[anaram]

. . .

عزیزم به اعصابت مسلت باش

واقعا با این وضع میشه مسلط بود آخه ؟

[Saina]

. . .

آقا اصلا من این خبر رو پاک میکنم

دو دقیقه اومدیم خودتونو ببینیم راضی نیستیم اعصابتون نا مسلط بشه

[anaram]

[nahid]

روزنامه شرق - پنجشنبه 10 مرداد 92

انفعال وزارت بهداشت و بحران دارویی

رسول دیناروند، رییس دانشکده داروسازی دانشگاه تهران

در رابطه با مشکلات دارویی به نظر می‌رسد برخورد وزارت بهداشت با مشکلات دارویی در سال‌های اخیر عمدتا انفعالی بوده است، به طوری‌که وزارت بهداشت بیشتر دنبال مشکلات دویده تا آنها را حل کند در صورتی که نظام سلامت نیز همانند بدن انسان است و همانگونه که می‌توان از بروز بسیاری از بیماری‌ها پیشگیری کرد، درخصوص دارو هم می‌توان چنین اقدامی را انجام داده و پیشگیری را بر درمان مقدم کرد. اما آنچه امروز شاهد آن هستیم این است که مشکلات دارویی وارد مرحله حادی شده و دیگر پیشگیری جوابگو نیست و انجام جراحی در این حوزه ضرورت دارد.
معتقدم وزارت بهداشت باید واردات و تامین دارو با ارز مبادله‌ای را زودتر می‌پذیرفت تا علاوه بر تامین صحیح دارو، مابه‌التفاوت آن را از طریق بیمه پرداخت و جلوی‌ گران‌شدن آن را نیز می‌گرفت.
همچنین با وجود اینکه علاقه‌مند هستیم گاهی اوقات قیمت دارو را برای حمایت از بیماران، پایین نگه داریم، اما باید در نظر داشته باشیم که اگر قیمت از حدود معینی پایین‌تر باشد، تولید برای آن اتفاق نمی‌افتد و هیچ تولید‌کننده‌ای نیز داروی زیان‌ده تولید نخواهد کرد. در مقابل گاهی اوقات وزارت بهداشت برای حمایت از صنعت، قیمت‌گذاری را با بی‌دقتی انجام می‌دهد و امتیازات بیش از حدی را برای صنایع دارویی قایل می‌شود. این مشکلات در حالی است که دارو کالایی نیست که فروش آن با مشکل مواجه شود زیرا همیشه برای آن تقاضا وجود دارد و باید بسترهای مناسب برای تولیدکنندگان فراهم شود.
علاوه بر این باید یک نگاه علمی به مقوله واردات وجود داشته باشد. گاهی وزارت بهداشت تصور می‌کند لازم است برای حمایت از صنعت، واردات دارو را به کلی ممنوع کند. در صورتی که این طرز تلقی بسیار خطرناک است و ما نمی‌توانیم دسترسی مردم را به داروهای حیاتی محدود کنیم.
از طرف دیگر برخی، وابستگی شدید به واردات را دلیل بحران‌های امروز بازار دارویی می‌دانند و این در حالی است که باید برای دارویی که امکان تولیدش در داخل کشور وجود ندارد و به تکنولوژی آن مجهز نیستیم یا تولید آن برای کارخانه‌های داروسازی‌ ما صرفه اقتصادی ندارد، اجازه واردات صادر شود. زیرا سلامت مردم در اولویت است و تصمیمات وزارت بهداشت باید سلامت‌محور باشد.
باید در نظر داشت که تصمیمات اقتصادی برای حمایت از صنعت به تنهایی جواب نمی‌دهد و لازم است مسوولان در هر تصمیمی که اتخاذ می‌کنند، حمایت از مردم را به طور جدی در اولویت قرار دهند.
در یک بازار رقابتی برای تولید و واردات دارو قادر خواهیم بود ظرف یک دوره کوتاه‌مدت در سال92 مشکل عدم دسترسی، کمبودها، نبودها و گرانی داروها را حل کنیم و این امر به طور حتم امکان‌پذیر است و مسوولان از پس تحقق آن برخواهند آمد.

بر این اساس به نظر من اولویت اصلی وزارت بهداشت دولت یازدهم که باید به طور ضربتی و فوری به آن رسیدگی شود، رفع کمبودها، نبودهای دارویی و سامان‌دادن به تامین و تدارک داروهاست و باید حتما محیط سلیقه‌ای، غیرشفاف و بسته نظام دارویی به یک محیط رقابتی و شفاف تبدیل شود که همه بازیگران بتوانند در آن حاضر شوند، رانتی برای کسی وجود نداشته باشد، سلایق حذف شوند و قانون حاکم شود. مطمئنا با ایجاد این شرایط طی یک دوره چند ماهه بازار دارویی به ثبات و آرامش خواهد رسید.
اگر تولید دارو از نظر اقتصادی صرف داشته باشد و یک بازار رقابتی میان شرکت‌های مختلف ایجاد شود، مشکل تامین ارز، حل و قیمت داروها اصلاح شود، امر رفع مشکلات دارویی میسر خواهد شد.
با این حال یکی از مسایل دارویی سال گذشته که به دنبال تخصیص ارز مرجع به دارو به وجود آمد آن بود که آن‌زمان ارز کافی وجود نداشت. از سوی دیگر اختلاف ارز مرجع با ارز آزاد بسیار زیاد و به قدری بود که گرفتن ارز مرجع برای بازیگران اقتصادی به یک هدف مهم تبدیل شود. علت این امر از رانتی که در ارز وجود داشت، نشات می‌گیرد.

به هر حال افرادی که به کمک ارز مرجع اقدام به واردات می‌کردند، دو برابر هزینه انجام‌شده به سود می‌رسیدند. تصور کنید ارز مرجع کم است و در مقابل، رانت موجود در ارز مرجع هم بسیار بالاست، در این صورت باید حتما به دولت و بانک مرکزی حق بدهیم که ارز مرجع را به صورت کنترل‌شده به متقاضیان تحویل دهند و واضح است که شرکت‌ها درگیر بروکراسی‌های موجود خواهند شد.

http://sharghdaily.ir/?News_Id=16693