالح زاده نماینده مدیریت بازرگانی شرکت خدمات رفاهی نفت، علیرضا کاظمی کارشناس HSE شرکت خدمات رفاهی نفت و سیداسماعیل مصطفوی کارشناس HSE شرکت خدمات رفاهی نفت به منظور ارزیابی کیفی آب های معدنی تشکیل گردید، جلب می نماییم:
پس از انجام آزمایش پارامترهای شیمیایی 3 گانه به منظور تعیین درجه سختی(TH)، کل ذرات معلق (TDS) و هدایت الکتریکی(EC) از نمونه های آب معدنی موجود که توسط کارشناسان مربوطه و به وسیله دستگاه های اندازه گیری شاخص های مذکور انجام شد، نتایج آزمایشات به شرح جدول ذیل اعلام می گردد:
نتایج آزمایشات نمونه های آب معدنی:
ردیف نام نمونه درجه سختی(TH) کل ذرات معلق (TDS) هدایت الکتریکی (EC) ملاحظات
1 داماش 85 90 170 مورد تأیید است
2 کوهدشت 119 133 250 مورد تأیید است
3 اسپروز 136 149 270 مورد تأیید است
4 ویوانته 153 141 260 مورد تأیید است
5 عقیق 153 162 280 مورد تأیید است
6 قله 153 190 320 مورد تأیید است
7 نستله 153 247 220 مورد تأیید است
8 سپیدان 153 260 250 مورد تأیید است
9 حباب 153 312 520 مورد تأیید است
10 سپیدار دنا 170 150 260 مورد تأیید قرار نگرفت
11 آبشن 187 175 310 مورد تأیید قرار نگرفت
12 آیشمک 204 270 440 مورد تأیید قرار نگرفت
13 هیدرا 221 235 390 مورد تأیید قرار نگرفت
14 سوانا 221 364 540 مورد تأیید قرار نگرفت
15 پالم 221 365 550 مورد تأیید قرار نگرفت
16 کوهرنگ 238 244 410 مورد تأیید قرار نگرفت
17 پارس 238 278 450 مورد تأیید قرار نگرفت
18 بقا 238 370 560 مورد تأیید قرار نگرفت
19 دماوند 255 273 450 مورد تأیید قرار نگرفت
20 مینرال 272 370 560 مورد تأیید قرار نگرفت
21 واتا 34 47 90 مورد تأیید قرار نگرفت
در پایان و با توجه به نتایج به دست آمده از جدول فوق الذکر تصمیمات ذیل اتخاذ گردید:
1- نمونه آب های معدنی ردیف های 1 الی 9 جدول مذکور(به نام های داماش، کوهدشت، اسپروز، ویوانته، عقیق، قله، نستله، سپیدان و حباب) به دلیل دارا بودن استانداردهای لازم و کیفیت مطلوب مورد تأیید قرار گرفت.
2- نمونه آب معدنی ردیف های 10 الی 21 جدول مذکور(به نام های سپیدار دنا، آبشن، ایسمک، هیدرا، سوانا، پالم، کوهرنگ، پارس، بقا، مینرال و وانا) به دلیل دارا نبودن شاخص های مورد نظر مورد تأیید واقع نگردید.
3- پیشنهاد می گردد تا اطلاع ثانوی واحدهای اجرایی از قبیل مدیریت بازرگانی، مدیریت خدمات رفاهی و امور پشتیبانی و کلیه پیمانکاران مربوطه نیازهای خود را صرفاً از نمونه های تأیید شده تأمین نمایند و از خریداری نمونه های تأیید نشده خودداری فرمایند.
این درحالی است كه شركت ملی نفت ایران و شركت های تابعه آن، اگرچه از ساختار ایمنی مناسب و قابل قبولی در حد استانداردهای جهانی برخوردارند، اما در واقع تأیید نهایی این آزمایش ها با نمونه برداری مجدد و از سوی شخص ثالث و یا مؤسسه های استاندارد باید انجام شود و با توجه به اینكه این نتایج صرفاً در آزمایشگاه های وابسته به شركت ملی حفاری به دست آمده، تنها در این نهاد می تواند مورد تأیید باشد و به زعم برخی از كارشناسان، شاید بهتر بود در جدول انتشار یافته حدود مجاز و قابل قبول استاندارد برای آب های معدنی هم درج می شد تا میزان اختلاف مشخص شود؛ (مثلا آب واتا ظاهرا باید در ابتدای جدول و مورد تایید باشد ولی این طور نیست )، ضمن اینكه به روش استاندارد انجام آزمایش در گزارش اشاره ای نشده است!
