[naz.gigili]

مغز شما از صدها میلیارد سلول ساخته شده که می‌توانید هر یک از این سلول‌ها را به عنوان یک نوازنده در گروه ارکستر در نظر بگیرید. هر فرد در گروه ارکستر نت‌هایی را می‌نوازد که با تمام بخش‌های دیگر آن گروه هماهنگی دارد و در نتیجه موسیقی تولید می‌شود. در این مورد، کنسرتوی پیچیده‌ای که نوازندگان گروه آن‌را می‌نوازند، الگوهای رفتاری خود شما هستند؛ تفکرات‌تان، اعمال و حواس‌تان - بینایی، شنوایی، چشایی، بویایی و لامسه - دسته‌های مجزایی از سلول‌های عصبی و مواد شیمیایی مغز را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
اما همه‌ی این‌ها چه‌طور کار می‌کنند؟! الگوهای مواد شیمیایی و سیگنال‌های الکتریکی میان سلول‌های عصبی مغزتان در حرکت هستند. در واقع سلول‌های عصبی یا نرون‌ها کارگران بارکش مغز هستند و رشته‌های آن‌ها ـ یعنی همان آکسون‌ها و دندریت‌ها ـ پیوندهایی را با دیگر سلول‌های عصبی شکل می‌دهند - سیناپس‌ها - زمانی‌که یک سلول عصبی فعال می‌شود، یک جریان الکتریکی درجه‌ی پایین را به اکسون‌اش می‌فرستد که مواد شیمیایی مغز را آزاد می‌کند - فرستنده‌های عصبی - که به شکاف میان سلول‌های عصبی می‌رسد و به گیرنده‌ها می‌چسبد.
چیزی که ما را قادر می‌سازد تا یاد بگیریم و مغزمان را از طریق این یادگیری تغییر دهیم، شکل‌پذیری یا Plasticity مغز است. شکل‌پذیری، توانایی مغز برای سازگار کردن ساختار خود با پیشامدها و تجربیات زندگی است.
سلول‌های عصبی که این فرستنده‌های عصبی را دریافت می‌کنند، مانند دونده‌های مسابقه‌ی دوی امداد، سیگنال را منتقل می‌کنند. هنگامی که ما کارهایی مانند تمرین یک قطعه‌ی موسیقی را تکرار می‌کنیم در واقع سیناپس‌های سلول عصبی یکسان و مشابهی را دوباره و دوباره خلق می‌کنیم. بعد از تکرار زیاد این سیناپس‌ها از نظر فیزیکی تغییر می‌کنند، پیوندها را کارآمدتر کرده و رفتار یا تجربه را در حافظه‌ی بلندمدت ما ذخیره می‌کنند. دانشمندان بر این باورند که حافظه‌ی بلندمدت شما دقیقا" در الگوهای سیناپسی خاص در لایه‌ها و شیارهای مغزتان، ذخیره یا کدگذاری شده‌اند.
چه‌طور قسمت‌های مختلف مغز با عملکردی خاص مرتبط است. بخش قدامی پوسته‌ی مغزی جایی است که عملکردهای مهم مثل استدلال و برنامه‌ریزی در آن انجام می‌شود دیگر نواحی مغز ما «هیپوکامپوس»، بخش بادامی شکل و سازه‌های مجاور توسط پیوندهای پیچیده‌ی سلول‌های عصبی به پوسته‌ی مغز متصل‌اند که هسته‌ی سیستم فرآوری حافظه در مغز را شکل می‌دهند.
● یادگیری چیست؟
هنگامی‌که چیزی را یاد می‌گیریم در واقع مغزمان را سازمان داده، شکل می‌دهیم و آن‌را تقویت می‌کنیم. انسان‌ها ماشین‌های یادگیری‌اند. از روزی که متولد می‌شویم و حتی قبل از آن نیز مغزمان آماده‌ی ثبت تجربیات و کدگذاری آن‌ها در یک دسته از پیوندهای عصبی است. مغزهای ما موتورهایی هستند که ماشین یادگیری انسان‌ها را به حرکت درمی‌آورند. بیش از صدها میلیارد سلول عصبی در این بافت پیچیده‌ی درون جمجمه‌ی ما در کنار هم و به صورت فشرده جمع شده‌اند هر یک از این سلول‌ها قادر است هزاران پیوند با دیگر سلول‌ها ایجاد کند. این سلول‌ها و پیوندها، پیچ و مهره‌های ماشین یادگیری‌اند. حال ببینیم منظور ما از یادگیری چیست؟
برای اکثر ما «یادگیری» به معنی تلاش برای خلق یک خاطره است که در ذهن باقی می‌ماند. برای یادگیری زبان‌های خارجی یا به خاطر سپردن اسامی اشخاص، مغز ما باید آن‌ها را کدگذاری کند تا بتواند اطلاعات جدید را برای زمانی‌که به آن‌ها نیاز داریم ذخیره کند. چقدر از مطالبی که در مدرسه یاد گرفته‌اید را به خاطر دارید؟
در صورتی‌که مهارت‌هایی که در مدرسه فرا گرفته‌اید را در زندگی روزمره استفاده نکرده باشید، احتمالا" برای به یاد آوردن جزئیات با مشکل مواجه خواهید شد. به همین دلیل هم هست که متخصصان مغز و محققان میان حافظه و یادگیری تفاوت قائل می‌شوند. این دو با وجود ارتباط بسیار نزدیک‌شان، یک چیز واحد نیستند.
● تفاوت میان حافظه و یادگیری
همه‌ی چیزهایی که یاد می‌گیریم به صورت خاطرات بلندمدت ذخیره نمی‌شوند. دکتر «اریک آر. کندل» معاون رئیس The Dana Alliance for Brain Initiatives و برنده‌ی جایزه‌ی نوبل سال ۲۰۰۰ در فیزیولوژی پزشکی برای کار بر روی بنیان مولکولی حافظه می گوید: "یادگیری چگونگی کسب اطلاعات جدید درباره‌ی جهان پیرامون است و حافظه این است که چه‌طور این اطلاعات را در طول زمان حفظ کنیم." برای مثال ممکن است به یک شماره‌ی تلفن نگاه کنید و آن‌را فقط تا زمانی که شماره را می‌گیرید و تلفن می‌زنید به یاد بسپارید. این همان چیزی است که «حافظه‌ی در حال کار» نام دارد، که در آن یادگیری صورت می‌گیرد اما نه برای بلندمدت.
‌● چه‌طور یادگیری مغز را تغییر می‌دهد
نکته‌ی جالت توجه این‌جاست که می‌توان به‌وسیله‌ی یادگیری، مغز را تغییر داد. زیرا مغزهای ما به‌صورت دائمی و همان‌طور که به زندگی روزمره‌مان ادامه می‌دهیم، فعال هستند. هم‌زمان با یادگیری مغزمان اطلاعات جدیدی که به آن وارد کرده‌ایم را منعکس می‌کند. پیشامدهای زندگی همان‌طور که سنمان بالا می‌رود، مو به مو مغزمان را شکل می‌دهد و از آن‌جا که هیچ دو نفر انسانی یک نوع مشابه از تجربیات و آموخته‌ها را ندارند، هیچ دو مغزی یافت نمی‌شود که دقیقا" شبیه به هم باشند.
چیزی که ما را قادر می‌سازد تا یاد بگیریم و مغزمان را از طریق این یادگیری تغییر دهیم، شکل‌پذیری یا Plasticity مغز است. شکل‌پذیری، توانایی مغز برای سازگار کردن ساختار خود با پیشامدها و تجربیات زندگی است.
دکتر «ویلیام تی گریناف» یکی از اعضای Dana Alliance و متخصص زیست‌شناسی عصبی، نحوه‌ی کار مغز را تشریح می‌کند: "مغز افراد بزرگ‌سال یا حتی افراد مسن از طریق تجربیات و پیشامدها هم از نظر عملکرد و هم از نظر توانایی‌شان به خوبی هماهنگ و میزان شده است. مغز اساسا" خود را بر طبق تجربیاتش برای آینده سازمان می‌دهد."
● حافظه چیست؟
حافظه توانایی حفظ یا بازیافت اطلاعات مربوط به پیشامدهای گذشته و یکی از عملکردهای مغز است وقتی چیزی را به یاد می‌آورید فرآیندی اتفاق می‌افتد که طی آن مغز اطلاعات موجود در مورد چیزی که قبلا" یاد گرفته یا انجام داده‌ایم را بازیافت کرده و دوباره بنا می‌کند.
● انواع حافظه
احتمالا" شنیده‌اید که دو نوع حافظه وجود دارد؛ حافظه‌ی کوتاه‌مدت و بلندمدت. حافظه‌ی کوتاه‌مدت مربوط به اطلاعات و اتفاقات کنونی و جدید است در حالی‌که حافظه‌ی بلندمدت به ما کمک می‌کند تا اطلاعات و اتفاقات گذشته را به یاد بیاوریم. مغز ما سیستم‌های هم‌زمان مختلفی را برای دو نوع اصلی خاطره دارد.
خاطرات صریح؛ آن دسته از اطلاعاتی هستند که آن‌ها را به صورت آگاهانه به یاد می‌آوریم و می‌توانیم کلمه به کلمه شرح دهیم مثل حقایق، مردم و مکان‌هایی که در زندگی روزمره با آن‌ها برخورد می‌کنیم.
خاطرات تلویحی یا غیر صریح که قابلیت‌های ما در مهارت‌ها و روش‌های یادگیری را شرح می‌دهند مثل قابلیت ما در بازی گلف و ...
حافظه توانایی حفظ یا بازیافت اطلاعات مربوط به پیشامدهای گذشته و یکی از عملکردهای مغز است وقتی چیزی را به یاد می‌آورید فرآیندی اتفاق می‌افتد که طی آن مغز اطلاعات موجود در مورد چیزی که قبلا" یاد گرفته یا انجام داده‌ایم را بازیافت کرده و دوباره بنا می‌کند.
تا کنون اتفاق افتاده است که به اتاقی وارد شوید و فراموش کنید برای چه کاری به آن‌جا رفته‌اید؟ یا به دنبال کلیدهای‌تان بگردید که ناگهان غیب شده‌اند؟ یا نتوانید اسم کسی که می‌شناسید را به یاد بیاورید؟ این لحظات فراموشی برای همه اتفاق افتاده است، همه‌ی ما به آسانی از آن‌ها می‌گذریم اما هر چه سن‌مان بالاتر می‌رود این قبیل اتفاقات کلافه‌مان می‌کنند و حتی باعث بروز نگرانی درباره‌ی بیماری آلزایمر می‌شوند.
حافظه از فرآیندهایی تشکیل شده است که از زمان رویارویی ما با اطلاعات جدید آغاز می‌شوند. مغز ما در شرایط درست این اطلاعات را ثبت کرده، کدگذاری می‌کند و آن‌ها را برای استفاده در آینده ذخیره می‌کند.
بسیاری از افراد با بالا رفتن سن، تغییراتی را در قابلیت‌های ادراکی، مشاهده می‌کنند اما مطالعات نشان داده است که این تغییرات در میان افراد مختلف بسیار متفاوت است. دانشمندان دریافته‌اند که می‌توان برای جلوگیری از بروز نقص در حافظه تمریناتی انجام داد و کاری کرد که مغز سالم باقی بماند.
● خط خطی کردن به حافظه کمک می‌کند
شاید این‌طور به نظر برسد که وقتی مشغول خط خطی کردن هستندی حواس‌تان نیست اما دانشمندان نظر دیگری دارند. محققان انگلیسی دریافته‌اند افراد تحت بررسی که در طول گوش کردن به یک پیغام ضبط شده، کاغذی را خط خطی می‌کردند، ۲۹ درصد بهتر از افرادی که خط خطی نمی‌کردند، جزئیات پیغام را به یاد می‌آورند.
محقق این مطالعه، پروفسور «جکی آندرید» از دانشکده‌ی روان‌شناسی دانشگاه plymouth گفت: "اگر فردی در حال انجام یک کار خسته‌کننده مثل گوش کردن به یک مکالمه‌ی تلفنی بی‌مزه باشد ممکن است که به خیال‌پردازی مشغول شود. این خیال‌پردازی او را از کار اصلی منحرف کرده و باعث می‌شود فرد عملکردی ضعیف داشته باشد. یک کار ساده مثل خط خطی کردن به جلوگیری از خیال‌پردازی کمک می‌کند و علاوه بر این هیچ‌گونه تأثیری بر روی عملکرد اصلی ندارد."
برای این آزمایش یک فهرست ۲/۵ دقیقه‌ای از نام اشخاص و مکان‌ها برای شرکت‌کنندگان پخش شد؛ این فراد وظیفه داشته نام اشخاص را یادداشت کنند. در طول ثبت از نیمی از شرکت‌کنندگان درخواست شد تا هم‌زمان با گوش کردن، بدون در نظر گرفتن نظم و ترتیب روی یک تکه کاغذ سایه بزنند. لازم به ذکر است که این افراد اطلاع نداشتند که در تست حافظه شرکت کرده‌اند.
زمانی‌که ثبت به پایان رسید از همه خواستند تا نام هشت نفر از افراد و محل‌هایی که در صدا به آن اشاره شده بود را ذکر کنند. افرادی که در طول گوش کردن به صدا در حال خط خطی کردن بودند به‌طور متوسط ۷/۵ نام را نوشتند در حالی‌که افراد دیگری که خط خطی نمی‌کردند فقط ۵/۸ اسم را ذکر کردند.
آندرید گفت: "در روان‌شناسی اغلب در تست‌های حافظه یا تمرکز از یک کار ثانوی برای جلوگیری از یک فرآیند ذهنی خاص استفاده می‌شود. در صورتی که این فرآیند برای کار ادراکی اصلی مهم باشد، عملکرد فرد ضعیف می‌شود. این تحقیق نشان می‌دهد که تأثیرات سودمند کارهای ثانوی مثل خط خطی می‌تواند تأثیرات مسدودسازی را جبران کند."
منبع: وب‌گاه aarp.org

[# پریسا #]

یوگا اهمیت فراوانی، در تعادل بین آیدا و پینگالا، یا سیستم سمپاتیک و پاراسمپاتیک دارد. این دو سیستم عصبی، به ترتیب، به نیمکره های چپ و راست مغزی و همچنین به تنفس، مربوط هستند. یوگی‌ها متوجه شدند که با کنترل و تعدیل عملکرد تنفس، سیستم عصبی و به تبع آن، نیمکره های مغزی، تحت کنترل درمی‌آیند. تنفس در مجرای چپ بینی، فعالیتهایی که به نیمکره راست مغز مربوط است، و نفس کشیدن با مجرای راست بینی، فعالیتهایی که با نیمکره چپ مغزی در ارتباط هستند را، تحت تأثیر قرار می‌دهد.

یوگی‌های زمان قدیم، همچنین به ارتباط قوی بین چشمها و مغز پی برده بودند و باور داشتند که اگر چشم‌ها بی‌حرکت شوند، امواج مربوط به مغز می‌توانند وارد فاز سکون شوند، آنها تراتاکا (Trataka) را توسعه دادند، تکنیکی که به وسیله آن، در حال باز بودن چشم‌ها می توان امواج مغزی را آرام کرد.
غده پینه آل یا صنوبری :
یک غده کوچک به اندازه نخود، بالای سطح فوقانی نخاع، به نام غده پینه آل وجود دارد که در واقع بین دو نیمکره مغزی در بالای مخچه قرار گرفته است. دانش پزشکی مدرن، هنوز هیچگونه عملکرد فیزیولوژیک خاصی را برای این عضو کوچک بدن، شناسایی نکرده است. یوگا، از سوی دیگر بیان می‌کند که این غده یک رابط و یک شاخک و آنتن برای ارتعاشات فراتر حسی است. هنگامیکه این غده تحریک و بیدار می‌شود، فرد شروع به هماهنگ شدن با الگوهای ظریف تر و کم استرس تر زندگی، می‌کند. غده پینه آل، از طریق تراتاکا تحریک می‌شود. چشم ها به طور مستقیم، به غده پینه آل، از طریق سیستم سمپاتیک وصل هستند. مرکز سیستم سمپاتیک، هیپوتالاموس می‌باشد. هیپوتالاموس، همچنین مرکز بیداری، لذت، خواب و درد است. بنابراین چشم‌ها، غده پینه آل، سیستم سمپاتیک، هیپوتالاموس و بیداری یک فرد، ارتباط نزدیکی با هم دارند. تمرکز ذهنی از هر نوعی، می‌تواند این سیستم را به درجه بالایی از حساسیت برساند. در تراتاکا (Trataka) کل سیستم با تمرکز از طریق چشم‌ها، تحریک و بیدار می‌شود. در این حالت، غده پینه آل با حساسیت بیشتری تحریک می‌شود و به طور مستقیم از طریق سیستم سمپاتیک، بیداری بیشتری را در فرد برمی‌انگیزد و سایر افکار مخرب و استرس زا، حداقل برای یک مدت زمان كوتاه، متوقف می‌شوند.
سیستم ايندوکراین (غدد درون ریز)
غدد ايندوکرین، مکمل سیستم عصبی و بطور خاص سیستم عصبی سمپاتیک و پاراسمپاتیک هستند. این دو سیستم، باهم، سیستم نوروایندوکراین(عصبی – درون ریز) را می‌سازند، که باعث تکامل و هماهنگی بین فعالیت‌های متابولیک بدن، می‌شود و تواناییهای بدن را برای مواجهه با شرایط داخلی و خارجی کنترل می‌کند. هر دو سیستم به موازات هم، ولی با یک تفاوت عمده، کار می‌کنند. واکنش‌های سیستم عصبی، تند و کوتاه مدت است، در حالیکه پاسخ‌های سیستم غددی، کند و طولانی مدت و در جهت ایجاد تغییرات پایدار در بدن است. سیستم عصبی، تغییرات سریع را در بدن ایجاد می‌کند، در حالیکه سیستم ايندوکرین، به این تغییرات، استمرار و تداوم می بخشد.
غدد در سطح بدن توزیع شده‌اند و هورمونهای آن‌ها، در جریان خون ترشح می‌شوند و در نتیجه در تمام سطح بدن پخش می‌گردند. این غدد، باعث تحریک و برانگیخته شدن ارگانهای معینی می‌شوند که در برابر هورمونهای خاص، واکنش نشان می‌دهند و با این روش، تغییرات، در بدن، بنا به دستور مغز، که کنترل کننده اصلی سیستم ايندوکراین است، ایجاد می شوند.
غدد، به صورت مستقل عمل نمی‌کنند. هر غده، با سایر غدد، واکنش متقابل نشان می‌دهد و آن‌ها را تعدیل می‌کند، بنابراین هر گونه اختلال در سیستم ايندوکراین، باعث انعکاس منفی، در سلامت کل بدن می‌گردد.
دو غده مهمی که درحین استرس، هورمون ترشح می‌کنند، غدد آدرنال و تیروئید هستند. بخش مرکزی غده آدرنال- مدولای آدرنال- آدرنالین و نورآدرنالین ترشح می‌کند، در حالیکه قسمت خارجی غده یا کورتکس، هورمون کورتیکواستروئید ترشح می‌کند. این هورمونها، تغییراتی مشابه با تحریک سیستم سمپاتیک، ایجاد می‌کنند. در کنار ترشح تیروکسین از غده تیروئید، هورمون رشد نیز، از غده هیپوفیز در جمجمه، ترشح می‌شود. افزایش سطح این هورمونها در خون، در مواجهه با استرس، كمك مي‌كند و به همين دليل این هورمون‌ها، به عنوان هورمونهای استرس، شناخته می‌شوند. غده هیپوفیزكه ترشح هورمونهاي غدد جنسی (تخمدان و بیضه ها) را كنترل مي‌كند، ترشح هورمون کورتیکواستروئید، ازقشر آدرنال را نيز، تحت کنترل دارد. غده هیپوفیز، ترشح تیروکسین از غده تیروئید را نيز، از طریق هورمون تحریک کننده ترشح تیروکسین، کنترل می‌کند. بنابراین بدون پيام از غده هیپوفیز، نه غده آدرنال ونه غده تیرویید، هورمون‌های مربوط به استرس را ترشح نمی‌کنند. دراصل، ترشح هر دو هورمون تحریک ‌کننده ترشح کورتیکوستروئید و تیروئید از غده هیپوفیز، توسط هیپوتالاموس کنترل می‌شود.
در این سیستم، هیپوتالاموس به طور مستقیم در رأس قرار گرفته و کنترل چندین عمل را در حین مواجهه بدن با استرس، به عهده دارد. یکی از اهداف اصلی یوگا در کنترل و مدیریت استرس، هماهنگ کردن عملکرد کل سیستم ايندوکراین (غدد درون ریز) می‌باشد. بعضی از تمرینات یوگا، باعث افزايش کارایی عملکرد غدد می‌شوند، مثلاً تمرین سلام بر خورشید، روی کل سیستم ايندوکراین، اثر می‌گذارد، زيرا اين تمرين، تركيبي از آساناها، پرانایاما و بخش احساسی بدن است.

منبع: سایت بیهار

مترجم : مریم لک – پزشک عمومی

[شهرزاد]

۱۰ رفتار اشتباه وجود دارد که باعث وارد آمدن آسیب به مغز می شود، این رفتارها عبارتند از:


1 .نخوردن صبحانه: کسانی که صبحانه نمی‌خورند قند خونشان به سطح پائینتری افت می‌کند. این امر باعث تامین نامناسب مواد غذائی برای مغز و در نتیجه افت فعالیت مغزی می‌شود.
2. پرخوری: این امر باعث تصلب شرائین (سختی دیواره رگهای) مغز شده و منجر به کاهش قدرت ذهنی می‌شود.
3. استفاده از دخانیات و سیگار کشیدن: این امر باعث کوچک شدن چند برابری مغز و منجر به آلزایمر می‌شود.
4. استفاده زیاد قند و شکر: استفاده زیاد قند و شکر جذب پروتئین و مواد غذائی را متوقف می‌کند و منجر به سوء تغذیه و احتمالا اختلال در رشد مغزی خواهد شد
5. آلودگی هوا: مغز بزرگترین مصرف کننده اکسیژن در بدن ماست. دمیدن هوای آلوده باعث کاهش اکسیژن تامینی مغز شده و منجر به کاهش کارآیی مغز می‌شود.




6. کمبود خواب: خواب به مغزمان اجازه استراحت می‌دهد. دوره طولانی کاهش خواب منجر به شتاب گیری مرگ سلولهای مغزی خواهد شد.
7. پوشاندن سر به هنگام خواب: خوابیدن با سر پوشیده باعث افزایش تجمع دی اکسید کربن و کاهش تجمع اکسیژن شده و منجر به تأثیرات مخرب مغزی خواهد شد.
8.کار کشیدن از مغزتان در هنگام بیماری: کار سخت یا مطالعه در زمان بیماری ممکن است منجر به کاهش کارآئی مغز و در نتیجه صدمه مغزی شود
9.کاهش افکار مثبت: فکر کردن بهترین راه برای تمرین دادن به مغزمان است. کاهش افکار مثبت مغزی ممکن است باعث کوچک شدن مغز شود.
10.کم حرفی: مکالمات انتزاعی منجر به رشد کارآئی مغز خواهد شد.

[nahid]

۱۰حقیقت جالب که باید درباره مغزتان بدانید!

۱۰- در مغز، مرکز ادراک جوک وجود دارد.
خیلی وقت ها دیده شده بیمارانی که لوب های قُدامی مغزشان آسیب دیده است قادر به فهمیدن جوک ها نیستند.
۹- مغز قادر نیست صدای موجود در تلفن را از صدای محیط تشخیص دهد.
در محیط های شلوغ و پر سر و صدا ، شما نمی توانید صدای طرف مقابل را در تلفن بشنوید.
۸-خمیازه، واقعا ما را از خواب بیدار می‌کند.
وقتی خمیازه می کشید، مقدار بیشتری اکسیژن وارد ریه ها شده و بنابراین سطح اکسیژن رسانی به مغز افزایش می یابد.
۷- مغز توانایی تکرار و یادآوری آهنگ ها، را به صورت آزاردهنده ای داراست.
توالی ایجاد شده در مغز برای انجام کارهای روزانه اجازه می دهد تا آهنگ ها در سر ما گیر کنند.
۶ - مغز توان کمتری از لامپ یخچال مصرف می‌کند.
مغز ۱۲ وات توان مصرف می کند که ۱۷ درصد از انرژی بدن است.
۵- در حالت اوج گیری جت، ممکن است به حافظه آسیب برسد.
هورمون های استرس که هنگام اوج گیری جت آزاد می شوند، می توانند به لوب تمپورال مغز و حافظه آسیب برسانند.
۴- ارتفاع، مغز را وادار به دیدن چشم اندازهای عجیب می‌کند.
احتمالا کمبود اکسیژن در ارتفاعات باعث تداخل پردازش های احساسی و دیداری می شود.
۳- بازی های کامپیوتری “تیراندازی به هدف” ، مغز را در به انجام رساندن چندین کار در آن واحد یاری می‌کند.
شلیک گلوله به دشمن های متعدد، دقت شما را توسعه می دهد و این یعنی شما دائما در حال واکنش نشان دادن به رویدادهای اطراف‌تان هستید.
۲- غیر ممکن است بتوانید خودتان را قلقلک دهید.
وقتی خودمان اعصاب را تحریک می کنیم، مغز حساسیت مورد انتظار را کاهش می دهد.
۱- تابش نور خورشید باعث عطسه شما می گردد.
انشعابات گذرنده از ساقه مغز، سیگنالهای دریافتی از چشم (به دلیل تابش نور شدید) را از طریق بینی ارسال می کنند و همین امر موجب تحریک و عطسه می گردد.

[naazanin]

مغز خود را از وجود ضایعات پاک می‌کند

سلامت > تحقیقات- همشهری آنلاین: عصب شناسان مرکز پزشکی روچستر موفق به شناسایی سیستمی در مغز شدند که به سرعت می‌تواند ضایعاتی که موجب اختلالات تخریبی مغز می‌شود را از بین ببرد

به گزارش خبرگزاری مهر، سیستم شناسایی شده توسط عصب شناسان مرکز پزشک روچستر یک سیستم کاملا سازمان یافته شبیه لوله‌هایی است که نبض رگ‌های خونی مغز را در دست دارند، این سیستم به نوعی شبیه یک سیستم لوله کشی به نظر می‌رسد که در مغز همان کارکردی را ایفا می‌کند که دستگاه لنفاوی در سراسر بدن اجرا می‌کند.

میکن نرگراد نویسنده اصلی این تحقیق که از روسای مرکز پزشکی عصبی انتقالی این دانشگاه است، اظهار داشت: پاک کردن ضایعات برای هر اندامی در بدن از اهمیت خاصی برخوردار است، تاکنون پرسش‌های بسیاری درباره این مسئله مطرح بود که مغز چگونه از شر ضایعات خود خلاص می‌شود، واکنون مشخص شد که مغز به روشی بسیار سازمان یافته تر از چیزی که پیشتر شناسایی شده بود خود را تمیز می‌کند.

وی افزود: ما امیدواریم که این نتایج برای موقعیت‌های مختلف مغزی چون جراحت شدید مغزی، بیماری آلزایمر، حمله مغزی و بیماری پارکینسون کاربرد داشته باشد.

گروه تحقیقاتی نراگراد از این سیستم با عنوان (glymphatic system) یاد کرده است چرا که عملکرد آن شباهت بسیاری به عملکرد دستگاه لنفاوی در بدن دارد اما پیشبرد آن توسط سلول‌های مغزی به نام glial انجام می‌شود.

این گروه نتایج تحقیقات خود را با آزمایش روی موش‌هایی بدست آورده‌اند که مغزشان شباهت زیادی به مغز انسان دارد.

دانشمندان تاکنون از این نکته اطلاع داشتند که مایع مغزی نقش مهمی در تمیزکردن بافت مغز دارد، ضایعات را از بین می‌برد و مواد غذایی را از طریق یک فرآیند به بافت مغز می‌رساند، اما سیستم تازه کشف شده مایع مغزی را به هر گوشه مغز به طور موثر انتقال می‌دهد.

براساس اظهارات نراگراد، این سیستم به گونه‌ای عمل می‌کند که گویی مغز دو سطل زباله متحرک دارد، یک نوع آهسته که ما درباره آن اطلاعات داشتیم و یک نوع سریع که در این تحقیق آن را کشف کرده‌ایم. با توجه به نرخ بالای متابولیسم در مغز و حساسیت آن این مسئله تعجب برانگیز نیست که مکانیسم‌های آن برای رهایی از ضایعات خاص‌تر و وسیع‌تر از چیزی است که پیشتر شناسایی شده بود.

این glymphatic system شبیه یک لایه از لوله‌هایی است که رگ‌های خونی مغز را احاطه کرده است. این گروه کشف کرده است که سلول‌های glial از فرآیندی استفاده می‌کنند که شبکه‌ایی از کانال‌های اطراف شاهرگ‌ها و رگ‌های داخلی مغز را شکل می‌دهند.

براساس اظهارات دکتر جفری آیلف از محققانی که در این تحقیق مشارکت داشته است، اگر این سیستم در تمیزکردن مغز یا به علت سالخوردگی یا در واکنش به یک جراحت مغزی ناکام بماند، ضایعات در مغز انباشته می‌شوند این مسئله ممکن است همان فرآیندی باشد که در بیماری آلزایمر رخ می‌دهد. شاید افزایش فعالیت این سیستم راهی برای از بین بردن ضایعاتی باشد که منتهی به بیماری آلزایمر می‌شود.

این تحقیق با حمایت موسسات ملی سلامتی ، وزارت دفاع آمریکا و بنیادهای خیریه هارولد و لیلا وای ماترز انجام شده است.

[naazanin]

تفاوت نیمکره های مغزی با شخصیت ارتباط دارد

تفاوت بین نیمکره های مغزی با شخصیت ارتباط دارد و حالت های شخصیتی متفاوتی را در افراد متفاوت بوجود می آورند.
متین السادات‌نصری مدرس دانشگاه در گفتگو با باشگاه خبرنگاران گفت: به طور میانگین افرادی که در قشر پیشانی نیمکره‌چپ فعالیت بیشتری دارند، شادتر، معاشرتی تر و بیش تر اهل خوش گذارانی هستند و کسانی که فعالیت بیشتری در نیم کره‌ی راست دارند از لحاظ اجتماعی منزوی بوده، از زندگی ناراضی اند و مستعد هیجان های ناخوشایند هستند.

وی افزود: به نظر می رسد که نیمکره‌ی راست بیشتر از نیمکره‌ی چپ به محرک‌های هیجانی حساس باشد چرا که وقتی نیمکره‌ی راست نافعال است افراد دستخوش هیجانات عمیق نمی شوند.

وی در ادامه گفت: به طور خلاصه فعال سازی منطقه ی مغزی خاص می تواند در ایجاد حالت هیجانی خاص موثر باشد. بنابراین می توان چنین نتیجه گرفت که هیجان های مختلف مناطق متفاوت مغز را فعال می کند و یا به بیان دیگر مناطق مختلف مغز مسئول هیجان های متفاوت هستند.

[salar]

هیچ چیز نشدنی نیست و این مستلزم شناخته خوب از روان، استعداد، توانایی و علایق خودمون و اهدافمون داره و هر کسی باید به درده خودش بخوره اینکه مطالب روانشناسی به آدم کمک کنه تا تغییرات در خودش بوجود بیاره خوبه منتها همونطور که گفتم با شناخت خوب از خودمون و برخورد صحیح در روابطمون میتونیم زندگی ایده آل داشته باشیم،یکی از آیین آسمانی در دین مسیح در کلیسا این مطلب هست که در این دنیا یا اون دنیا عذاب هست و به شخصه خدایی که بخواد یکی رو خوب و یکی رو بد بکنه قبول ندارم و دقیقش زندگی خوب با افکار خودمون و اونچه که زبان میاریم رقم میخوره

---

ممنون و تشکر از نظرات خوبه شما روز خوش

[sargol]

يکشنبه ۲۱ آبان ۱۳۹۱ ساعت ۱۲:۱۹
همه ‌تغییرات مغز درهنگام عاشق شدن
پزشکان با انجام اسکنهای مغزی متوجه تغییرات شیمیایی شده اند که در زمان عاشق شدن افراد در بخشهای مختلف مغز رخ می دهد و مهم تر از همه در چنین شرایطی برخی از بخشهای مختلف مغزی خاموش می شوند.
تصاوير کوچک تصاوير بزرگ اسلايد تصاوير
آفتاب: پزشکان با استفاده از فناوری اسکن مغز تصاویر باورنکردنی از رخدادهای مغز هنگام عاشق شدن ارائه کردند تا مشخص شود که چرا افرادی که عاشق می شوند گاهی غیر منطقی و حتی مضحک می شوند.

پزشکان با انجام اسکنهای مغزی متوجه تغییرات شیمیایی شده اند که در زمان عاشق شدن افراد در بخشهای مختلف مغز رخ می دهد و مهم تر از همه در چنین شرایطی برخی از بخشهای مختلف مغزی خاموش می شوند.

از سوی دیگر این اسکنهای مغزی نشان داده است که عاشق شدن به گونه ای می تواند انسانها را عصبی و ناپایدار کند.

پزشکان و متخصصان این تحقیق ابراز امیدواری کردند که این تحقیقات روزی نشان می دهد که چرا تعدادی از ما در مواردی که به احساسات و عاطفه مربوط می شود پا را از حد فراتر می گذاریم.

بخشی از مغز که از آن با عنوان " لوب پیشانی یا قدامی " یاد می شود و برای قضاوت کردن حائز اهمیت است هنگام عاشق شدن از کار می افتد. تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) قطع این فعالیت را تنها زمانی که فرد عاشق بوده نشان می دهد. این امر موجب شده که فرد از تمام انتقادها و یا تردیدها نسبت به کسی که دوست دارد، چشم پوشی کند.

سمیر ذکی استاد زیبایی شناسی - عصبی در دانشگاه کالج لندن اظهار داشت: وقتی به کسی که دوستش دارید نگاه می کنید، بخشهایی از مغزتان فعال می شوند، اما یک بخش بزرگ در مغز که نقش قضاوت را برعهده دارد از کار افتاده و غیر فعال می شود.

وی اعتقاد دارد که مغز ممکن است برای اهداف زیست شناختی عالی تر چنین واکنشی نشان دهد. افرادی که عاشق هستند هنوز هم می توانند در زندگی خود تصمیمهای مهم اتخاذ کنند برای مثال درباره یک تجارت مهم یا موضوعات غیر احساسی تصمیم گیری کنند و این نوع سلامت عقلی ممکن است شرایطی را ایجاد کند که دوستانشان برای متقاعد کردن آنها در ترک این احساس در روابط غیرعاقلانه با چالش رو به رو شوند.

اسکنهای مغزی همچنین نشان می دهد که بخشهایی از مغز که احساس را کنترل می کنند و بخش دیگری که درگیر احساسات منفی است نیز غیر فعال می شود به همین دلیل افرادی که عاشق هستند با رضایت کامل زندگی می کنند و همواره احساس شادی کرده و زمانی که عاشق هستند از این که اتفاق بدی رخ دهد هیچ واهمه ای ندارد.

مطالعات نشان می دهد که دوپامین شیمی مغز هنگامی که فرد عاشق است در سطح بالاتری قرار دارد. دوپامین کلید تجارب لذت و درد است که با لذت، اعتقاد و رضایت ارتباط دارد و ممکن است یک تغییر ناگهانی در سطح این ماده شیمیایی موجب شود که دست کشیدن از عشق دشوار شود.

آزمایشها نشان می دهد که استفاده از داروهای شبه افیونی چون کوکائین در افزایش سطح دوپامین مغز تأثیری مشابه عاشق شدن دارد.

یکی از عوارض جانبی افزایش دوپامین کاهش یک ماده شیمیایی دیگر به نام سروتونین است، هورمون کلیدی که حالات و اشتهای ما را تنظیم می کند.

کاهش سطح سروتونین در افرادی که دچار اختلال وسواس فکری عملی هستند نیز توضیح دهنده این است که چرا عشق می تواند ما را مضطرب و عصبی کند.

در رابطه با تغییرات شیمیایی در زمان عاشق شدن تغییرات مرتبط با آدرنالین بارزترین تغییر است. این هورمون علتی برای سرعت ضربان قلب، عرق کردن کف دست، خشک شدن دهان هنگام دیدن کسی است که دوستش داریم.

همین هورمون در زمانی که ما وحشت زده می شویم نیز ترشح می شود.

به گزارش مهر،روانشناسان هنوز تلاش می کنند به درک این مسئله برسند که چرا یک فرد به طور مخاطره آمیزی نگران شده و همه چیز خود را به خاطر عشق به خطر می اندازد.
کد مطلب : 17771

---

  n00177710-r-b-000.jpg (اندازه: 89.22 KB / تعداد دفعات دریافت: 3)

[sargol]

يکشنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۱ ساعت ۱۱:۴۳
شناسايی سن دقيق انسان با اسكن مغزی

آفتاب: دانشمندان دانشگاه كاليفرنيا موفق به شناسايي يك ساعت رشد درون مغز انسان شده‌اند كه با دقت تا يك سال تفاوت مي‌تواند سن فرد را نشان بدهد.

به گزارش ايسنا، به گفته اين دانشمندان، اين كشف مي‌تواند از كاربردهاي زيادي در پزشكي برخوردار بوده و بينش جديدي را در مورد چگونگي تغيير مغز در طول زمان ارائه كند.

محققان با استفاده از ام‌آرآي به اسكن مغز 885 انسان از سه تا 20 سال پرداختند. اين اسكنهاي مغزي براي شناسايي 231 نشانگر زيستي آناتومي مغز مورد استفاده قرار گرفتند كه در زمان تركيب شدن مي‌تواند سن فرد را با دقت تا 92 درصد نشان دهند.

به گفته محققان اين عملكرد ماوراي سنجشهاي ديگر بيولوژيكي است. در حاليكه سنجشهاي ديگر در گذشته از تك تك نشانگرهاي زيستي مشابه استفاده مي‌كردند، كليد اين معما، شناسايي راهي براي تركيب اين نشانگرها براي ثبت طبيعت چند بعدي آناتومي مغز و الگوهای خاص تغيير رشد با بالا رفتن سن بود.

به گفته دانشمندان، اين حقيقت كه آنها موفق به كشف مجموعه‌اي از سنجشهاي مغزي شده‌اند كه بطور دقيق مي‌تواند سن تقویمی فرد را تشخيص دهد، بدين معني است كه رشد مغزي يا حداقل جنبه‌هاي آناتوميك آن بسيار بيشتر آنچه تاكنون تصور مي‌شدف تحت كنترل است.

نظم در این بلوغ متریک در ميان كودكان داراي رشد معمولي نشان داده كه ممكن است به شناسايي ناهنجاری‌ها نيز كمك كند.

هنوز معلوم نيست كه چگونه اين تغييرات آناتوميك به لحاظ رفتار انساني با بلوغ مرتبط بوده كه لزوما با سن تقويمي بازتاب پيدا مي‌كند.

محققان اميدوارند كه اين پژوهش بتواند در درك مكانيزمهاي زمينه اختلالاتي مانند اختلال كم‌توجهي بيش‌فعالي و اوتيسم كمك كند.
کد مطلب : 168028

[sargol]

۱۰ واقعیت جذاب در مورد مغز انسان!

نت پاوق:مغز انسان و شناخت پیچیدگی های خاص آن همواره برای بشر جذاب بوده است. همواره انسان یک نمونه شگفت انگیز برای شناخت به شمار می رود و موارد بی شماری در مورد انسان ناگفته باقی مانده است. در این مقاله به ده واقعیت جذاب درباره ی مغز انسان خواهیم پرداخت، تا شاید دید بهتری نسبت به مهمترین عضو بدن خود داشته باشید.

واقعیت اول: بیشتر وزن مغز را آب تشکیل می دهد و بخش جامد عمدتا از جنس چربی است!

بیشتر مردم تصور می کنند که مغز به طور کامل جامد است، اما این افراد اشتباه می کنند. ۷۵ درصد مغز را آب تشکیل می دهد. بخش جامد مغز نیز از جنس چربی است و تقریبا ۱۰ تا ۱۲ درصد مغز را تشکیل می دهد. بقیه مغز از جنس پروتئین، هیدروکربن و نمک است.

واقعیت دوم: ۱۶۰,۰۰۰ کیلومتر رگ خونی در مغز وجود دارد!

این به این معنی است که اگر تمام رگ های خونی مغز را در امتداد یکدیگر قرار دهیم شما می توانید آن را ۴ بار دور کره زمین بپیچانید یا اینکه کره ماه را با رگ های مغز دو نفر به زمین متصل کنید.

واقعیت سوم: مغز شما بین ۱۰ تا ۲۳ وات برق تولید می کند!

این قدرت برای روشنایی دو لامپ کم مصرف کافیست. بخش عمده ای از این قدرت تولید شده به منظور ارتباط عصبی مغز با دیگر اعضا استفاده می شود.

واقعیت چهارم: استفاده از غذای سالم هوش را افزایش می دهد

طبق تحقیقاتی که در یک موسسه در نیویورک انجام شده، اگر شما در وعده ناهار غذایی بخورید که هیچگونه مواد نگهدارنده و یا طعم دهنده مصنوعی نداشته باشد، ۱۴ درصد در تست IQ امتیاز بهتری کسب خواهید کرد. این کشف بسیار چشمگیر است و نشان می دهد که عملکرد مغز به شدت به نوع تغذیه وابسته است.

واقعیت پنجم: هر فکری که می کنید یک اتصال عصبی جدید در مغزتان ایجاد می کند

مغز از آن چیزی که تصور می کنید انعطاف پذیر تر است و به مرور زمان تغییر می کند. اگر در همین لحظه به موضوع جدیدی فکر کردید، مطمئن باشید در مغز شما به همان میزان اتصال عصبی جدید ایجاد شده است.

واقعیت ششم: یک فرد معمولی روزانه ۷۰ هزار فکر انجام می دهد

شما همیشه در حال فکر کردن هستید. با تغییر این تفکرات، شما می توانید به طور کل سیم کشی عصبی مغزتان را تغییر دهید.

واقعیت هفتم: خندیدن فرایند پیچیده ای است و از ۵ بخش مغز استفاده می کند

خندیدن موضوع خنده داری نیست، این فرایند بخش های زیادی از مغز را درگیر می کند. خندیدن برای فعالسازی مغز بسیار موثر است و مواد شیمیای تقویت کننده ای در بدن شما در هنگام خندیدن رها می شود.

تحقیقات نشان می دهد که خندیدن برای چند دقیقه در هر روز موجب بهبود وضعیت روحی، افزایش احساس خوشبختی و افزایش عملکرد مغز در خلاقیت می شود.

واقعیت هشتم: تردستی موجب تغییرات سریع در مغز می گردد

تردستی و یادگیری کارهای پیچیده جدید تاثیر بسیار مثبتی بر روی مغز انسان دارد. تردستی و حرکات پیچیده موجب رشد بخش خاصی از مغز می شود، بنابراین اتصالات عصبی در مغز افزایش چشمگیر می شود. همچنین کارها و مسائل پیچیده می تواند موجب رشد چشمگیر مغز گردد.

واقعیت نهم: مغز توانایی احساس درد را در هیچ صورتی ندارد

مغز قادر به حس کردن درد در خود نیست و تنها می تواند درد بخش های دیگر بدن را دریافت کند. در واقع هیچ دریافت کننده دردی در مغز وجود ندارد.

واقعیت دهم: ارتفاع مغز انسان ۹٫۳ سانتی متر است

مغز از آن چیزی که مردم تصور می کنند کوچکتر است. اندازه مغز ۱۶ در ۱۴ در ۹٫۳ سانتی متر و وزن آن ۱٫۳ کیلوگرم است. در همین ۱٫۳ کیلوگرم ۲۰۰ میلیون سلول عصبی (نرون) وجود دارد.
تاریخ انتشار : ۲۳ مهر ۱۳۹۱