[نازلی]

دستاورد خارق‌العاده دانشمندان در زنده نگه داشتن انسان بدون تنفس!

خبرگزاری دانشجویان ایران - ایسنا

دانشمندان با ابداع شيوه‌اي جديد موفق شدند با تزريق مستقيم اكسيژن به درون خون، انسان‌ را در مواقع بحراني، بدون تنفس، زنده نگه دارند.

به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اين دستاورد مي‌تواند علم پزشكي را با حذف نياز به مراقبت از تنفس بيماران در طول عمل‌هاي جراحي پيچيده يا مواقع بحراني تغيير دهد.

اين فرايند كه با تزريق مستقيم مولكولهاي اكسيژن ضميمه شده در مولكولهاي چربي به درون جريان خون كار مي‌كند، مي‌تواند به انسان حيات اضافي 30 دقيقه‌اي را زماني كه تنفس آنها قطع شده، اعطا كند.

دكتر جان خير، سرپرست تيم تحقيقاتي اين شيوه ابداعي در بوستون پس از تجربه مرگ دردناك يك بيمار، از آن براي آغاز تحقيقات پيشگامانه خود الهام گرفت.

وي در حال عمل جراحي يك دختر جوان دچار بيماري ذات‌الریه بود كه به دليل قرار نگرفتن زودهنگام دستگاه تنفس، دچار مرگ شد.

در واكنش به اين رويداد دكتر خير كار را بر روي ايده تزريق مستقيم اكسيژن در جريان خون بدون نياز به ريه، آغاز كرد.

تجربيات اوليه نشان داد كه اين مداخله مي‌تواند در حالت تئوري بسيار موفق باشد.

دكتر خير اظهار كرد: ما خون يكديگر را مورد استفاده قرار داده، آنرا در يك لوله آزمايشگاهي با ريزذرات مخلوط كرده و ديديم كه خون آبي به سرعت قرمز شد.

با اين حال تزيق اكسيژن خالص به جريان خون در شكل گاز كه 100 سال پيش مورد آزمايش قرار گرفته بود، با شكست مواجه شده بود چرا كه منجر به توليد گازهاي خطرناك در رگ‌ها مي‌شد.

از اين رو بيشتر تحقيقات دكتر خير شامل كشف يك ماده بوده كه مي‌تواند اكسيژن را در خود ذخيره ساخته و آن را در يك مايع براي تزريق به بدن معلق نگه دارد.

وي دريافت كه استفاده از مولكولهاي چربي موسوم به ليپيدها يكي از بهترين راهها براي بازيابي اكسيژن پس از استفاده از امواج صوتي براي نگهداشتن دو ماده با هم در شكل ذرات بسيار كوچكي است كه تنها با كمك ميكروسكوپ قابل مشاهده هستند.

اين ذرات سپس درون يك مايع قرار گرفته كه به سنگيني اکسیژن‌دار شده بود و سه تا چهار برابر ظرفيت اكسيژن سلوهاي قرمز خون بدن را حمل مي‌كردند.

هنگامي كه اين مايع حلال به حيوانات با سطوح پايين اكسيژن تزريق شد، خون آنها طي چند ثانبه به حالت عادي بازگشت.

هنگامي كه اين مايع به حيواناتي كه قادر به تنفس نبودند، تزريق شد، آنها تا 15 دقيقه زنده مانده و در خطر كمتري براي عوارض جسمی قرار داشتند.

هنگامي كه اين شيوه بر روي انسان آزمايش شد، اكسيژن تقريبا تا 30 دقيقه باقي ماند؛ اگرچه تزريق آن براي مدت طولاني‌تر مي‌تواند به خون بيمار صدمه بزند.

به گفته دكتر خير، اين يك جایگزین اکسیژن كوتاه مدت بوده و راهي براي تزريق ايمن اكسيژن براي حمايت از بيماران در طول دقايق بحراني است.

به گفته دكتر خير اين شيوه مي‌تواند در ميان پزشكان و امداگران مواجه با شرايط اضطراري مورد استفاده قرار گيرد.