سه سال بعد از این که شمار اندکی از افراد مبتلا به به مولتیپل اسکلروزیس به دوز بالای داروهای سرکوب کننده ایمنی تیمار شدند و سپس مورد پیوند سلول های بنیادی خون ساز خودشان قرار گرفتند، بیشتر آن ها تقریبا مورد بهبودی واقع شدند و فعالیت های نورولوژیک آن ها نیز بهبود واقع شد.
به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری تحلیل برنده است که اغلب بیماران که درمان های تعدیل کننده بیماری را دریافت کردند نشانه های از بهبود را نشان دادند. پیوند سلول های بنیادی خون ساز اوتولوگ در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با هدف برداشتن سلول های ایمنی بیماری زا و رست کردن سیستم ایمنی صورت گرفته است. پیوند سلول های بنیادی خون ساز برای مولتیپل اسکلروزیس عود کننده- بهبود یابنده موثر بودن ترکیب داروهای سرکوب کننده ایمنی با دوز بالا و پیوند سلول های بنیادی(HDIT/HCT) را برای مورد ارزیابی قرار می دهد. نتایج مطالعه نشان می دهد که از 24 بیماری که HDIT/HCTرا دریافت کردند، میانگین نرخ بقا ظرف مدت سه سال74.8% بود که نشانی از بهبودی بدون هرگونه علایم بیماری مانند از دست دادن عملکردهای نورولوژیک و یا عود بالینی بود. محققین به این نکته اشاره دارند که هیچ گونه سمیت و عوارض جانبی در مورد HDIT/HCT مشاهده نشد و در عوض در ناتوانی های نورولوژیک، کیفیت زندگی و عملکرد فرد بهبود زیادی حاصل شد. در این مطالعه، بهبودی القا شده بوسیله HDIT/HCT در اغلب بیماران مشاهده شد. بنابراین ممکن است این فاکتور گزینه درمانی بالقوه ای برای بیماران مبتلا به MS باشد که روش های ایمنی درمانی مرسوم در مورد آن ها جوابگو نبوده است. زیر نظر گرفتن طولانی مدت بیماران بعد از درمان نشان داد که پاسخ های آن ها به درمان بادوام بوده است.
به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری تحلیل برنده است که اغلب بیماران که درمان های تعدیل کننده بیماری را دریافت کردند نشانه های از بهبود را نشان دادند. پیوند سلول های بنیادی خون ساز اوتولوگ در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با هدف برداشتن سلول های ایمنی بیماری زا و رست کردن سیستم ایمنی صورت گرفته است. پیوند سلول های بنیادی خون ساز برای مولتیپل اسکلروزیس عود کننده- بهبود یابنده موثر بودن ترکیب داروهای سرکوب کننده ایمنی با دوز بالا و پیوند سلول های بنیادی(HDIT/HCT) را برای مورد ارزیابی قرار می دهد. نتایج مطالعه نشان می دهد که از 24 بیماری که HDIT/HCTرا دریافت کردند، میانگین نرخ بقا ظرف مدت سه سال74.8% بود که نشانی از بهبودی بدون هرگونه علایم بیماری مانند از دست دادن عملکردهای نورولوژیک و یا عود بالینی بود. محققین به این نکته اشاره دارند که هیچ گونه سمیت و عوارض جانبی در مورد HDIT/HCT مشاهده نشد و در عوض در ناتوانی های نورولوژیک، کیفیت زندگی و عملکرد فرد بهبود زیادی حاصل شد. در این مطالعه، بهبودی القا شده بوسیله HDIT/HCT در اغلب بیماران مشاهده شد. بنابراین ممکن است این فاکتور گزینه درمانی بالقوه ای برای بیماران مبتلا به MS باشد که روش های ایمنی درمانی مرسوم در مورد آن ها جوابگو نبوده است. زیر نظر گرفتن طولانی مدت بیماران بعد از درمان نشان داد که پاسخ های آن ها به درمان بادوام بوده است.
