2010/11/11, 08:47 PM
پيرسـينگ (Piercing) يـك واژه انگليسي به معناي سوراخ كردن بدن و نصب اشياي تزئيني در آن است.
سوراخ كردن كردن گوش كه از گذشته هاي دور در بيشتر كشورهاي دنيا متداول بوده است، شايع ترين نوع پيرسينگ در دنيا است.
امروزه تقريبا در تمام كشورها، پيرسينگ در نقاط مختلف بدن انجام مي شود. بسياري از كساني كه پيرسينگ انجام مي دهند، فقط به دنبال پيروي از مد و زيبايي هستند. اين افراد غافل از عوارض خطرناك و گاه غيرقابل جبران آن با مراجعه به مراكز غير بهداشتي و در آرايشگاه ها خود را به دست افراد غير متخصص مي سپارند.
اگر چه سوراخ كردن نرمه گوش بي خطرترين نوع پيرسينگ اعضاي بدن است، اما بايد به خاطر داشته باشيم كه همه پيرسينگ ها ممكن است عوارضي از جمله حساسيت و عفونت را در پي داشته باشند.
دكتر امير هوشنگ احساني، عضو هيات علمي دانشگاه تهران در اين مورد مي گويد:
حساسيت شايع ترين عارضه پيرسينگ است كه بيشتر در هنگام استفاده از فلزات بدلي به ويژه كروم و نيكل به وجود مي آيد. خانم هايي كه در هنگام استفاده از ساعت و انگشتر بدلي دچار حساسيت، خارش و قرمزي در پوست خود مي شوند، بايد از نصب بدليجات خودداري كنند و اگر علاقه زيادي به پيرسينگ دارند، فقط از تزئيناتي با جنس طلا استفاده نمايند، چون احتمال حساسيت به طلا در دنيا بسيار كمتر از ساير فلزات است.
در بعضي از مواقع ممكن است حساسيت در محل قرارگيري شيء تزئيني نباشد، بلكه به مرور در ساير نقاط بدن ظاهر شود. گاهي حتي بعد از خارج كردن شيء، حساسيت تا پايان عمر با فرد همراه خواهد بود.
اگزما يا حساسيت به نيكل عارضه مهم و شايعي است كه گاه مي تواند زندگي فرد را مختل كند، تا جايي كه تمام بدن در برابر تماس با فلزات حساس شده و فرد مبتلا به اين عارضه حتي در هنگام گرفتن دستگيره در يا هر نوع شيء فلزي دچار حساسيت مي شود.اين در حالي است كه بيشتر افرادي كه پيرسينگ مي كنند، معمولا به دلايل مختلف از جمله هزينه آن، از فلزات بدلي استفاده مي كنند و به ندرت سراغ طلا يا جواهراتي مانند الماس مي روند، اين امر حتي در مورد گوشواره هم صادق است.
انجام پيرسينگ در سالن هاي آرايشي و توسط افراد غير متخصص خطرناك است. هر نوع برش و آسيبي به پوست ممكن است با خطر انتقال عفونت ها و ويروس هاي خطرناكي مانند اچ آي وي ، هپاتيت، عفونت هاي باكتريايي و سيفليس همراه باشد. بنابراين توصيه مي كنم اگر كسي عليرغم همه هشدارها باز هم علاقمند به پيرسينگ است، حتما به مراكز مطمئن و بهداشتي مراجعه كند تا كمتر سلامتي خود را به قيمت زيبايي به خطر بيندازد.
پيرسينگ در برخي نقاط حساس بدن با خطرات بيشتري همراه است؛ به طور مثال احتمال عفونت و التهاب در پيرسينگ غضروف گوش به مراتب بيشتر از نرمه گوش است.
در پيرسينگ لب، به دليل تماس با سطح مخاطي و ميكروب هاي دهان احتمال عفونت بسيار زياد است و به دليل بافت خاص لب ممكن است شخص دچار خونريزي زيادي شود.
زبان هم يكي از نقاط حساس بدن است كه علاوه بر احتمال خطر خفگي به دليل باز شدن و بليعدن اتفاقي شيء تزئيني، ممكن است موجب ايجاد اشكال در تكلم شود و حتي حس چشايي را هم تحت تاثير قرار دهد. خطر ابتلا به عفونت كشنده آنژين لودوبك در اين پيرسينگ بسيار بالا است.
اين روزها مدهاي جديدي مانند پيرسينگ دندان و چشم هم وارد بازار شده است. شايد بتوانيم پيرسينگ دندان را كم عارضه تر تصور كنيم. دراين پيرسينگ بخشي از دندان را مي تراشند و نگيني روي آن مي چسبانند. نكته مهم اين است كه اين نگين مانع از مسواك زدن آن قسمت از دندان مي شود وبه مرور زير آن زرد رنگ خواهد شد.
در پيرسينگ چشم هم كه هنوز طرفداران زيادي پيدا نكرده است، جراح، نگيني را با روشي دقيق اما پر خطر، روي كره چشم در زير ملتحمه (خارجي ترين لايه چشم) نصب مي كند. اين نگين بسيار نازك بوده و براي برداشتن آن نياز به جراحي مجدد است.
علاوه بر تمام عوارض پيرسينگ كه در اين جا فقط به بخشي از آن ها اشاره شد، احتمال باقي ماندن جاي زخم ها هم وجود دارد. همچنين ممكن است سوراخ ها با چاق و لاغر شدن فرد تغيير مكان دهند.
نكته جالب اين است كه پيرسينگ در برخي نقاط بدن نه تنها كمكي به زيبايي فرد نمي كند، بلكه چهره اي نازيبا براي او ايجاد مي كند كه به خصوص با استفاده از اشياي تزئيني عجيب، فقط باعث حيرت و جلب توجه ديگران مي شود.
با تمام اين مطالب آيا واقعا انجام پيرسينگ به اين همه خطرش مي ارزد؟
سوراخ كردن كردن گوش كه از گذشته هاي دور در بيشتر كشورهاي دنيا متداول بوده است، شايع ترين نوع پيرسينگ در دنيا است.
امروزه تقريبا در تمام كشورها، پيرسينگ در نقاط مختلف بدن انجام مي شود. بسياري از كساني كه پيرسينگ انجام مي دهند، فقط به دنبال پيروي از مد و زيبايي هستند. اين افراد غافل از عوارض خطرناك و گاه غيرقابل جبران آن با مراجعه به مراكز غير بهداشتي و در آرايشگاه ها خود را به دست افراد غير متخصص مي سپارند.
اگر چه سوراخ كردن نرمه گوش بي خطرترين نوع پيرسينگ اعضاي بدن است، اما بايد به خاطر داشته باشيم كه همه پيرسينگ ها ممكن است عوارضي از جمله حساسيت و عفونت را در پي داشته باشند.
دكتر امير هوشنگ احساني، عضو هيات علمي دانشگاه تهران در اين مورد مي گويد:
حساسيت شايع ترين عارضه پيرسينگ است كه بيشتر در هنگام استفاده از فلزات بدلي به ويژه كروم و نيكل به وجود مي آيد. خانم هايي كه در هنگام استفاده از ساعت و انگشتر بدلي دچار حساسيت، خارش و قرمزي در پوست خود مي شوند، بايد از نصب بدليجات خودداري كنند و اگر علاقه زيادي به پيرسينگ دارند، فقط از تزئيناتي با جنس طلا استفاده نمايند، چون احتمال حساسيت به طلا در دنيا بسيار كمتر از ساير فلزات است.
در بعضي از مواقع ممكن است حساسيت در محل قرارگيري شيء تزئيني نباشد، بلكه به مرور در ساير نقاط بدن ظاهر شود. گاهي حتي بعد از خارج كردن شيء، حساسيت تا پايان عمر با فرد همراه خواهد بود.
اگزما يا حساسيت به نيكل عارضه مهم و شايعي است كه گاه مي تواند زندگي فرد را مختل كند، تا جايي كه تمام بدن در برابر تماس با فلزات حساس شده و فرد مبتلا به اين عارضه حتي در هنگام گرفتن دستگيره در يا هر نوع شيء فلزي دچار حساسيت مي شود.اين در حالي است كه بيشتر افرادي كه پيرسينگ مي كنند، معمولا به دلايل مختلف از جمله هزينه آن، از فلزات بدلي استفاده مي كنند و به ندرت سراغ طلا يا جواهراتي مانند الماس مي روند، اين امر حتي در مورد گوشواره هم صادق است.
انجام پيرسينگ در سالن هاي آرايشي و توسط افراد غير متخصص خطرناك است. هر نوع برش و آسيبي به پوست ممكن است با خطر انتقال عفونت ها و ويروس هاي خطرناكي مانند اچ آي وي ، هپاتيت، عفونت هاي باكتريايي و سيفليس همراه باشد. بنابراين توصيه مي كنم اگر كسي عليرغم همه هشدارها باز هم علاقمند به پيرسينگ است، حتما به مراكز مطمئن و بهداشتي مراجعه كند تا كمتر سلامتي خود را به قيمت زيبايي به خطر بيندازد.
پيرسينگ در برخي نقاط حساس بدن با خطرات بيشتري همراه است؛ به طور مثال احتمال عفونت و التهاب در پيرسينگ غضروف گوش به مراتب بيشتر از نرمه گوش است.
در پيرسينگ لب، به دليل تماس با سطح مخاطي و ميكروب هاي دهان احتمال عفونت بسيار زياد است و به دليل بافت خاص لب ممكن است شخص دچار خونريزي زيادي شود.
زبان هم يكي از نقاط حساس بدن است كه علاوه بر احتمال خطر خفگي به دليل باز شدن و بليعدن اتفاقي شيء تزئيني، ممكن است موجب ايجاد اشكال در تكلم شود و حتي حس چشايي را هم تحت تاثير قرار دهد. خطر ابتلا به عفونت كشنده آنژين لودوبك در اين پيرسينگ بسيار بالا است.
اين روزها مدهاي جديدي مانند پيرسينگ دندان و چشم هم وارد بازار شده است. شايد بتوانيم پيرسينگ دندان را كم عارضه تر تصور كنيم. دراين پيرسينگ بخشي از دندان را مي تراشند و نگيني روي آن مي چسبانند. نكته مهم اين است كه اين نگين مانع از مسواك زدن آن قسمت از دندان مي شود وبه مرور زير آن زرد رنگ خواهد شد.
در پيرسينگ چشم هم كه هنوز طرفداران زيادي پيدا نكرده است، جراح، نگيني را با روشي دقيق اما پر خطر، روي كره چشم در زير ملتحمه (خارجي ترين لايه چشم) نصب مي كند. اين نگين بسيار نازك بوده و براي برداشتن آن نياز به جراحي مجدد است.
علاوه بر تمام عوارض پيرسينگ كه در اين جا فقط به بخشي از آن ها اشاره شد، احتمال باقي ماندن جاي زخم ها هم وجود دارد. همچنين ممكن است سوراخ ها با چاق و لاغر شدن فرد تغيير مكان دهند.
نكته جالب اين است كه پيرسينگ در برخي نقاط بدن نه تنها كمكي به زيبايي فرد نمي كند، بلكه چهره اي نازيبا براي او ايجاد مي كند كه به خصوص با استفاده از اشياي تزئيني عجيب، فقط باعث حيرت و جلب توجه ديگران مي شود.
با تمام اين مطالب آيا واقعا انجام پيرسينگ به اين همه خطرش مي ارزد؟
