2012/04/14, 02:57 PM
آروماتوراپی یا رایحه درمانی یعنی استفاده از عطرها در درمان .
در این روش از روغن های گیاهی خوشبو مانند گل سرخ ، لیمو ، سنبل ، یا نعنا برای درمان استفاده می شود .
این عصاره ها را به صورت ماساژ روی سطح پوست یا در شستشو یا تنفس مستقیم یا پخش کردن در محل زندگی به کار می برند .
از این روش برای تسکین درد ، مواظبت از پوست ، کاهش اضطراب . خستگی و نیرو بخشیدن به بدن استفاده می شود .
عطرها می توانند روی حالات خلقی مؤثر باشند ، خستگی و اضطراب را کاهش دهند و باعث آرامش شوند .
هنگامی که عطرها استشمام می شوند ، از طریق پیاز بویایی و تحریک اعصاب روی مغز اثر می گذارند .
روغن ها یا عصاره های مورد استفاده در این روش ، اسانس های آروماتیکی (معطر ) هستند
که از گیاهان ، گلها ، درختان ، میوه ها ، پوست درختان ، علف ها و دانه ها استخراج می شوند و از آنها برای درمان بیماری های جسمی یا روانی مشخصی استفاده می شود
و می توانند باعث بهبود یا پیشگیری از بیماری ها شوند .
در این روش از حدود یکصد و پنجاه عصاره استفاده می شود . بیشتر این مواد خاصیت ضد عفونی کننده دارند .
برخی نیز خواص ضد ویروسی و ضد التهابی ، کاهش دهنده ی درد ، ضد افسردگی یا خلط آور دارند .
این مواد می توانند خواص دیگری مانند ایجاد آرامش ، بهتر کردن هضم غذا و افزایش دهنده ادرار داشته باشند .
برای ایجاد بهترین آثار درمانی ، این اسانس ها باید از مواد اولیه خالص و طبیعی تهیه شوند و مواد مصنوعی چنین خواصی ندارند .
رایحه درمانی یکی از روش هایی است که نسبت به سایر روش های درمانی از پیشرفت سریعی برخوردار بوده و به صورت گسترده ای
'
در منازل ، کلینیک ها و بیمارستان ها برای موارد مختلفی از جمله کاهش درد حین زایمان ، کاهش درد ناشی از عوارض شیمی درمانی
در بیماران سرطانی و توانبخشی بیماران قلبی استفاده می شود .
در کشور ژاپن مهندسان از عطرها برای طراحی فضای داخلی استفاده می کنند .به طور مثال از رایحه ی سنبل یا رزماری که بین مشتری ها منتشر می شود ،
برای آرامش بخشیدن به کسانی که منتظر هستند استفاده می شود یا از عطر لیمو و اوکالیپتوس برای جلوگیری از کاهش هوشیاری کارمندان بانک به کار می رود .
تاریخچه ی رایحه درمانی :
این روش سابقه ی شش هزار ساله یا بیشتر دارد . در یونان ، روم و مصر باستان همگی از مواد معطر برای درمان استفاده می کردند .
به توصیه پزشک مصری ، ایمهوتپ ، از روغن های معطر برای استحمام ، ماساژ دادن و مومیایی کردن اجساد در شش هزار سال پیش استفاده می کردند .
در مصر باستان ایمهوتپ خدای طبابت و درمان بود .
هیپوکارت ( در یونان باستان ) خدای پزشکی بود
و از حمام های رایحه درمانی و ماساژ و از دود کردن مواد معطر برای درمان مردم آتن استفاده می کرد .
رایحه درمانی نوین در سال ۱۹۳۰ دوباره شکل گرفت .
هنگامی که شیمیدان فرانسوی ، رنه موراسین گاته فوس ، واژه آروماتراپی ( رایحه درمانی ) را برای استفاده درمانی از عطرها ابداع کرد .
او شیفته ی خواص سنبل در درمان زخم های سوختگی دست خود بدون بر جا گذاشتن هیچ اثری ( اسکار زخم ) شد .
سپس شروع به تحقیق در مورد خواص درمانی عطرها در درمان بیماری های جسمی و روانی کرد .
در طول جنگ جهانی دوم جراح فرانسوی ارتش ، دکتر جین والنت ، از عصاره های معطر به عنوان ضد عفونی کننده استفاده کرد .
پس از آن مادام مارگارت ماروی ، رایحه درمانی را به عنوان یک روش درمانی گسترش داد . از عطرهای مختلف را برای درمان بیماری ها تجویز کرد
. او به استفاده از عطرها برای ماساژ دادن در درمان اعتبار بخشید . رایحه درمانی هنگامی که عطرها به صورت همزمان بر جسم و ذهن اثر کنند بیشترین تأثیر را دارد .
رایحه درمانی چه کار می کند ؟
عطرها حس قدرتمند بویایی را تحریک می کنند .
بوهایی که ما استشمام می کنیم ، آثار مشخصی روی احساسات ما دارند . پزشکان دریافته اند در بیمارانی که حس بویایی خود را از دست داده اند ،
در ریسک ابتلا به مشکلات روانی مانند افسردگی و اضطراب قرار دارند . ما انسان ها قدرت تشخیص ۱۰/۰۰۰ نوع بوی مختلف را دارا هستیم .
تحریکات بوهای مختلف از طریق مژک های بویایی به سیستم لیمبیک ( قسمتی از مغز که خلق و خو ، روحیات و قدرت یادگیری ما را کنترل می کند ) می روند .
مطالعات ما استفاده از امواج مغزی نشان دادند که بوی سنبل امواج آلفای مغز را در قسمت پشت سر افزایش می دهد ، که این امواج نشان دهنده ی آرامش هستند .
بوی یاس امواج بتا را در ناحیه ی جلوی مغز افزایش می دهد ، که با وضعیت هوشیاری بیشتر در ارتباط است .
مطالعات دانشمندان نشان داده است عطرها از موادی تشکیل شده اند که می توانند آثار خاصی بر جسم و روح ما داشته باشند .
ترکیبات شیمیایی آنها پیچیده است ولی بیشتر شامل الکل ها ، استرها و آلدییدها هستند .
کلمه ی آروماتراپی به معنای درمان با استفاده از بو و عطر است و به مصرف روغن های بودار در معالجه عمومی برای توسعه سلامتی و احساس خوب و حفظ تعادل بدن باز می گردد. روغن های بودار روغن هایی هستند که از اسانس معطر گیاهان، گل ها، درختان، میوه ها، علف ها، پوست و بذر تهیه می شوند. بیش از ۱۵۰ نوع روغن قابل استخراج است. این روغن ها قابل تقسیم به روغن هایی با خواصِ درمانی، روانی و فیزیولوژیکی هستند که باعث حفظ سلامتی و جلوگیری از بیماری می شوند. تمامی روغن های بودار دارای خلاقیت شفادهنده ی واحد و ارزش ضدعفونی کنندگی هستند.
برخی از روغن ها دارای خاصیت ویروسی، ضد التهاب، تسکین دهنده درد، ضد افسردگی، محرک، آرام بخش، خلط آور و حتی تقویت سیستم گوارش و هاضمه هستند. روغن های گیاهی با جذب شدن در بدن ما تأثیرات خود را اعمال می کنند و باقی مانده آن به طور طبیعی از بدن دفع می شود. به علاوه این روغن ها می توانند بر هیجانات، ذهن و احساس نیز تأثیر بگذارند. آنها از سه طریق وارد بدن ما می شوند.
۱- اشتیاق
۲- آشامیدن
۳- مصرف موضعی پوستی.
از دیدگاه شیمیدانان روغن های معطر و گیاهی، مخلوطی از ترکیبات مختصر زیستی هستند. کتون (از گروه کربونیل «شیمی»)، ترین (هیدروکربن های موجود در اسانس به فرمول C10H6-، استر (نمک آلی)، الکل، آلدئید و صدها مولکول دیگر که رده بندی کردن آنها بسیار دشوار است، چون بسیار کوچک و پیچیده هستند. مولکول های روغن های معطر گیاهی خیلی ریز هستند.
آنها به راحتی از طریق پوست انسان نفوذ کرده و به سادگی مستقیماً وارد گردش خون فرد می شوند و در نهایت در سیستم و اعضای داخلی جریان پیدا می کنند و خارج می شوند. غلظت روغن های گیاهی و معطر به خاطر چربی نیست و بیشتر مانند دستگاه های تبخیر و نساجی اند. برخی از آنها مایعات نامحلول در آب هستند و بلافاصله به محض قرار گرفتن در معرض هوا تبخیر می شوند. برای به دست آوردن ۳ کیلوگرم روغن اسطوخودوس یا سنبل ما به ۱۰۰ کیلوگرم گیاه اسطوخودوس (سنبل) نیاز داریم برای تولید ۱ کیلوگرم روغن یاسمن ما به ۸ میلیون عدد گل یاسمن نیاز داریم.
برخی از این روغن های معطر بسیار گرانبها هستند، چون با زحمت و زجر بسیار زیادی استخراج می شوند.
مرحله تلخیص و استخراج، عطرگیری (defleurage) نامیده می شود و در اکثر مواقع چربی به جای روغن استفاده می شود. پس از این مرحله، عطرگیری با روغن های جاذب (enflevrage) آغاز می شود که برای تلخیص و تصفیه نهایی انجام می گیرد.
برخی از روغن های گیاهی که در عطر درمانی برای اهداف مشابه مصرف می شوند شامل موارد زیر هستند:
۱- کلاری ساژه (گل مریم یا راوید) (نام علمی salvia Scarea)
2- اکالیپتوس (نام علمی Eucalyptus globulus)
3- گل شمعدانی (نام علمی Pelargnium graveolens)
4- اسطوخودوس (نام علمی davendula vera officinals)
5- لیمو (نام علمی Citrus limonem)
6- نعناع وحشی (نام علمی Mentha piperita)
7- جو (برگ ها) (نام علمی Citus aurantium)
8- رزماری (نام علمی Rosmarinus officinals)
9- چای درختی (نام علمی Melaleuca Alternifolia)
10- یلانگ یلانگ (نام علمی Cananga Odorata)
این روغن ها می توانند برای جعبه روغن مبتدیان مناسب باشند.
خاستگاه عطر درمانی
قدیمی ترین مورد مصرف روغن های معطر به حدود ۶۰۰۰ سال پیش باز می گردد زمانی که پزشک مصری، ایم هوتپ، خدای علم طب آن دوره مصرف روغن های معطر را برای استحمام و ماساژ توصیه کرد.
در ۴۵۰۰ سال پیش از میلاد مسیح، مصری ها از صمغ درخت کندر(مرمکی) و چوب سدر برای مومیایی کردن مرده ها استفاده می کردند. ۶۵۰۰ سال بعد محققین پی بردند که چوب گیاه سدر به طور طبیعی دارای خاصیت ضد میکروبی، ضد عفونی و نگهدارنده است.
سقراط، پدر یونانی علم طب، استحمام با روغن های معطر به طور منظم و ماساژ با عطر را توصیه کرده است. این همان شیوه ای است که به طور موثر در آتن برای پیشگیری از طاعون انجام می شده است.
رومی ها نیز روغن ها گیاهی و معطر را برای لذت بردن، تسکین درد، ماساژها و حمام های معطر معروف خود به کار می بردند.
امپراطور روم که در مجالس عیش و میهمانی و خوش گذرانی زیاده روی می کرد، برای درمان سردرد، مشکلات هضم و حفظ روحیه و توان خود، در طول مجلس و تفریح از عطر گل سرخ استفاده می کرد. در طی طاعون عظیمی که در سال ۱۶۶۵ شهر لندن با آن مواجه شد، مردم بسته های چوب سدر و سرو و اسطوخودوس (سنبل) را در خیابان ها می سوزاندند.
همچنین دسته های همان گیاهان را به عنوان تنها دفاع برای مبارزه با بیماری های عفونی به کار می بردند.
عطر درمانی در اوایل قرن بیستم به تأیید وسیع تری دست پیدا کرد.
در سال ۱۹۳۰ رنه موریس گاته فوس (Rene Maurice gate fosse) شیمی دان فرانسوی دست سوخته خود را در روغن اسطوخودوس (سنبل) فرو برد. به شکل شگفت آوری بدون هیچ جای زخم و عفونتی دست او خیلی سریع بهبود یافت.
او تحقیقات مهم و قابل توجهی روی روغن های مختلف و اثرات درمانی و روان درمانی آنها انجام داد.
دکتر جین ولنت ( Jane Velnet ) جراح فرانسوی ارتش به وفور از روغن های گیاهی در جنگ جهانی دوم استفاده می کرد. امروزه تحقیقات، موارد مصرف متعدد روغن های معطر را ثابت کرده است. تحقیقات پزشکی سال های اخیر نشان داده رایحه ای که ما استشمام می کنیم اثرات مهمی در مسیر احساس به جای می گذارد.
بوها به طور مستقیم روی مغز تأثیر می گذارند درست مانند داروها.
برای مثال بوییدن گیاه اسطوخودوس ( سنبل ) امواج آلفا را در پشت سر افزایش می دهد و این ناحیه مرتبط با آرامش و ریلکسیشن است.
روغن های گیاهی مانند معالجات معنوی ( ریکی، پرانیک، masinifi )، درمان های دارویی و گیاه درمانی دارای نیروی زندگی هستند که در درون بدن به حرکت و لرزش در می آیند و فواید آنها به شکل ظریف و ماهرانه ای خود را نشان می دهد.
" Ickle me, Pickle me, Tickle me. Too "
می خورم
