(2012/05/07, 03:04 PM)MAHDI نوشته است: الان خوشبختانه با همت جمعي از پزشكان يه بخش تخصصي ام اس توي بيمارستان سينا هست كه عملا حرف شما رو پوشش ميده. قاعدتا وجود پزشك با فلوشيپ ام اس هم به خود دانشگاهها و ظرفيتاشون مربوطه اما به هر حال نظر شما گسترش اين نوع مراكز و متخصص هاست.خب این خیلی قدم مثبیته اما من هنوز میبینم که به دلیل عدم وحدت رویه در درمان خیلی از دوستان در مورد پزشک و یا داروی مورد استفاده خود دچار مشکل هستند. (خصوصاً در شهرستانها)
مواردي مثل سهميه براي بليطهاي وسايل حمل و نقل عمومي، محل تخصصي در بانكها براي سرويس دهي به بيماران، مي تونه مفيد باشه.
شايد نشه كارهاي بزرگ كرد اما ميشه نيازهاي كوچيك رو با همت خودمون تامين كنيم.
الان این موضوع استفاده از داروهای ایرانی و خارجی و یا انتخاب نوع دارو فکر کنم یکی از مشکلات اساسی باشه. که واقعاً باید یک فکری براش بشه.
در مورد کار هم که یکسری از دوستان گفتند؛ متاسفانه یه قضیه بر میگرده به ماهیت کار، که خوب بدیهیه در هر سیستم انتفاعی کارفرما عرفاً و منطقاً، همیشه به دنبال کار است و مطمئناً دو الی سه برابر حقوقی که میده انتظار بازخورد داره. این طبیعت کار ه و باعث میشه گزینه ها محدودتر و انتخاب سختر بشه. در مورد رشته های فنی و مهندسی این موضوع خیلی مشخصه.
قضیه دیگه هم خلاء قانونی و البته عدم آشنایی بچه ها به حقوق خودشون است، مثلاً اگر کارفرمایی به دلیل ابتلا به ام اس کسی رو اخراج کنه باید یک روند قانونی رو طی کنی . چون هیچ کارفرمایی (درصورت عدم ایجاد اختلال جدی در کار) چنین حقی رو نداره مگر اینکه تمام حقوق ومزایا را پرداخت کنه وبیمه بیکاری بده. در مورد افرادی هم که دچار مشکل حرکتی میشن متاسفانه خلاء قانونی وجود داره.
خلاصه کلام پذیرش این موضوع بر میگرده به معرفت و مرام کارفرما و البته یکسری تلاشهای قانونی که دیگه فراتر از بحث ماست. اما به هر حال بحث آشنا کردن بچه ها با حقوق و قوانین خودشون هم بد نیست.
नियंत्रण अपने भाग्य को या किसी और होगा.
Jack Welch
