من تا قبل از ام اس خییلی خیییلی ینی خییییییییییییییییلی زودرنج و حساس بودم و همه چیو تو خودم می ریختم کلا آدم توداری بودم (الانم تودارم) اممممااااااااا اممما دیگه زودرنج نیسم. یاد گرفتم که باید دلت بزرگ باشه و سعی کنی چیزیو ب دل نگیری چون بیشترین ضرررش به خودت می رسه کی با حرف من موافقه؟؟؟:

]من بعد از خوندن کامنت های دوستان به خودم امیدوار شدم
و میبینم که اکثرمون این چند تا ویژگیرو (که من هم به وضوووح در خودم و رفتارم میبینم) داریم
حساسیت و زودرنجی-بدنبالش عصبی شدن- کمالگرایی( همه چیز رو میخواهیم به بهترین شکل
و تاپ ترین حالت خودش انجام بدیم) - درونگرایی (توداربودن و خود خوری کردن سر مسائل بزرگ و کوچک)
مهم بودن نظر و عقیده ی دیگران- زود به گریه افتادن و ناتوانی از رساندن منظور خودمون ....
من هم قبل از بیماریم و الان هم همه ی این خصائصو دارم ... ولی قبل از اینا مهم ترین عاملی که من فکر میکنم
در بوجود آمدن ام اس نقش داره استرس و عصبانیت (که اینهام از حساسیت نشأت میگیره)
دکتر من همیشه بهم میگه عصبانی نشو
وقتی فکر میکنم مهمترین دلیل عصبانیتام توقع داشتن از دیگران و منفی نگری خودمه ...
اگه اینو باور کنیم که قرار نیست همه مطابق میل ما رفتار کنن (حتی خدا هم از بنده هاش نمیخواد همچین چیزیو) اونوقت
تحمل رفتار دیگران راحتتر میشه و کمتر و دیرتر ناراحت میشیم
یکی ام اینکه کسی به این دنیا نیومده که در ناز و نعمت و راحتی کامل زندگی کنه ، بعبارت دیگه زندگی
سخت و دشواره ... باید تحمل خودمونو واسه روبرو شدن با مشکلات بالا ببریم..
من مدااام دارم رو این قضیه فکر میکنم تا بهتر بتونم خودمو کنترل کنم و میبینم که اگه 1 کم منطقی فکر کنم
دلیل قانع کننده ای واسه عصبانیت ها و حساسیت هام ندارم و همه اش بخاطر افکار اشتباه و منفی خودمه
امیدوارم همه از این اخلاق خلاص شیم و بتونیم در آرامش کامل زندگی کنیم

ms به من یاد داد دیگران رو به خاطر آرامش خودم ببخشم
یاد داد که خودم خیلی مهمم غصه دیگران ،رنج آدما و... نباید ذهن و قلب منو درگیر کنه نه اینکه دلم سنگ شده باشه ها نه اما یاد گرفتم خودم از همه مهمترم

من خیلی زودرنج بودم.تا کسی بهم یه چیزی میگفت اشکم در میومد.اما بعد از ام اس خیلی تمرین کردم و الان کلی پوستم کلفت شده و اشکم در نمیاد

(2013/09/14, 09:06 PM)zohaa نوشته است: ms به من یاد داد دیگران رو به خاطر آرامش خودم ببخشم
یاد داد که خودم خیلی مهمم غصه دیگران ،رنج آدما و... نباید ذهن و قلب منو درگیر کنه نه اینکه دلم سنگ شده باشه ها نه اما یاد گرفتم خودم از همه مهمترم

وای خوش به
حالت من هر چی سعی میکنم غم کسی را نخورم نمیشه واقعا با این قضیه مشکل دارم

(2013/09/18, 11:29 PM)باران66 نوشته است:

(2013/09/14, 09:06 PM)zohaa نوشته است: ms به من یاد داد دیگران رو به خاطر آرامش خودم ببخشم
یاد داد که خودم خیلی مهمم غصه دیگران ،رنج آدما و... نباید ذهن و قلب منو درگیر کنه نه اینکه دلم سنگ شده باشه ها نه اما یاد گرفتم خودم از همه مهمترم

وای خوش به
حالت من هر چی سعی میکنم غم کسی را نخورم نمیشه واقعا با این قضیه مشکل دارم

توام اگه بخوای میتونی
شاید باورت نشه من واسه کوچیکترین چیزا ناراحت میشدم از پرنده ای که غذا نداره از بچه گربه بی مادرتا آدمی که گوشه خانه سالمندان داره ثانیه هارو برای رسیدن به مرگ می شمره تارنج عزیزام.و اینا ساعت ها و روزها قلب منو فشار میداد اما العان میگم خدا مراقب همه هست نگرانه رنج دیگرانی؟؟؟ خدا از تو بیشتر دوسشون داره و فقط خدا می تونه کمکشون کنه پس فقط دعا کن العان وقتی خبر ناگواری میشنوم یا صحنه دلخراشی می بینم ناراحت میشما اما اجازه نمیدم زیاد تو ذهنم وقتی کاری ازم برنیاد بمونه دعا میکنم همین
شما هم تمرین کن
حقیقت تلخ اینه که مثلا اگه اتفاق بدی در اثر حمله برام رخ بده اونا که به خاطرشون غصه خوردم حتی عزیزترین ها کاری نمیکنن یعنی نمی تونن کاری کنن پس خودمون در درجه اول اهمیت قرار داریم
به خدا این تلنگرو msبه من زد
نمیدونم تاپیک تلنگرای msوجود داره یا نه این فقط 1کی از تلنگراست تاپیک بزنیم اونجا بنویسیم

من زود رنج نبودم و نیستم ولی قبلاً اگه مسئله ی ناراحت کننده ای هم پیش میومد تو خودم میریختم که این کارمم اشتباه بود و الان سعی در رفع این اشکال هستم

منم یکم زودرنج بودم و هنوزم یکم هستم ولی اگر از چیزی خیلی هم ناراحت بشم اصولا به روی خودم نمیارم
ولی من یه ماه اول بعد از تشخیص ام اس یکم زودرنج تر تر شده بودم اصن یه وضی ولی بعدش دوباره به راه راست هدایت شدم

هم بودم و هم هستم
ولی خیلی دوست دارم نباشم

من زودرنج بودم ومتاسفانه هنوز هستم الانم یه اتفاقی افتاده
قلبم شکسته نمیدونم چیکارکنم زودرنج نباشم وهمش اشکم درمشکم نباشه