[nilo0far]

نیلوفر جان ممنون از توجهت به سوالم
احتمالأ تو دختر مستقل و با عرضه ای هستی
میشه بگی تو زندگی چقدر به خودت فشار آوردی تا همه مشکلات و مسؤلیت هاتو به بهترین شکل انجام بدی؟
تا حالا شده احساس خستگی کنی ؟
آخرین بار کی بود؟

ممنون عزیزم ، چیزی که واضحه اینکه هرکس دوست داره کارها و مسئولیت هاش همیشه با موفقیت انجام بشه و منم یکیش ... من توی زندگی با تلاش برای واقع بینی و احساس مسئولیت سعی کردم مسئولیت هایی که بعهده ام گذاشته شده به نحو احسن انجام بدم حالا اینکه تا چه حد موفق بودم... اگه منظورتون از خستگی ، خستگی روحی باشه ، بله... هرکسی یه ظرفیتی داره برای تحمل ناملایمات زندگی من هم گاهی که ظرفیتم پر شده خسته شدم ... آخرین بار هم دقیقاً یادم نیست ...

[neda.n]

الان به نظرم اسم این تاپیک با سوالهای مطرح شده نظر سنجی دو تا چیز متفاوته . اما اگه بحث بر سر اولین احساس و فکر بعد از ام اسه ، این تاپیک مشابه در سایت وجود داره و بحث رو در همون تاپیک دنبال کنید دوستان عزیزم .

http://mscenter.ir/showthread.php?tid=4273

[دل آرام]

شکوفه جان این دقیقا قدرت 100 درصدی جذب ذهنه
من با یوگا یاد گرفتم که تمرکز روی هر چیز همونو برات به ارمغان میاره که الهی شکر با تمرکز بر سلامتی کامل به این مهم دست یافتم الحمدالله

---

من با ام اس همراه شدم نه طردش کردم نه گذاشتم زودتر از من حرکت کنه در کنار هم داریم به خوبی زندگی می کنیم
به این میگن زندگی مسالمت آمیز

[ساناز66]

منم الان مثل دو تا دوست خوب داریم با هم زندگی و همراهی میکنیم
سعی میکنم ازش بزنم جلو و پیروزی مال من بشه ولی به اونم زیاد سخت نمیگیرم که بخاد باهام بجنگه
حالا که داریم با هم به خوبی زندگی میکنیم تا اخرشم همینطور ادامه داره من مطمئنم

[mehdisalimi]

مهدی جان ممنون از پاسخت
امکان داره درباره ناراحتیت بیشتر توضیح بدی؟
ناراحتی ی احساسهچه فکری کردی؟

خواهش میکنم
ناراحت بودم که تو بیمارستان بستری بودم
ناراحت بودم که نمیتونم کارهای شخصیمو به راحتی انجام بدم
ناراحت بودم که چرا الآن،دقیقاً تو ایام عید 81
ولی مطمئن بودم که چیزی نیست و میگذره و خوب میشه

الآن که به فکرهای اون موقع فکر میکنم میبینم که عجب....بودم

ولی همه اینارو مدیون خانواده مخصوصاً بابام هستم
چون تو این قضیه خیلی پیگیر بود
من حدود10روز تو بیمارستان شهر خودم بستری بودم و دکترهای اونجا تشخیص درست ندادن

به اصرار بابام رفتیم تهران،منم با اون وضع که نمیتونستم قدم از قدم بردارم
،و اونجا تشخیص دادن و 10روزی هم مهمون تهرانی ها بودیم

الآن حالم توپ توپ

از اینکه بقیه بیماریمو بدونن اصلاً ناراحت نمیشم

ورزش میکنم(تریدمیل)باشگاه هم میرم(بدنسازی)استخر هم میرم(اوایل بیشتر تو آب بودم ولی الآن بیشتر تو سونا و جکوزی هستم)

[omid_nejad]

روزاى اول اصلاً برام مهم نبود و با خودم ميگفتم ام اس مثل همه بيماريهاست
اما الان ديگه اينجورى فكر نمى كنم

[omidaneh]

وقتی دکتر گفت ام اس دارم چیزی ازش نمیدونستم فقط چون بیماری خاص بود ازش ترسیدم راستش خانواده ام خیلی گریه کردند وناراحت بودند به خصوص اینکه همون اوایل توبیمارستان بستری شدم تواون هفته که بستری بودم اشک بابامم دیدم ولی خداروشکرتواین مدت خوب باهاش مبارزه کردم الان اوضاعم بدنیست:40

[ساناز66]

گریه گریه گریه فقط همین

---

دکتم گفت ایشا...اونی که فکر میکنم نیست
ولی بود خود دکترم بهم گفت البته یه دکتر داخلی بود
دکتر خونوادگیمون بود

[سالومه]

من دوستم گيتي هم ام اس داره ..
مريضيشو ميدونستم چيه ..
برا همين وقتي فهميدم زياد ناراحت نشدم ..
ولي خانوادم تا يه مدت به جاي روحيه دهي روبروم برا مريضيم گريه ميكردن
فكرميكردن من ديونه شدم كه برام مهم نيست

[BABA]

ایول پس هممون خودمون فهمیدیم چه با حال

تومحیط کارم بد جوری بهم گیردادن بیش از یه سال 24 ساعته پرس بودم تا یه روز
دیدم چشام تار میبینه رفتم دکتر متخصص داخلی شک کرد فرستادمغزواعصاب اونم 40 تا آزمایش نوشت وسریعا بستری تزریق کورتون تا همسرم برگه امپول رو نگاه کرد زدزیرگریه منم بیخبر وقتی فهمیدم دوتایی تمام پرسنل بیمارستان تحت تاثیرقرارگرفته بودن .