[محمد جواد]

استرس، فشار عصبی و خودخوری
اینا بودن که ام اس و تقدیم من کردن ولی دست از سرم بر نمی دارن

[Masi 93]

به نظر من 1- استرس و خودخوری و اینکه بواسطه حجب و حیا و ادب درمقابل ظلم،تبعیض، بیعدالتی و حرف زور سکوت میکنی اما از درون میشکنی و یک بغض فروخورده همیشه همراهته
2- زندگی در شهرهای صنعتی و آلوده که انرژی و ویتامین D خورشید به شکل مطلوب به بدن نمیرسه
3 - زمینه ارثی آشفتگی های عصبی و عدم آرامش

[habibe]

سلام دوستان گلم خدا قوت چیزهاییکه به نظر من باعث این بیماری هستند استرس، فشار عصبی و روحی وخودخوری ,غم وغصه است که من هم از 18سالگی درگیر بودم وبرای اینکه مداوا شویم باید قرص بیخیالی پیدا بکنیم ولی من باز از این نعمت خدا شاکرم که فقط ام اس دارم فکر کنید به حال اونایی که شیمی درمانی . دیالیز و .......................دعا برای سلامتی اونها و تمامی مریضا بعد خودم

[masiha2]

سلام به همگی شاید این یکی از دلایل باشه من خودم هیچکدوم از این رفتارها رو نداشتم ولی مبتلا شدم حالا دلیل رو نمیدونم شایدهمین خودش یک نوع دلیل باشه

[_na_]

چرایی ابتلا که فکر نکنم اینایی باشه که میگیم،شاید چرایی تشدید و بروزه
من فکر میکنم به خاطر اینکه همه چیو میریختم تو خودم،یعنی همون درون گرا بودن،و اون موقع ها حال روحیم خیلی خیلی بد بود،این اتفاق بیشتر باعث شد به خودم بیام و حال خودمو به اجبار هم که شده خوش کنم،ولی هنوز خود خوری هست
یه نکته جالب اینه که آدمای اطرافم حالا چه خانواده چه دوستام برا خودشون نظریه ها و دلیل ها دارن
هیشکی هم از من تاحالا نپرسیده خودت فکر میکنی چرا

[kohedard]

گناه .خود پسندی. غرور .خود خوری.تنهای. بیکاری. سیگار. سرزنش.استرس. کنایه شنیدن. حرص الکی خوردن. کارهای اجباری سخت. چای داغ. غذاهای فس فودی. دیدن غم اطرافیان. دیدن و نتونستن حرف زدن.فکر خانواده بودن با گرفتاریهای زمانه.امتحانات دانشگاه و کنکور. رفتن معشوق به خاطر مال دنیا به رقیب زندگی. سکوت تلخ. و ... هزاران ... دیگر

[دلشکسته]

من هم خیلی آدم خود خور و عصبی بودم و هستم . تا یه چیزی سر جای خودش نبود و درست اجرا نمیشد کلی عصبی میشدم همه چیز باید اونجور که من میخواستم و فکر میوردم اجرا میشد سر هر چیزی کلی حرص میخوردم و بعضی وقتا داد و بیدادی راه مینداختم که نگو البته فقط سر خانواده اینجوری بودم. بیرون از خونه اگه چیزی میشد نمیتونستم حرفی بزنم می اومدم خونه کلی گریه میکردمو حرص میخوردم. من فک میکنم واسه همین رفتارام این بیماری رو گرفتم. راستی اینم بگم که این آخریا هم کلی به این بیماری فک میکردم معمولا هم به هرچی فکر میکنم اتفاق می افته

[مرجان مولایی نژاد]

من خیلی آدم جدی و وسواسی هستم. قانونایی که الان میفهمم مسخره بودش.حرفایی که نمیشد به پدر و مادرم بزنم چون معلمن انتظار داشتن همیشه عالی باشم چون بچه فرهنگیم. من اصلا کودکی خوبی نداشتم همه خاطرات خوبشون از کودکیشونه بهترین دوران زندگیشون کودکیشونه ولی من از کودکیم متنفرم نمیخوام بهش فکر کنم.بعدشم که بزرگ شدم همش باید مواظب میبودم دست از پا خطا نکنم چون مجاز اتش خیلی سنگین بود. تو رشته ای درس خوندم که اصلا نمیخواستم فقط عمرم بر باد رفت... خب کم کم عصبی شدم و نهایتا به درجه رفیع ام اس نائل شدم. نمیدونم شاید تمام این دلایل واسه محکوم کردن ام اس باشه ولی گاها اعتقاد دارم حتی اگه خیلی زندگی پرفکتی هم داشتم چون تقدیرم این بوده ام اس بگیرم پس اگر حتی یروز به آخر عمرمم مونده بود بازم ام اس میگرفتم. و نهایتا چی میتونم بگم جز اینکه خدایا شکرت. هرچی تو بخوای همونه

[مینا میلانی]

کامنتهای شما دوستان را که خوندم کلی تشابه با خودم پیدا کردم. من اساسا ادم خیلی مهربونی هستم اگه کسی دمم رو لگد نکنه. بعضا اگه این اتفاق هم بیفته بعد ی مدتی طرف رو میبخشم اما بودن تو زندگیم ادمهایی که خیلی تحملشون کردم بعد یهویی گذاشتمشون کنار چون خیلی باهاشون راه اومده بودم و کاراشون رو ندید گرفته بودم. من خیلی ادم حساسی هستم و خیلی ریزبین و خیلی همه کار رو دوست دارم ایده ال انجام بدم . تو همه کارام این مطلب وجود داره. در کل خیلی قلب مهربونی دارم .یادم نمیاد تا حالا ازارم حتی به یک مورچه رسیده باشه. دروغ نمیگم هیچوقت و خیلی در این مورد ضعیفم . هیچوقت قولی نمیدم که انجام ندم و به خیلی اصول اخلاقی دیگه در زندگیم پا بندم . از بس که خوبم دلم میگیره که چرا ام اس گرفتم . الان هم که این مطلبو مینویسم اشکم داره جاری میشه. بیشتر دلم برای خودم میسوزه ،چون اگه این بیماری رو نداشتم کوه رو جابه جا میکردم، خدا خیلی دوستم داشته همیشه و همه چیز بهم داده، با اینکه سن زیادی ندارم اما تمام انچه ارزو میکردم تا 100سالگی داشته باشم دارم(بجز بچه که هنوز ندارم وتنها ارزوی من است) ، اما ته دلم همیشه غصه این بیماری رو دارم.هر کس زندگی منو از بیرون میبینه فکر میکنه من هیچ غصه ای ندارم اما از ته دل من خبر نداره. من چه قبل از ام اس چه بعد از ام اس با همه سختیهای روزگار با وجود ازارهای ادمهای مریض ، حسادتهای خنده دار ادمها ،بی عدالتیهای جور واجور دنیا و نامهربانی انسانها همچنان قلبم صاف است و مثل یک تیکه جواهر میدرخشد، چیزی از خداوند بجز برگردان سلامتیم نمیخواهم.سلامتی کامل. انقدر درش رو خواهم زد و انقدر خواهم خواست تا در را برویم باز کند و با لبخندش پاسخ مثبتی به من دهد. یا حق.

[mohamad88]

استرس به نظرم خودش عامل نیست بلکه زمینه سازه.
اعصاب مثل یک سپر موشکی میمونه و وقتی ما استزس و اظطراب و تنش میگیریم سپر موشکی ما از کار میوفته و زمینه شروع بیماریها در بدن ما اغاز میشه ...
ضمنا محیط های زندگی ما هم پر شده از سموم غذایی و محیطی که اینا هم تاثیر داره
ذر ادامه تغییر سبک زندگی که مثلا باعث شده بیشتر در محیطهای بسته باشیم و افتاب بهمون نمیرسه و اگه برسه هم ضد افتابها نمیزارن اثر کنه ... در صورتی که خلقت خورشید بی حکمت نیست ...